Styles & The Beast ~ [l.s.]

06 | Selectiedag

~

Just a little change
Small, to say the least
Both a little scared
Neither one prepared

~

{Harry}

Het dorpsplein was volledig afgeladen. Overal waar je keek stonden mensen, krioelend voor het podium, net zoals een kudde mieren. Tot voor kort wist ik niet eens dat er zoveel mensen woonden in dit dorp, aangezien meer dan de helft zich eigenlijk nooit liet zien, maar nu was het wel duidelijk dat dit geen kleinschalig plekje was ergens voorbij de horizon. Nou kwamen er natuurlijk ook mensen van heinde en verre kijken naar dit spektakel dat ze Selectiedag noemden. De dag dat er iemand van ons, van de jongeren, werd uitgekozen voor God-mocht-weten-wat. Nou ja - ik wist het natuurlijk wel enigszins nu. Daar had Melissa wel voor gezorgd.

Maar kon het echt zo zijn dat je naar een kasteel werd gestuurd? Was dat echt mogelijk?

Het plotselinge, piepende geluid van een microfoon die werd aangesloten liet alle stemmen stoppen en meteen draaide iedereen zich om naar het grote podium dat voor het gemeentehuis was geplaatst. Het was lekker cliché, met zijn houten balken en enorme televisieschermen aan weerskanten, waardoor iedereen kon zien wat er allemaal gebeurde.

Want stel je voor dat je iets zou missen.

Ik voelde hoe Gemma mijn hand vastpakte en ik liet mijn vingers met de hare verstrengelen. Hoewel ik eigenlijk vrij zeker wist dat wij niet uitgekozen zouden worden, aangezien we net nieuw waren, was Gemma wel super zenuwachtig. Ze had al meerdere malen gezegd hoeveel ze van mij en onze vader hield en hoe erg ze hoopte dat onze naam niet genoemd zou worden. Ze had zelfs geopperd om, in het ergste geval, mijn plek in te nemen. Natuurlijk heb ik haar dat ten strengste afgeraden, verboden zelfs. Als het er dan al op aan zou komen dat ik de lul was, zou ik dat zelf ondervinden. Honderd procent.

'Goedemiddag dames en heren, en welkom op de vierde, jaarlijkse Selectiedag!' tetterde de stem van de nog altijd bekakte vrouw over het dorpsplein. 'Over enkele minuten gaan we ondervinden wie van de jongeren vandaag de Geselecteerde wordt, dus houdt uzelf nog even in spanning!'

'Gadverdamme,' siste Gemma in mijn oor, terwijl ze richting het podium knikte. 'Dat mens doet alsof het een geschenk uit de hemel is allemaal.'

Ik knikte, terwijl ik mijn zus bemoedigend aankeek. 'Klopt, ze spoort niet. Maar hé, Gem, het komt echt wel goed.'

De jonge vrouw knikte en kneep in mijn hand. Ergens had ik het wel met haar te doen - zij wist van helemaal niets. Niemand hier, eigenijk. Het was dat ik gisteren Melissa tegen was gekomen (of had gevonden, beter gezegd) maar anders wist ik er ook helemaal niets over. Niet dat het verhaal van haar het beter had gemaakt... wellicht maakte het dit hele gedoe alleen nog maar gestoorder.

Als het al waar was.

Gisteravond had het allemaal zo oprecht geleken. Haar stem, haar ogen, de manier waarop ze sprak... maar toen ik vanochtend wakker werd, begon ik te twijfelen. Ik herinnerde me haar woorden perfect, letter voor letter. Het was een perfect en toch onsamenhangend verhaal - maar dat was niet hetgeen dat me deed twijfelen. Nee, dat was de inhoud.

Een kasteel, pratende en levende meubels, een vloek die iedereen in zijn macht hield, met liefde als enige redmiddel, en dan tot slot het beest. Een afschuwelijk, verschrikkelijk, gemeen en eng beest.

Kon dat waar zijn? Was het ook maar een klein beetje mogelijk dat al deze troela's, de Voorstanders, dit hele circus opzetten om één van ons naar een magisch kasteel te sturen? Voor een Beest?

En als dat al zo was - wat moest dat Beest in godsnaam met ons?

'Oh God, Haz, ze gaan beginnen,' fluisterde Gemma toen in mijn oor, wat mijn aandacht terugbracht naar het hier en nu. Stokstijf bleven we staan, terwijl we naar het scherm keken en de situatie op ons af lieten komen. Iets wat op dit moment alle jongeren op het dorpsplein deden. En ja - ze waren er allemaal. Het plein was namelijk afgezet, en bij elke ingang moest je jezelf identificeren. Alle jongeren die na twaalf uur nog niet waren komen opdagen, werden opgezocht door de lokale bewaking (of politie, hoe je het ook wilde noemen) en als ze echt waren verdwenen, werd hun hele familie benadeeld. Schulden, geldboetes, huisontzegging en zelfs gevangenisstraffen waren een aantal gevolgen die ik hier en daar had gehoord.

Geen enkele zoon of dochter wilde hun familie dat aandoen.

'Oké - dames en heren, ik heb hier de enveloppe met de naam van de jongere die vandaag zal worden geselecteerd op deze vierde, jaarlijkse Selectiedag, in mijn handen!'

Een luid, bulderend applaus steeg op uit de mensenmassa, en kippenvel ontstond op mijn armen. Een rilling liep over mijn rug heen en ik ademde diep in en uit.

Waarom was dit zo onheilspellend? Zo... massaal?

De hele situatie deed me denken aan de Middeleeuwen, waarbij mensen maar al te graag gingen kijken bij het schouwspel dat de criminelen en zogenaamde heksen van toen werd aangedaan. Hoe mensen luid applaudisserend bij de galgen hadden gestaan, alsof ze zelf allemaal schuldig bevonden wilden worden aan de moord van degene die werd opgehangen.

Dat was echt ziek. Net zoals dit.

Een zacht tromgeroffel begon het plein te vullen en nu viel de hele mensenmassa stil. Niemand maakte geluid. Iedereen wachtte met smart op de naam die omgeroepen zou worden, degene die vandaag zou worden geselecteerd en vervolgens weggestuurd zou worden naar een oord waar nog nooit iemand van had gehoord. Niemand, behalve de Voorstanders, dan.
En ik.

'Ik hou van je,' fluisterde Gemma toen de vrouw de enveloppe omhooghield en opnieuw een waterval aan gejuich over het plein liet verspreiden.

'Het komt wel goed,' fluisterde ik terug. 'En ik ook van jou.'

'Goed! De naam van de Geselecteerde op deze vierde, jaarlijkse Selectiedag is...'

Met ingehouden adem keek iedereen naar de vrouw die de enveloppe lospeuterde en er een kaartje uithaalde. Het papier was donkerrood en versierd met gouden linten, alsof het een uitnodiging was voor iets van heel veel luxe, en iedereen bleef versteend staan zodra de vrouw de naam uitsprak.

'De Geselecteerde is...'

Het komt goed.

'... Gemma Styles!'

***

[A/N]

Sorry voor de ongelofelijke onregelmatigheid waarmee ik post, en dat het zo lang duurde, maar ik heb het ongelooflijk druk met werk op dit moment en over een aantal weekjes wordt dat minder, dus dan kan ik weer regelmatiger gaan uploaden. Voor nu verwacht ik aankomende zaterdag weer een nieuw hoofdstuk! <3

&& bedankt voor alle reads/votes/comments tot nu toe, jullie zijn geweldig!!