Styles & The Beast ~ [l.s.]

00 | Deel 1

~
'Tale as old as time
Tune as old as song
Bittersweet and strange
Finding you can change
Learning you were wrong.'
~

4 jaar geleden

{Louis}

Toen de klok na een aantal uren feesten elf uur sloeg, was er niemand die erop lette. De muziek was hard, de liederen schalden door de balzaal en niemand hoorde het klingelen van de klok. Tenminste, daar ging ik vanuit. Iedereen danste namelijk vrolijk door, sprong blij in de rondte of zoende schaamteloos zijn/haar geliefde. Het was een enorm spektakel, een gigantisch feest, en ik kon er niet blijer om zijn dat iedereen het zo naar zijn zin had. Dat was, als ik ook maar een fuck gaf om de gevoelens van anderen. Want ja, zoals iedereen altijd zei - ik was harteloos. Een klootzak, misschien zelfs. Verpest door mijn nog hartelozere en inmiddels dode vader. Arrogant, egoïstisch en volgens vele super knap. Zestien jaar was ik, bijna zeventien, en het kasteel met haar personeel lag aan mijn voeten. Immense muren, prachtige stukken goud en zilver verspreid door alle kamers, met haar vloeren gemaakt van peperdure marmer. En alles was betaald door de burgers. Mijn burgers.

Wie dat dan ook mochten zijn.

'Kom op, Meester, dansen!'

Ik schrok op uit mijn gedachten en keek de jongen, één van mijn trouwste bedienden, met tot spleetjes geknepen ogen aan. Niall 'Lumière' Horan was, naast iemand die alles deed wat ik zei, toch één van de weinige mensen die ik niet behandelde als vuil en wie ik daadwerkelijk een vriend durfde te noemen. Hij was misschien nog iets jonger dan ikzelf, hoeveel jonger wist ik niet eens, maar het maakte hem niet minder volwassen of wijs. In tegendeel zelfs - de blonde jongen wist veel, had veel meegemaakt en had meer ervaring dan ik op welk gebied dan ook.

Gelukkig nog iemand.

'Ik hou niet van dansen,' zei ik toen schouderophalend.

'Ah, kom op! Dansen is fijn!' Naast enthousiasme was er een zwaar, Iers accent te horen in zijn stem en ergens deed het me wel glimlachen. Niall was altijd vrolijk. Echt altijd.

En ik was dat eigenlijk nooit.

'Ga je gang,' antwoordde ik, terwijl ik me weer achterover in mijn troon liet zakken. 'Ik ga niet.'

Niall haalde zijn schouders op en draaide zich om, waarna hij als een opgewonden kind weer terug naar de dansvloer rende. Ik lachte hoofdschuddend en ging verder met het observeren van mijn dansend personeel. Iedereen had het naar zijn zin, iedereen-

Een plotseling luid gebonk verstoorde mijn gedachten. Iedereen viel stil, stopte meteen met dansen, en Niall rende naar het midden van de zaal, met zijn armen wijd boven zijn hoofd. zwaaiend.

'STOP! STOP DE MUZIEK!'

Kwaad stond ik op. Wie haalde het in zijn hoofd om mijn feest zo ruw te verstoren? Wie-

'Meester, meester, kom snel!' riepen een paar van mijn bedienden toen, terwijl ze me wenkten met hun wapperende handen. Grommend draaide ik mijn hoofd en liep ik het trappetje van mijn troon af. Wat was er nou weer?
Luid gebonk vulde opnieuw de enorme balzaal en alle hoofden draaiden geschrokken om naar de massieve voordeur.

Klopte er nou serieus iemand aan bij mijn kasteel?

'Meester, het is de deur! Er staat iemand voor de deur!' riep een bediende hard, waarop iedereen geschrokken naar adem hapte.

'Een bezoeker, een bezoeker!' schreeuwde Niall.

Een bezoeker? Wat? Ik kreeg nooit bezoek.

'Iedereen, opzij!' bulderde ik toen luid, waardoor alle mensen meteen aan de kant sprongen en zo een pad naar de deur vormden. Niall rende voor mij uit, draaide zijn hoofd vragend om zodra hij het massieve hout had bereikt.

'Laat me zien wie mijn feest zo ruw durft te verstoren,' gromde ik, waarop de blonde jongen knikte. Hij pakte de gouden deurknop stevig vast en ik zag hem zichzelf fysiek voorbereiden. Met alle kracht die hij bezat trok hij aan de deur. Krakend en langzaam ging deze open, het geluid van de agressieve storm die buiten woei het kasteel binnenlatend, en fronsend staarde ik naar de gedaante die op de met regen bedekte stoep stond.

Een oude vrouw.
Mijn feest werd verstoord door een oude vrouw.

*
*
[A/N]
Dit is het eerste deel van '4 jaar geleden.'
Het tweede deel is onderweg!

-