Zijn bezit

Deel 2: Afscheid

Oké ik ga toch weer beginnen met gewone namen voor de hoofdstukken. Als jullie een leuke naam weten voor de vorige hoofdstukken, let me know! Degene die een leuke naam instuurt, wordt vermeld in dat hoofdstuk en krijgt een follow!

Allison's p.o.v

Ik open mijn ogen en staar in twee grote bruine ogen. Ik leg snel mijn hand voor mijn hoofd. "Staar niet zo" mompel ik. Hij begint te lachen en duwt me zachtjes van zich af. "Wat ga je doen?"

"Ik ga zo weg" antwoord Zayden. "Kan je echt niet nog wat langer blijven?"

Hij schud zijn hoofd. "Wat voor aanvallen waren het Zayden? Wat kan zo erg zijn dat je mij naar de middle of no where stuurt en een babysitter laat komen?"

"Er is iemand van de beveiliging aangevallen en er is een auto bekrast" zegt hij opeens heel snel. "Oh my god. Hoe gaat het met hem?"

Zayden staat op en loopt richting de douche. "Beter, zijn wonden zijn gehecht" antwoord hij. Hij zet de douche aan en stapt onder de douche. Ik stap uit bed en loop de douche in. Hij kijkt verbaasd als ik de douche in kom lopen. "Weten jullie al wie het heeft gedaan?"

"Ik zeg het als je bij mij onder de douche komt staan" zegt hij met een grijns op zijn gezicht. Ik rol met mijn ogen. "Dat zeg je alleen maar omdat je weet dat ik dat niet doe."

"Tja, als jij het niet wil weten" zegt hij terwijl hij zijn schouders op haalt. Snel trek ik mijn shirt en onderbroek uit en stap bij hem onder de douche. Hij kijkt me met twee grote ogen aan. Hij had niet verwacht dat ik dat zou doen, maar dat is juist de bedoeling. Als ik iets doe wat hij niet verwacht verteld hij me meer dingen. En dat is vandaag dus mijn doel.

"En?"

"Wat en?" Hij kijkt me verbaasd aan.

"Weten jullie al wie het heeft gedaan?"

"Oja, sorry ik was even afgeleid" zegt hij met een nog grotere grijns op zijn gezicht. "Maar het antwoord is nee. Ik heb wel een vermoeden."

Ik zucht geërgerd en zet een stapje bij hem vandaan. "Zodra ik diegene heb, ben jij de eerste die het hoort" antwoord hij. Ik knik. Hij pakt mijn armen vast en trekt me dichter naar zich toe. Zo zou ik wel de hele dag kunnen blijven staan.

Na een paar minuten stapt Zayden alweer onder de douche weg. "Moet je echt nu al gaan?" Hij knikt. Ik had gehoopt dat hij nog iets langer kon blijven.

Beneden gaat de deurbel. "Dat zal Bryce zijn" zegt Zayden terwijl hij zich snel afdroogt. Geërgerd doe ik de douche uit. Alsof het nog niet erg genoeg is dat Zayden weg gaat, laat hij ook nog een babysitter komen.

Tegen de tijd dat ik mezelf heb afgedroogd, heeft Zayden zich al aangekleed. "Ik ga nog even wat met Bryce bespreken. Ik zie je zo beneden" zegt Zayden terwijl hij naar de deur toe loopt.

Ik knik, maar dat heeft hij niet meer gezien. Hij is de deur al uit. Ik heb hem lang niet meer zo gezien. Hij maakt zich zorgen, dat zie ik aan hem.

Ik trek snel een spijkerbroek en een simpel wit shirt aan. Wanneer ik bijna bij de deur ben, krimp ik ineen van de pijn. Het is terug. De stekende pijn in mijn buik. Ik val neer op de grond. De tranen roller over mijn wangen. Ik duw met mijn hand zachtjes in mijn buik. De pijn word alleen maar erger. Nee, nee, dit kan niet waar zijn. Het kan niet de baby zijn. Dat mag niet. Het gaat goed met de baby.

Ik probeer het niet uit te schreeuwen van de pijn, maar het lukt niet. Binnen no time staat Zayden naast me. "Allison, wat is er?" Hij knielt naast me neer. Hij is zich dood geschrokken, dat zie ik aan zijn blik.

"Ik uh ik" stamel ik. Ik ga het hem echt niet vertellen. "Ja?" Hij staat op en helpt me overeind. "Ik struikelde" zeg ik terwijl ik nauwelijks niet overeind kan blijven staan. "Ik ga even liggen." Voorzichtig loop ik naar het bed. Ik zie Bryce nu ook in de deuropening staan. Fijn, de babysitter is gearriveerd.

Ik zie Zayden naar de grond kijken. "Allison, er ligt niks op de grond."

"Dus?"

"Je weet zeker dat je niet ergens anders last van hebt?" Ik zie hem naar mijn buik kijken. Snel sla ik de dekens over me heen. "Ja" antwoord ik kortaf. Zayden kijkt me fronsend aan.

"Als er toch nog iets is dat bel ik u meteen" zegt Bryce die nu ook de kamer in komt lopen. Zayden lijkt te twijfelen, maar knikt uiteindelijk toch met zijn hoofd.

"Goed, nou ik moet gaan" zegt Zayden terwijl hij op me afloopt. Hij geeft me een kus en loopt richting de deur. "Je blijft niet lang weg, he?" Ik kijk hem vragend aan. Hij schenkt me nog een glimlach voordat hij de deur uitloopt met Bryce.

Ik voel de tranen over mijn wangen stromen. Een gevoel bekruipt me dat dit de laatste keer is dat ik hem zie. Ik trek de dekens nog iets verder over me heen en huil mezelf zachtjes in slaap.

Blijf alsjeblieft commenten! Ik merk dat de comments en stemmen minder worden de laatste tijd😔. Dus laat het me weten wat je van het hoofdstuk vond! Bedankt voor het lezen😊