Zijn bezit

Veranderingen

*** Dit hoofdstuk bevat zelfbeschadiging. Als je daar gevoelig voor bent raad ik aan dit hoofdstuk niet te lezen. Zelfbeschadiging komt niet veel voor in dit boek en zal dus niet veel vaker voorkomen. Het word ook niet uitgebreid beschreven. Als je zelf aan zelfbeschadiging doet of je kent iemand, raad ik aan om professionele hulp te zoeken.***

"Waarom snapt niemand dat ik gewoon even alleen wil zijn?" Ik klink boos. Heel boos. "Sorry" zegt ze terwijl ze zich snel omdraait en wegloopt. Eindelijk alleen.

Ik leg mijn hoofd tegen de boom aan. "Allison, naar binnen. Nu." Tuurlijk heeft ze Zayden geroepen. Ik probeer hem te negeren. Hij loopt op me af. Zijn kleren zijn al snel doorweekt. Damn, hij ziet er wel sexy uit. Ik sta op en loop naar hem toe. Ik druk mijn lippen op de zijne, maar hij duwt me van zich af. "Allison, douchen nu" beveelt hij. "Ga jij dan mee?" Hij lijkt even te twijfelen. "Nee, de volgende keer misschien" antwoord hij. "Oke, dan blijf ik hier." Hij pakt mijn arm vast en sleurt me mee naar binnen en daarna naar boven. Hij drukt me de douche in zonder iets te zeggen. "Bedankt, dat had ik echt niet zelf gekund." zeg ik sarcastisch. Ik hoor de deur hard dichtslaan. Ik voel een rilling over mijn rug lopen. Ik besluit toch maar te gaan douchen.

Een voor een trek ik al mijn kleren uit. Ik wil vast een handdoek neerhangen, maar de handdoeken zijn op. Ik loop in mijn bh en onderbroek naar de slaapkamer toe, maar daar zijn ze ook op. Ik loop naar de gang en klopt bij Ella aan. Ze doet haar deur open en kijkt me verbaasd aan. "Allison, je hebt geen kleren aan" stamelt ze. "Oh echt, Einstein? Ik kom voor een handdoek" zeg ik bot. Ze loopt naar haar douche en komt terug met een stapeltje handdoeken. Ik wil weglopen, maar ik word tegengehouden. "Wat?"

"Ik weet niet wat er met je aan de hand is, maar ik heb deze behandeling niet verdiend" zegt ze terwijl ze met een klap de deur dichtgooit. Ik draai me om en loop onze slaapkamer weer binnen. Met een zucht ga ik op het bed zitten.

Er word op de deur geklopt. Met een zucht loop ik naar de deur, nog steeds in mijn bh en onderbroek. Ik gooi de deur open. "Ja?" Bryce staat verbaasd in de deuropening. Hij bekijkt me van top tot teen. Ik zet mijn hand in mijn zij. "En?"

"Wat?" Zijn ogen zijn nog steeds niet op mijn hoofd gericht, maar net iets lager. "Bevalt het uitzicht?" Hij kijkt me met grote ogen aan. Zijn wangen worden snel rood. "Uh.. uh" stottert hij. "Ja?"

"Uh, we dachten dat je dit wel zou willen hebben" zegt hij terwijl hij me een ketting aangeeft. Ik bekijk de ketting goed en zie meteen dat het de ketting van Mireya is. Was. Die ketting had ze altijd om. Zelfs als ze ging slapen. Mijn moeder zeurde altijd over dat het gevaarlijk is om je ketting om te laten in je slaap, maar Mireya trok zich daar nooit iets van aan. Ze deed wat ze zelf wilde.

"En dit kon Zayden me niet geven?"

"Uh, hij dacht dat het beter was als ik het gaf. Hij kan niet zo goed tegen huilende mensen." Zonder iets te zeggen gooi ik de deur dicht. 

Ik loop naar de douche en kleed me verder uit. Ik stap onder de douche. Opeens komen alle gedachtes binnen. Gedachtes over Mireya, dat ik geen zusje meer heb en dat ik haar nooit meer ga zien. Ik probeer me te herinneren wanneer ik haar voor het laatst heb gezien, maar ik kan het me niet meer heugen. De gedachtes worden me te veel, maar het lukt me niet om ze te stoppen.

Ik ben veranderd. Zayden veranderd door mij. Wij zijn veranderd. Zou het ooit nog weer zoals eerder worden? Zou ik weer grapjes kunnen maken? Zou hij me weer kunnen aanraken zoals hij eerder deed? Zou het ooit nog weer 'normaal' worden?

Die gedachten breken me. Ik pak een scheermesje en haal de mesjes eruit. Ik leg ze neer, op één na. Voor even wil ik gewoon alles vergeten.