Moonlight

chapter 42

❝Should this be the last thing I see I want you to know it's enough for me, cause all that you are is all that I'll ever need, I'm so in love, so in love❞

Kiana

Αφότου ετοιμάζομαι, κατεβαίνω στην τραπεζαρία και τους βρίσκω όλους εκεί να περιμένουν.

«Γεια σας.» τους χαμογελάω και αμέσως ο Harry σηκώνει το κεφάλι του και με κοιτάζει με μάτια διάπλατα που λάμπουν.

«Το πανέμορφο κορίτσι μου! Πόσο σου πηγαίνει το κόκκινο!»μου  λέει πρόσχαρα η Gemma και αμέσως σηκώνεται από τη θέση της και έρχεται και με αγκαλιάζει σφικτά. «Πως είσαι;» με ρωτάει μες τα μαλλιά μου, σφίγγοντας με δυνατά.

«Καλά.» της λέω σιγανά. «Εσύ, πως είσαι;» τραβιέμαι και την κοιτάζω, δείχνει τόσο χαρούμενη έτσι όπως χαμογελάει.

«Πολύ καλά, έλα να σου γνωρίσω και τον Joe.» αποκρίνεται ντροπαλά. Με συστήνει στο αγόρι της έπειτα, o οποίος δείχνει πολύ γλυκός.

Κάθομαι απέναντι της, δίπλα από την μαμά και αριστερά αφήνω μια κενή θέση για τον αδερφό μου.

«Ο Tom, που είναι;» με ρωτάει η μαμά την επόμενη στιγμή.

«Φορτίζει το ηλεκτρονικό του και θα έρθει σε λιγάκι..» της απαντώ, την στιγμή που πάει να κάνει κάποιο σχόλιο αγανάκτησης εκείνος φανερώνεται τελικά στο τραπέζι.

Χαιρετάει τη Gemma και το αγόρι της και έρχεται κατευθείαν μετά και κάθεται δίπλα μου.

«Πως ήταν τα γενέθλιά σου;»  ανοίγει συζήτηση μαζί μου, «Εμ, καλά.» της απαντάω απλά.

«Πως είναι η ζωή εδώ στο Λονδίνο;» την ρωτάω με τη σειρά μου.

«Θαυμάσια.» μου απαντά περήφανα.

«Μας ενδιαφέρει, ξέρεις.» σχολιάζει και η μαμά δίπλα μου από το πουθενά.

Αμέσως ανοίγω διάπλατα τα μάτια μου και κοιτάζω τον Harry που ήδη με κοιτάζει ύποπτα. Χτυπάω τη μαμά μου κλεφτά και εκείνη σωπαίνει. Δε θέλω να συζητήσουμε γι'αυτό τώρα, δεν είναι ακόμη η κατάλληλη ώρα να φανερώσω τις αποφάσεις μου.

«Χαίρομαι, πόσο καιρό είστε μαζί;» αλλάζω θέμα ρωτώντας τη Gemma για τη σχέση της.

«Περίπου πέντε μήνες.» απαντάει το αγόρι της δίπλα  αντί για την ίδια και της χαμογελά γλυκά, με τον ίδιο τρόπο του ανταποδίδει και εκείνη ένα χαμόγελο στη συνέχεια.

Χαμογελάω χαζεύοντας τους και έπειτα κοιτάζω τον Harry δίπλα τους, που κοιτάζει με στενά μάτια τον νεαρό, είναι υπερβολικά υπερπροστατευτικός απέναντι στην Gemma ακόμη κι αν είναι μεγαλύτερη από εκείνον.

Ένα πνιχτό γελάκι μου ξεφεύγει και μόλις με βλέπει που τον τσάκωσα, τα μάτια του λάμπουν, και μου χαμογελά. Ξέρω πως χαίρεται που με έκανε να γελάσω.

Παίρνει το μπουκάλι να βάλει λίγο κρασί στο ποτήρι του και αφότου το γεμίζει με κοιτάζει, «Θέλεις λίγο;» με ρωτάει ευγενικά. Κουνάω το κεφάλι μου καταφατικά και σηκώνω το ποτήρι μου για να το γεμίσει.