Zijn bezit

Belofte

           

Ik wordt wakker van een harde schreeuw. Ik schrik en spring uit bed. Zachtjes sluip ik naar de deur toe en probeer de krakende deur zachtjes open te doen. Ik kijk over de reling van de trap heen. Ik zie de achterkant van Zayden en de jongen die mij mee heeft genomen beneden staan. Ik merk dat ik naar zijn kont staar en begin ervan te blozen. Zayden sist iets en geeft de jongen zo'n harde klap tegen zijn hoofd dat ik bijna in elkaar krimp. De jongen probeert niet eens terug te vechten. Opeens kijkt de jongen me aan en wijst naar mij. "Kut" zeg ik zachtjes terwijl ik de deur achter me dicht doe en terug naar het bed ren. Ik hoor zware voetstappen de trap op komen. Dat zal Zayden wel zijn. Ik knijp mijn ogen dicht. Misschien als hij denkt dat ik slaap gaat hij wel weer weg.

Ik hoor de deur open en weer dicht gaan. Ik houd mijn ogen nog even dicht. Volgens mij is hij weg. Ik zucht diep en doe mijn ogen open. "Kiekeboe" zegt Zayden die naast het bed staat te grijnzen. Mijn hart begint plots harder te slaan.  "Uh ik uh" stotter ik. "Sorry dat ik je af stond te luisteren, bedoel je toch te zeggen?" grijnst Zayden. "Uh, ja dat ja" stamel ik. Hij begint te lachen door mijn ongemakkelijkheid.

"Ik heb Jake wat kleren voor je laten brengen" zegt hij. "Wie is Jake?" vraag ik nieuwsgierig terwijl Zayden de kleren aangeeft. "Een van mijn pack leden" antwoord hij. Ik knik met mijn hoofd en wacht tot hij weg loopt, maar hij blijft staan. "Blijf je me staan aangapen of ga je nog weg?" vraag ik. "De douche is achter je, er ligt een handdoek voor je klaar" zegt hij zonder zijn ogen van me af te halen. Ik kan er niks aan doen en begin te blozen. Ik hoor Zayden nog grinniken voordat ik de douche deur dicht doe. Voor de zekerheid doe ik de deur op slot.

"Kom" beveelt Zayden als ik de douche uitkom. Hij loopt de trap af en ik volg hem braaf. Ik wil geen ruzie met hem krijgen nadat ik heb gezien dat hij iemand zomaar een klap geeft. Nou ja, zomaar. Hij zou nog wel boos zijn.

"Waar gaan we heen?" vraag ik terwijl we net de keuken in lopen. "De keuken" zegt Zayden lachend terwijl hij zijn hoofd omdraait. Ik rol met mijn ogen naar hem. Hij loopt op me af en komt bijna tegen me aan staan. Ik probeer een stap naar achter te doen, maar ik knal tegen het keukenblad aan. "Doe dat nog is en dan beleef je wat" zegt hij dreigend. Ik schrik van de plotselinge verandering in zijn houding. Ik krijg kippenvel over heel mijn lichaam. "Ss sorry" stotter ik.

Hij neemt wat afstand. "Wat wil je eten?" vraagt hij. "Heb je een croissantje?". Zayden knikt en doet een la open waar hij een croissantje uit haalt. "Dankje" zeg ik terwijl ik het croissantje aanpak. Ik merk nu pas hoeveel trek ik eigenlijk heb. "Hoe voel je je nu?" vraagt Zayden terwijl hij een bezorgde blik in zijn ogen heeft. "Gaat wel" zeg ik terwijl ik mijn schouders ophaal. "Mooi" zegt hij.

Als ik mijn broodje eenmaal op heb durf ik eindelijk te vragen wat ik al de hele tijd wil vragen. "Zayden, hoe lang moet ik hier nog blijven?". "Voor altijd" antwoord hij terwijl hij me recht in mijn ogen aankijkt. Ik zie in zijn ogen dat hij het meent. "Mm maar ik wil naar huis" stamel ik. Mijn ogen worden groter wanneer hij op me af loopt. Ik spring op van mijn stoel, maar tegen die tijd is hij al bij me. Hij drukt me tegen het keukenblad aan en pakt met zijn hand mijn kin beet. "Jij. Kan. Niet. Meer. Weg." zegt hij dreigend. "Nooit?" vraag ik. "Nooit". "Maar ik mis mijn ouders" antwoord ik. Hij slaat met zijn hand op het keukenblad. "Ik waag het je. Daag me niet uit" sist hij terwijl hij wegloopt. Ik kijk naar het tafelblad en zie dat er een deuk in zit. Ik zucht diep. "Ik kom terug papa en mama. Dat beloof ik" fluister ik zachtjes.