Moonlight

chapter 35

❝I overdosed, should've known your love was a game now I can't get you out of my brain, oh, it's such a shame❞

Kiana

«Δεν καταλαβαίνω, Jamie. Είμαι ήδη στον δρόμο.» λέω στο  αφεντικό μου καθώς περπατάω με αργό βήμα στο πεζοδρόμιο.

«Μα γιατί; Δεν καταλαβαίνω τι μου λες.» ακούγεται φασαρία μέσα από το ακουστικό και από όσο σκέφτομαι μάλλον με περιμένουν αρκετοί πελάτες στο καφέ.

«Σε δύο λεπτά θα είμαι εκεί οπότε μην αγχώνεσαι.» τερματίζω την κλήση μιας και είναι ανώφελο να συνεχίσουμε τη συζήτηση μας έτσι αφού δεν τον ακούω.

Βλέπω μία ειδοποίηση στο κινητό μου και είναι ένα νέο μήνυμα που μου ήρθε τρία λεπτά πριν, πως και δεν το πρόσεξα;

Το ανοίγω και αμέσως σταματάω τα βήματα μου νιώθοντας περίεργα στο στέρνο και στο λαιμό μου. Παίρνω μια βαθιά ανάσα για να ηρεμήσω και έπειτα τα μάτια μου βουρκώνουν.

*Χρόνια πολλά Kiana. Γλυκά 18. Ελπίζω να περάσεις όμορφα την ημέρα σου και να είσαι χαρούμενη. Θα σε σκέφτομαι. Να θυμάσαι ότι σε αγαπώ. H. x*

Σκουπίζω γρήγορα τα δάκρυα που τρέχουν στο πρόσωπο μου και συνεχίζω βαριεστημένα το βήμα μου.

Ένας λυγμός ανεβαίνει στο λαιμό μου μα τον κρατάω, δε θα ξεσπάσω και εδώ δημόσια.

Στην υπόλοιπη διαδρομή μου είμαι κατσουφιασμένη και αμφιταλαντεύομαι εάν θα πρέπει να του απαντήσω ή όχι.

Τελικά τώρα που φτάνω έξω από το καφέ, αποφασίσω να μην του στείλω. Σπρώχνω την πόρτα κοιτώντας κάτω και πραγματικά η διάθεση μου πάλι έχει χτυπήσει πάτο.

Το κουδουνάκι της πόρτας από πάνω μου ακούγεται μόλις σπρώχνω την πόρτα και τότε πολλές φωνές μαζί φωνάζουν «Χρόνια πολλά Kiana!»

Σηκώνω το πρόσωπο μου και αμέσως τους κοιτάζω όλους ξαφνιασμένη, βλέπω πολλά από τα αγαπημένα μου πρόσωπα μπροστά μου. Την Arabella. Τον Niall. Και άλλες φίλες μου. Τον μικρό μου αδερφό. Τον Jamie. Τον Ben. Την Crystilia.

Αμέσως ξεσπάω σε κλάματα επειδή δεν το περίμενα, και επειδή κάποιος λείπει. Tότε έρχεται η Arabella και με παίρνει αγκαλιά.

«Ω, αγάπη μου, γιατί κλαις;» μου λέει μες τα μαλλιά μου καθώς με σφίγγει.

«Είναι πολλά, είναι και που δεν το περίμενα καθόλου. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ!» τραβιέμαι και έπειτα τους κοιτάζω όλους.

Η Arabella φέρνει λίγο χαρτί και με σκουπίζει στα μάγουλα προσεκτικά  και έπειτα αγκαλιάζω έναν έναν για ευχαριστώ.

Μόνο αυτοί είναι μες το καφέ, κανείς άλλος.

«Σήμερα κλείσαμε την καφετέρια μόνο για εσένα.» με τραβάει ο Jamie μες την αγκαλιά του σφίγγοντας με αρκετά μπορώ να πω.

«Ευχαριστώ για όλα. Για την στήριξη. Για αυτό σήμερα εδώ. Για όλα. Πραγματικά δε μπορώ να σε ευχαριστήσω αρκετά.» του λέω καθώς τον σφίγγω και εγώ με τη σειρά μου και αυτός με τρίβει στην πλάτη τρυφερά.