I'm a Man-hater, right?

CHAPTER 45

“Feeling ko I don’t deserve you lam mo ba yun?”

“Liz? What happened to you? Are you taking drugs?”

Tinignan ko lang sya ng masama at pumikit uli. Shet na malagket talaga. Ayoko na!!! ang sakit sakit ng ulo ko. grabe.

“Ate Liz eto oh gamot para sa headache.”

Napatingin ulit ako sa nagsalita at napangiti nung makita si  Zone, yung brother ni Zach. Ang cute cute nya talaga pag nakikita ko sya. Naku. Pasalamat sya at bata pa sya kundi baka niligawan ko na sya. Hahaha. Just kidding.

“Oh thanks Zone. Buti ka pa may nagagawang mabuti di tulad ng iba dyan.. .”

“Iba dyan?”

Napatingin ako sa paligid ko pero wala na ang bruhang si Alex. Nakita ko syang kausap si Lex at paakyat ng SC room. Masaya talaga sya.

“Never mind. So how's your parents?”

Ngumiti sya sakin at napatingin sa mga taong tumitingin din sa kanya.

“Doing good with our business. Nga pala, iniinvite ka uli ng parents ko kasi anniversary nila sa Friday. .. K-kung pwede-”

“Of course! I'm going.”

“Salamat ate Liz.”

“No problem.”

Nakita kong palapit samin si Shane kaya tumayo na ko at nagpaalam kay Zone. Nung nakita kong papunta na sa building ng high school si Zone, saka ko lumapit kay Shane. 

“Who’s that?”

“Si Zone, brother ni Zach. High school din dito. And his parents is inviting me to their anniversary this coming Friday. You wanna come?”

“Syempre. I'm going with you.”

“Great. Let's go?”

Dumiretso na kami sa gate para umuwi since masakit na talaga ulo ko. Shet na malagket. I really hate headache kasi parang buong katawan mo hindi mo magalaw.

“Lizbeth di muna ko uuwi. I have a meeting with some clients at ako yung kailangang humarap sa kanila.”

“Yeah. Lagi naman.”

I heard him heaved a sigh. As usual. Puros business lang naman sya, kung di pa nga gagawa ng way si Mom na magkita sa bahay wala talagang mangyayari. Halos ipagsiksikan ko na yung konting time nya pag di sya busy. I understand na sa kanya na binigay yung pamamahal sa iba nilang businesses here. Ayokong maging maksarili at sabihin na hindi sya pwedeng umattend ng mga meetings.

At pag nasa school naman kami, kung may vacant time kami, I make sure na may time kami. Hindi ko alam kung nagbabago lang ba talaga sya or masyado kong pinapansin yung mga bagay. 

“Aray!”

“Anong nangyayari sayo? Kanina pa ko nagsasalita dito but you’re not listening.”

“Sorry Shane.”

“Ano bang iniisip mo? Mind to share it?” 

“Ikaw.”

Bigla syang napangiti pagkasabi ko nun. Kahit ako napangiti din. Gahhhddd! Ang landi ko talaga.

“Hay. Tama na nga tong kacheesehan natin. Umorder ka na.”

“Kaw na basta wag lang yung allergic ako at ikaw. Punta lang ako ng washroom.”

“Oh sige bilisan mo naman. 10minutes lang ok?”

“Bakit kailangan akong orasan?”

“Kasi po the last time na magkasama tayo, inabot ka ng 30mins sa CR. Hindi ko ba naman alam sa inyong mga babae kung bakit kayo nagtatagal dun.”