MY 2: The Vow (EDITING)

Chapter 31 ∞ Speechless

Japan

Yumiko POV

Gabi na. Di ako makatulog dahil katabi ko si Lance. Magkaaway kami, parang cool off tapos magkasama kami sa isang kwarto? Aish.

Si Lance kanina pa tulog hapon after nung pumunta dito si Enrique. Hindi pa siya nagdi-dinner. Gisingin ko kaya?

Humarap ako kay Lance na nasa tabi ko. Nakatalikod kasi ako sa kanya kanina. Then I tried to tap his arm. "L-Lance.." Tawag ko.

Kahit naman hindi kami okay, hindi naman masama ang ugali ko para hayaan syang matulog ng 'di kumakain ng dinner.

Hindi siya nagigising sa tapik ko kaya medyo nilakasan ko. "Lance.."

Gumalaw na siya. Naka-straight higa lang kasi siya. May sugat pa yung kabilang braso nya eh. "Lance." Tawag ko ulit.

"Hmmm.." Naalimpungatan na siya sa panggigising ko. "W-Why babe?" Tanong nya nang tuluyan na siyang nagising.

"A-Ano, ah..mag-dinner ka muna bago ka ulit matulog. Para makainom ka na din ng antibiotic dahil dyan sa sugat mo." Sabi ko.

He smiled at me then grab my head to kiss me.

O_O

It was a smack pero yung puso ko parang nagwawala na naman. Waaaa! Bakit kailangan pa'kong halikan!?

 

"Thank you sa pag-aalaga babe.."

>.<

"..sana maging okay na tayo. I miss you. I miss my babe. The real Yumiko when you're with me." dugtong niya.

T_T

Bakit nanggigilid na naman yung luha ko? Hindi gan'on kadaling magpatawad. Isa pa, kailangan talaga namin ng space sa ngayon. "A-Anong gusto mo, sa kusina ka nalang kumain o dito sa kwarto?" I tried to change the topic. Medyo awkward na kasing pag-usapan yung situation namin.

"Anong gusto ko? Ikaw. Ikaw lang babe."

T_T

"Y-Yung pagkain yung tinatanong ko Lance. Sagutin mo'ko ng ayos." Medyo seryosong sabi ko. Ayoko yung idea na sumesegue siya sa mga tanong ko. Yung puso ko kasi..

Hindi na normal ang pagtibok dahil sa kaniya.

"Kahit ano lang babe. Hindi ako gano'n ka-gutom. Pero dahil nag-aalala ka sa'kin, kakain ako kahit kaunti."

>.<

Bakit ka ganyan Lance? Bakit mas sweet ka 'pag hindi tayo okay?

"S-Sige magpapakuha nalang ako sa maid para dito ka nalang kumain sa kwarto."

Tinapunan nya ako ng matamis na ngiti saka napansin ko yung pagkuha nya sa phone nya na nakapatong sa side table.

*click*

O_O

He took a picture of me? Why? "B-Bakit mo'ko kinuhanan ng picture?" Tanong ko. Biglaan kasi. Para saan yun.

"I just want to capture your face expression right now." Sagot niya na ikina-kunot ng noo ko.

"Face expression?" Diko siya ma-gets.

"Oo. Sa face expression mo kasi ngayon, nakikita kong malapit mo na'kong patawarin at malapit ka ng bumalik sa'kin bilang asawa ko, babe ko at buhay ko." He said and winked at me.