Taming the Mafia Boss

Chapter 31

Gaille: Filler lang itez. Wala pa si Eli kasi sleeping beauty ang drama niya. Ang kaluluwa niya ay gumogora pa rin sa oceana. Weit lang kayo. Haha. Kaloka.
____________________

"KRISH."

Napalingon ako sa tumawag ng pangalan ko. What the hell does he need?

"Yeah?" I ask him while frowning. Hindi ko talaga gusto ang lalaking ito. .well, noong una. Attracted ako sakanya. But now? The feeling is mutual! Gusto ko rin siyang isuka.

"Anong nangyayari kay Andrei?"

"Don't know." Kibit balikat kong sambit. He frowned bago umalis. I snorted. Fuck you.

Kanina ay bumalik pa si Kian para balikan si Marcus sa loob ng ospital. Nakaluhod lang ito and he's fucking crying. I wonder why? Bakit naman iiyak ito sa gitna ng ospital na parang broken hearted?

God. Mag-isa lang siya. I think he's planning some suicide since pagod na 'ata siya mabuhay--hindi naman suicidal si Andrei. Whatever.

"Where's Lumiere?" Tanong ko kay Avy na nasa tabi ko. Tahimik lang siya na tinitignan si Andrei.

Is he in love with my Andrei? Oh, whatever.

"Parang may kulang 'no?" Wika nito. Ano daw? Ang gulo talaga ng babaeng 'to. Kaya bagay sila na magsama ni Kaila 'eh.

"I said, where the hell is Lumi?"

"Ah. Umalis na. Nilipat ng ospital ni Greg."

I rolled my eyes. Tahimik ko muling itinuon ang mata ko kay Andrei. What the hell happened to him?

Ewan ko kung bakit ang bagal nito tumakbo kanina habang papalabas na kami. Nabaril tuloy ito sa paa. But why the hell is he crying? Anong iniiyakan niya? Yung tama ng baril?

I just want to laugh my ass off with that thought.

Kung hindi siya binalikan ni Kian? Patay na siya. Seriously? Anong iniiyakan nito? Maging sa elevator, bago magsarado ang pinto, pababa kami ay bigla itong napaluhod. Then he started to cry.

Pakiramdam ko, may kulang sa mga naiisip ko. Ilang beses ko binalikan muli ang pangyayari--pero wala naman akong nakitang dahilan para mapahagulgol siya ng ganyan.

Siguro, tama ng baril 'yon.

Inayos ko ang aking buhok bago lapitan si Verix. I am not satisfied with the thought na umiiyak si Andrei ng tatlong oras dahil natamaan siya ng bala--na kanina pa nagamot.

"What happened to him? Seriously? Dapat alam mo."

He snorted. "Hindi ako mind reader."

"Whatever." Tahimik lang akong nakatayo sa tabi niya. Ang kanina ospital kung nasaan kami ay tuluyan ng gumuho. Ang mga tao ay nagrereklamo dahil sa damages, tao na dapat patay na--kung hindi naagapan, at kung ano pang inaarte nila.

Nailipat na rin ang mga pasyente. Pero may mga tao talagang nanatili dito para sa mga reklamo nila. Argh. Hindi ba mahalaga na ligtas na lahat ng pasyente?

I wonder where is Lumiere. Imposible namang kaya umiiyak 'tong si Andrei dahil kay Lumi.

Oh no. Hindi pwede 'yon. Hinayaan kami ni Greg na tulungan siya. Ibig sabihin, we're starting new as a friend. Hindi pwedeng manghimasok 'tong si Andrei sa relasyon nila.

I want everything back.

"Parang may nawala kay Andrei." Napalingon ako kay Verix. Huh?

"Nawala? What is it?"

"It's who."

Nanlaki ang mga mata ko. "No. Wag mong sabihin na si Lumi?!"

Kumunot ang noo nito. "No. Ewan. Hindi ko alam." Aniya na naguguluhan rin.