Day 9 - Wag na Wag Mong Sasabihin

763 7 1
                                    

"At sa gabi

Sinong duduyan sayo

At sa umaga

Ang hangin na hahaplos sayo

Ohhhhh Wag na wag mong sasabihin

Na hindi mo nadama itong pag-ibig kong handang ibigay kahit pa kalayaan mo

Ohhhhhhh

Ohhhhhhh

Ohhhhh Wag na wag mong sasabihin

Na hindi mo nadama itong pag-ibig kong handang ibigay kahit pa kalayaan mo"

Nagulat ako. Kasi when we finsihed recording the song, bigla nalang akong hinug ni Daniel ng mahigpit. He kissed my forehead. Grabeeee. It sent chills to my spine. He looked at me, ang lalim ng tingin niya. Inalis niya ang buhok kong nakaharang sa mata ko and tucked it in my ear.

Wala siyang sinabi. He's so quiet. But his eyes are smiling. Hindi pa niya ako binibitawan. He kissed me on my cheeks. Grabeee. Magsasalita na sana ako, but he moved closer. Hindi na ako nagprotesta. Pumikit nalang ako. He kissed me. Sa lips. Daniel kissed me on my lips.

CLOUD 9. Seventh heaven. Ang saya-saya ko. I kissed him back. Then he stopped, and the spell broke.

Tahimik agad. Nakakabingi. Ang AKWARD. Nakakatawa, kasi a second ago, we shared something intimate, but ngayon, we can't even say a single word to each other. DAMN!

Tumayo ako, lumabas ng recording room at inayos ang mga piyesa na kaninang umaga ay pinagkaabalahan namin ni Daniel. After 10 seconds sumunod siya. Nililigpit niya rin ang mga kalat namin kanina.

"Daniel/Janine" Ooops nagkasabay pa kami.

"Let me talk first." sabi niya, looking at me. Stepping towards me.

"I like you Janine. A lot." Then he went silent again.

"Me too. I like you so much. Pero hindi puwede." sabi ko sa kanya.

"Yeah, I thought of that. Pero I love kissing you though." he smiled at me.

"Ako rin. But you have a life of your own." sabi ko sa kanya.

"Yeah, and I love Kathryn." sabi niya without looking at me. His tone sad. OUCH! That hurts. Pero alam ko kung saan ang lugar ko.

"Alam ko Daniel!" I laughed at him, then tumalikod ako. Kasi feeling ko any moment, tutulo na ang luha ko. Oh my.

I can hear his steps toward me again.

"But Janine, I would love to be your friend." ano yan? Consolation prize?

"Wow, ikaw? Gusto mong maging friend ako?" ayaw ko ng friends lang. That was my first kiss.

I faced him, tumango siya.

"That was…" That was my first kiss. Sasabihin ko sana sa kanya. But I changed my mind. Ayaw ko namang magmukhang kaawa-awa.

"That was… This is all wonderful Daniel. A week and a half with you, grabe, hindi parin ako makapaniwala. Tama na sa akin yun." I smiled at him. He released a deep and long sigh.

"Hey, ano ba! It was just a kiss! Hahaha. Aroganteng butiki!" It wasn't just a kiss.

Tumawa din si Daniel. Then he moved closer and took my hand. His fingers, filling the empty spaces in my hand. Nakakatuwa. Napakasarap isipin ng thought. Napakasarap ng feeling. But, it's so good to be true. Aalisin ko sana ang kamay ko sa pagkakahawak niya.

"Janine, just let me hold you r hand." sabi niya. I blushed again.

"Paano ko mahahawakan ang CD ng songs mo?" I asked him, what a stupid question.

"Your other hand." he smiled.

Three songs and nirecord namin ni Daniel. All of it are my compositions. Yung last nga lang, we titled it Hinahanap hanap Kita. He made its melody.

A Summer to RememberTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon