Listen on repeat : Ariana Grande - My Everything.
❝But now that he's gone, my heart is missing something, so it's time I push my pride away❞
Kiana
Με φιλάει, μα τον σπρώχνω αμέσως πίσω δίχως να ανταποδώσω, όσο προσπαθώ δηλαδή. Oι παλάμες μου πιέζουν το στέρνο του και τότε τα καταφέρνω και παραπατάει πίσω μακριά μου.
Σκύβω κάτω το κεφάλι μου και κρύβομαι πίσω από την κουρτίνα των μαλλιών μου που πέφτουν μπροστά από το πρόσωπο μου. Κλαίω βουβά.
«Θέλω να φύγεις. Φύγε σε παρακαλώ.» του λέω ψιθυριστά, ίσα ίσα που νιώθω ότι ακούγομαι.
Δαγκώνω το κάτω χείλος μου και έπειτα γλύφω τα χείλη μου, η γεύση του πάλι πάνω στο στόμα μου είναι ότι πιο γλυκό, δεν πρόκειται να το αρνηθώ.
«Σε παρακαλώ, Kiana, μην προχωρήσεις περαιτέρω μαζί του. Σε ικετεύω.» τον ακούω να μου λέει.
Σηκώνω το πρόσωπο μου τότε και τον κοιτάζω κατάματα.
«Το λες απλά αυτό επειδή δεν πρόλαβες να με πηδήξεις πρώτος ή μάλλον συγγνώμη, πήδαγες αλλού, υποθέτω πως εμένα με είχες όταν βαριόμουνα την Ashley. Και έπειτα τι; Με άγγιζες! Τη φίλαγες και έπειτα ερχόσουν και με έπαιρνες αγκαλιά. Και μου έλεγες όλες αυτές τις μπούρδες, με κοιτούσες στα μάτια και μου έλεγες όλα αυτά τα ψέματα!»
Κλαίω νοερά καθώς ξεσπάω.
«Ποτέ!» υψώνει τον τόνο του. «Ποτέ! Ποτέ! Μαζί σου ένιωθα, πάντα ένιωθα, γαμώτο Kiana σε αγαπάω τόσο πολύ, θα πέθαινα για εσένα, θα έκανα τα πάντα για εσένα, και εσύ αυτά μου έλεγες, τώρα γιατί τα ξεχνάς;!» φωνάζει.
Προχωράω μέχρι το κρεβάτι μου και κάθομαι κάτω στην άκρη του νευρικά, κοιτάζω τα χέρια μου που τρέμουν και σιγά σιγά όπως παρακολουθώ πως ηρεμώ.
Κλείνω τα μάτια μου και παίρνω μια βαθιά ανάσα δαγκώνοντας πάλι το άνω χείλος μου, για να τον γευτώ.
«Σε παρακαλώ. Φύγε, Harry. Σε παρακαλώ.» γυρίζω και τον κοιτάζω, δάκρυα τρέχουν στο πρόσωπο μου ήσυχα.
«Δε μου αρέσει να με βλέπεις έτσι, τόσο ευάλωτη, δε μου αρέσει να με βλέπεις τόσο σπασμένη εξαιτίας σου. Δε θέλω να βλέπεις πως με κατάντησες.» του λέω νωχελικά.
«Όχι, μωρό μου, όχι.»
Mου λέει γρήγορα και έρχεται και κάθεται δίπλα μου στην άκρη του κρεβατιού. Αμέσως μετακινούμε πιο δίπλα, αφήνοντας αρκετό χώρο κενό ανάμεσά μας, για προληπτικούς λόγους.
Προσπερνάω το πως με αποκάλεσε και κλείνω πάλι τα μάτια μου για να ηρεμήσω.
«Θέλω να βλέπω πως πραγματικά είσαι, όχι να μου το κρύβεις, για να ξέρω, να ξέρω τι να κάνω για να επανορθώσω.» μου λέει. Δε θέλω να το πιστεύω, αλλά ακούγεται πράγματι ειλικρινής.
Γυρίζω το σώμα μου και τον κοιτάζω. «Το κακό είναι ότι δε χρειάζεται να κάνεις κάτι για να επανορθώσεις.» του λέω.
YOU ARE READING
Moonlight
FanfictionΑκόμη τον αγαπώ. Ήταν από τους πρώτους φίλους που είχα ποτέ. Την πρώτη μέρα στο σχολείο, μου πρόσφερε τον κόκκινο μαρκαδόρο, το οποίο είναι το αγαπημένο μου χρώμα, έτσι γίναμε αχώριστοι . Ήμασταν σε μερικά μαθήματα μαζί, στις ομαδικές δραστηριότητε...
