'Ik ben zo snel mogelijk gekomen, man. Wat is er?' Zayn kijkt me raar aan als ik de kast weer voor de deur schuif.
'Ik weet het niet. Alles is zo facking vaag. Ik weet alleen dat Jessica en de baby in levensgevaar zijn.' Zayn loopt achter me aan richting het bed.
'Meneer Malik. Ik zie dat je niks veranderd bent.' Zegt Jason.
'Sorry, mag ik vragen wie jij bent.' Zijn blik gaat over Jessica. 'En holy shit, wat gebeurt hier!'
Mijn handen vliegen naar mijn haren. Wat gebeurt hier.. Dat is precies wat ik dacht.
'Het moet nu snel gebeuren.' Zegt Jason. Hij haalt een koffer tevoorschijn. 'Gevonden in het ziekenhuis, dit gaat wel helpen.'
Zayn grijpt mijn arm. 'Harry, wat heeft Jessica.' Sist zayn.
'De baby moet geboren worden en ik kan hem niet helpen. Zodra die buik open is verlies ik mijn controle, daarom belde ik jou.'
Ik hoor hem slikken. 'Ik moet helpen?'
'Jij bent de enige die Jason kan helpen. Alsjeblieft, zayn!'
'Het moet nu echt gebeuren!' Roept Jason.
'Alsjeblieft zayn!' Roep ik. Dan knikt hij zijn hoofd. 'Dankje. Dankje.'
'Ik begin!' Roept Jason. Meteen houd ik mijn hand voor mijn neus. De druppeltjes bloed die uit haar neus kwamen zullen niks zijn bij het bloed dat dadelijk uit haar buik.. gadverdamme, ik wil er niet eens over nadenken.
'Wat gebeurt daar binnen?' Vraagt een zuster zodra ik naar buiten stap. Ik trek de deur achter me dicht.
'Niks? Waarom.' Ik probeer zo koel mogelijk over te komen, maar ik weet hoe ik eruit moet zien.
'Oké jongen.' Zegt ze tot mijn verbazing. Vertrouw nooit een jongen met tatoeages, fout één.
Ik kijk toe hoe ze wegloopt en laat dan mijn zucht eruit. Het is damn lang geleden dat ik me zo zenuwachtig heb gevoelt.
Ik ijsbeer de gang door. Na vijftig rondjes neem ik plaats in een stoel en spring meteen weer op. 'Kom op!' Grom ik en trap tegen de pot van een plant. Met een hard gekraak barst hij in twee en ligt de gang vol met zwarte pot grond.
'Shit!' Roep ik.
'Laat mij maar..' Zegt iemand. Ze hurkt naast de plant en begint de scherven bij elkaar te rapen.
'Wat doe je?' Vraag ik.
'Ik help je.' Antwoord ze simpel.
'Dat hoeft niet. Ik heb hem zelf kapot gestampt, laat me erbij.' Zeg ik.
Haar blauwe ogen staren me aan. 'Daarom juist. Ik weet niet wat daarbinnen gebeurt is, maar het opruimen van deze plant kan je er niet bijgebruiken.' Glimlacht ze.
Ze staat op met de scherven in haar handen en gooit ze in een prullenbak naast de deur.
'Dat bepaal jij niet! Ik ruim die plant op wanneer ik wil.' Ik leun naar voor om een scherf te pakken, de scherpe rand snijd in mijn huid.
'Fack!' Ik trek weg. Ik kijk hoe mijn hand zich meteen weer heelt en hoop dat ze dat niet gezien heeft.
'Ik zei het toch.' Grinnikt ze. Ze bind haar donkerblonde haren in een staart en buigt weer over de door mij kapot gemaakte plant heen.
Ik hou het niet meer. Ik moet weten wat daarbinnen gebeurt, maar zodra ik naar binnen loop neemt mijn slechtere deel het over. Ik zal moeten wachten totdat ze klaar zijn..
Ik begin weer te ijsberen. Ik kan dit niet..
'Moet ik die shit betalen?' Vraag ik dan om mezelf af te leiden.
'Nee joh. Die dingen staan hier toch al veel te lang. Misschien kun je die andere ook kapot schoppen.' Grinnikt ze.
'Hoe weet je dat? Kom je hier elke week ofzo?' lach ik. Haar gezicht veranderd meteen. Ik stop met lachen.
'Mijn moeder ligt hier met borstkanker. Ik heb hier een baan gekregen zodat ik kan zorgen voor mijn broertjes en toch dicht bij mijn moeder ben.' Zegt ze.
'Oh shit. Dat wist ik niet.' Ik stop mijn handen in de broekzakken van mijn zwarte jeans. 'Heftig.'
'Ja, Maar het leven gaat gewoon door.' Er komt een zwak glimlachje vanaf.
'Dat is ook zo..' Zucht ik. Ik neem weer plaats in de stoeltjes en staar naar het lelijke schilderij voor me. Het meisje, achttien gok ik haar, is nog steeds bezig met die plant.
'En jij? Wat doe jij hier?' Vraagt ze. Ze stopt met het bij elkaar rapen van de pot en kijkt me aan.
Ik laat een diepe zucht ontsnappen. Mijn vriendin moet bevallen van een vampier baby. Ze krijgt een beroerte als ik dat zeg. 'Mijn vriendin is aangereden.' Antwoord ik.
'O nee, hoe gaat het nu met haar?'
'Weet ik niet. Ik mag er niet bij.'
'Word je dan niet helemaal gek van de zenuwen?' Vraagt ze.
'Fack, ja! Ik word gek..' Hoe langer ik hier zit hoe groter de dwang word om die deur eruit te beuken en er naast te gaan staan.
'Maak je geen zorgen. Alles komt goed!' Zegt ze.
'Ik hoop het.' Zeg ik. 'Ik hoop het..' Herhaal ik nog een keer na een minuut stilte.
Bijna een uur gaat voorbij en de gang blijft leeg en stil. Het enige geluid in de gang komt van mijn voet die zenuwachtig tegen de grond tikt.
'Ik heb koffie voor je gehaald . Ik zag dat je er nog zat.' Het zelfde meisje als net gaat naast me zitten en overhandig me een bekertje. Ik bedankt haar en zet het naast me neer op een bijzettafel.
'Isis is het trouwens.' Zegt ze. Ze neemt een slok van haar koffie.
'Harry.'
Dan hoor ik een harde kraak, het klinkt als.. als een kast die over de grond schuurt. Ik spring op, gooi bijna de koffie om en ren naar de deur.
Net als ik hem open wil gooien is zayn me voor. 'En..' Is het enige wat ik zeg. Wil ik het weten? Ja, ik wil het weten!
Hij legt zijn hand op mijn schouder. 'Wat?' Fluister ik. 'Is het..'
'Ja, het is een jongen.' Lacht Zayn. Ik kijk op, in zijn ogen. Ik zoek naar een teken dat zegt dat ze gezond zijn. En die krijg ik, of het nou zijn glimlach is of het feit dat hij niet jankt. Ik weet het niet, maar het eerste wat ik doe is Zayn vastgrijpen en hem in een mannelijke omhelzing trekken.
__________________________
Heyyy,
Ik weet niet wat ik wilde schrijven hier, alleen dat jullie geweldig zijn en dat DE BABY ER IS.
Ik ga nu snel slapen, Stay awesome!
XLizz
