One Sided Love [COMPLETED]

Chapter Nine

“Ano nga yon?” Rinding rindi ako sa boses ni Berlyn ngayon. May kausap ata sa kanyang mobile phone. Maybe its Eros? Kainis talaga siya. Teka? Ba’t parang di pako inaantok e mag-aalas dose na ng gabi? Naalala ko tuloy yung nangyari sa restaurant kanina.

Tinaasan ko ng kilay ang babaeng kaflirt ni Marco. Gaaah! I can’t eat. Nakakarindi kasi ang boses ng babae. Pwede naman sana silang maghotel nalang at dun sila mag-usap para walang nagagambala dito.

 

“Hahaha! Honey? Pwede ba? Don’t touch my legs... Ahhh... Uhmm.. Later.” See? Sinong hindi maririndi?  I’m sure this manyak is touching her leg under their table. Ugh! That pervert.

 

Ininom ko ang iced tea ko. Napansin ko si Hera na nakatingin sa kin. She looked confused.

“What?” Tanong ko saka ko siya tinaasan ng kilay.

“I think---” Bago pa siya makapagsalita ulit ay narinig kong tumili ang babae. Medyo konti lang naman ang tao pero halos lahat kami napatingin. Sinong hindi? Si Marco naman, walang pakealam at panay ang ngisi sa babae. Gosh. I am pissed off. I texted him.

 

 

Me:

Hey! Stop that. You cought everybody’s attention. Please, we’re eating. Do that in private places.

 

 

I checked my phone but he did not replied. I hate him.

 

Kumain nalang ako kesa sa dungawin ang screen ng mobile phone ko. Nakakainis. Bakit ba ko naiinis ng ganito? I really hate his guts.

 

“Tapos na kong kumain pero halos di mo pa nagagalaw ang pagkain mo. Ano ka? Stalker ni Marco?” Natauhan ako sa sinabi ni Hera. She’s right. Di dapat ako nagiging ganito. Maybe naiinis ako sa kanya dahil ang pinakaayaw ko ay yung may nakikita akong PDA. Nakakarindi kaya yun. Yung feeling na parang gusto kong hilurin ang makating balat nung babae tapos tadyakan ang private part nung lalake. Thats what I’m feeling right now. Yes. That’s it. That’s it. Teka? Bakit parang kinukumbinsi ko ang sarili ko? No! That’s what I’m feeling right now. Ano ba Ellizandrea Gabriella Fernandez?! Paulit-ulit?

 

 

Pinilit kong ubusin ang pagkain ko kahit na sobrang busog na ko. Sabi kasi ni mommy, millions of children are not eating. Lagi ko yung inaalala pag ayaw ko ng kumain pero kailangan kong ubusin.

 

“My treat.” Then Hera winked at me. Hayyy. Ang bait talaga niya. Napatingin ako sa dako nila Marco at naghaharutan pa rin. Really? Hindi pa ba niya napapansin ang existence namin ni Hera dito? O nagbubulagbulagan lang siya? Teka? Why am I thinking like this? Hindi ko dapat sayangin ang oras ko sa pag-iisip ng mga walang kwenta tungkol kay Marco.

 

 

“Ahk! Hihi! Let’s go na nga.” Saka ikinawit ng babaeng haliparot ang kanyang kamay sa braso ni Marco. I really hate her voice. Parang boses lang ng isang babaeng inaasawa.