Het is lang geleden dat ik buiten was. En dan bedoel ik, écht buiten. Ik heb mijn schoenen uitgetrokken en ben op het gras gaan zitten.
Ik heb tijd alleen nodig om na te denken. Ik sluit mijn ogen en snuif de geur op van de lente. Ik voel de zon op mijn witte huid prikken.
Ik trek mijn sokken uit en ga met mijn tenen door het groene gras.
Ik hoor de deur achter me open en dicht gaan. Zachte voetstappen achter me en dan twee handen op mijn schouders.
'Ik wil even alleen zijn, Harry.' Hij laat mijn schouders en ploft naast me neer.
'Ik ben niet Harry.'
Ik kijk op. Niall zit naast me met een glas water in zijn handen. Hij bied het me aan, maar ik schud nee. Met een glimlach zet hij het glas naast zich neer in het gras.
'Mooi weer, hè?' Zegt hij.
'Wat is er?' Vraag ik. Niall kijkt me verward aan. 'Waarom kom je bij me zitten?'
'Ik maakte me zorgen. Je zit er nogal.. depressief uit.'
'Het gaat goed met me.' Zeg ik kortaf. 'Waar ben je geweest al die tijd? Ik heb je niet meer gezien nadat Zayn je de keuken uit duwde om mijn zoontje te zoeken.'
'Ik heb hem gezocht.. We hebben hem alleen niet gevonden.'
Er valt een stilte. 'Ik wil huilen, maar mijn tranen zijn op..' Ik frunnik aan mijn T-shirt. Ik heb voor het eerst dit jaar mijn korte broek aan.
'Ik..' Begint Niall. Hij zoekt de woorden om me te troosten.
Dan bedenk ik een plan. Het is niet zo'n waterdicht plan, maar het kan werken.
'Wil je iets voor me doen?'
'Alles.' Zegt Niall. Hij gaat verzitten alsof ik hem iets heel belangrijks ga vragen.
'Ik wil weg. Al is het maar heel even. Alleen.' Zeg ik.
Teleurgesteld laat hij zijn schouders hangen 'Waar wil je heen?'
'Maakt niet uit.' Ik houd mijn hand boven mijn ogen tegen de zon en kijk hem aan. 'Naar een bos.'
'Ik laat je niet alleen in een bos, gek.' Lacht hij. Zijn blauwe ogen glinsteren in de zon.
'Breng me dan naar een park. Ik wil gewoon alleen zijn. Heel even.'
Hij denkt na terwijl ik hem smekend aankijk. 'Oké best.' Ademt hij dan.
'Dankjewel.' Glimlach ik en sla mijn armen om zijn nek. Verrast omhelst hij me terug.
'Één uur, geef me één uur op een bankje in het park en ik kan weer verder.'
Niall steekt zijn wijsvinger op. 'Één uur.'
'Wil je alsjeblieft niks tegen Harry zeggen als we gaan?' vraag ik dan heel serieus. Ik schuif mijn voeten weer in mijn schoenen en sta op. 'Ik wil niet dat hij het verkeerde beeld krijgt.'
'Dan hebben we precies een uur totdat hij terug is van "boodschappen" doen.' Hij buigt zijn vingers. Er loopt een rilling over mijn rug als ik denk aan wat dat dan mag zijn. Bloed natuurlijk.
'Ik ben er zo. Ik mòèt even iets pakken.' Glimlach ik en loop richting de achterdeur.
'Ik wacht bij de auto!' Hoor ik Niall me na roepen. Ik steek mijn duim op en verdwijn naar binnen.
Dan zet ik het op een lopen. Ik ren de trap op met twee treeën tegelijk en barst de slaapkamer in. Harry's mobiel moet hier ergens liggen. Tenzij hij hem bij heeft, shit..
Ik ga met mijn handen door mijn haar als ik plotseling een zwarte iPhone zie liggen. Bingo.
Ik unlock hem en neem plaats op mijn bed. Koortsachtig doorzoek ik zijn telefoon geschiedenis tot ik bij een privé nummer aankom. Hij is gebeld door dit tijdstip, precies toen ik bij hem was.
Voordat ik mezelf tegen kan houden heb ik al op bellen gedrukt. Met trillende vingers houd ik hem tegen mijn oor.
'Wat?' Gromt een onbekende stem.
Ik haal diep adem voordat ik begin. 'H- hallo.' Ik hoest een keer om van die zenuwen af te komen, maar het werkt niet. 'Ik uhm.. Jullie-'
'Wie te fack spreek ik?' Gromt de zware stem. Waar heb ik die stem eerder gehoord?
'Harry. Of uhm.. Harry's vriendin. Luister, we weten allebei wat we willen. Ik wil Noah. Jij wilt Harry.'
Ik hoor een schorre lach aan de andere kant van de lijn. 'Ja, daar heb je gelijk in.'
'Ik wil iets met je afspreken. Een.. uhm deal.' Ik fluister zodat Niall me niet kan horen. Hij staat buiten, maar hij hoort alles.
'Ik luister.' Hij blaast tegen de telefoon aan en ik ruik de tabak gewoon door de telefoon heen.
'We spreken af in het park, ik neem Harry mee. Jij Noah. En dan wisselen we.' Mijn maag draait om bij het idee.
'Deal, maar geen streken hè. Want dan zal Noah niet lang meer leven.' Lacht hij.
Ik negeer zijn woorden ookal steken ze in mijn hart als een scherp mes. 'Kom nu. Dan hebben we dat ook weer gehad. En kom alleen.'
'Zo.. Jij weet wel wat je weet.' Is het laatste wat ik hoor als ik het gesprek wegdruk en de iPhone op bed laat vallen. Ik kan niet geloven dat ik dat zonet gedaan heb..
Ik sta op, pak een boek uit de kast, en loop naar beneden. Ik open de voordeur en loop richting Niall. 'Sorry dat het zolang duurde. Ik kon mijn favoriete boek niet vinden.'
Niall lacht en opent de autodeur voor me. 'Het gaat van jou tijd af.' Ik schuif de bijrijders stoel op en kijk hoe Niall over zijn auto springt, land voor de deur en dan plaatsneemt achter het stuur.
Zenuwachtig vouw ik de hoekjes van het boek om. Ik durf Niall bijna niet aan te kijken. Hij hoort alles wat ik denk..
'Maak je maar geen zorgen. Ik luister niet.' Grinnikt hij.
Ik kijk hoe de bossen langs mijn raam voorbij vliegen. De zenuwen worden steeds groter. Waarom deed ik dit ook alweer?
__________________________
Heey!!
Een snellere update dan eerst. Sorryy voor de lange wacht, maar ik doe mijn best.🙈 Ik hoop dat jullie het een leuk hoofdstuk vinden.
Love you all
Xx Lizz
Ps: Bad 1 & 2 hebben bij elkaar wel zo'n 500K Reads!! Holyyy #%
