Zijn bezit

Zingende vogels en grijnzende mannen

Ik ben veranderd. Zayden veranderd door mij. Wij zijn veranderd. Zou het ooit nog weer zoals eerder worden? Zou ik weer grapjes kunnen maken? Zou hij me weer kunnen aanraken zoals hij eerder deed? Zou het ooit nog weer 'normaal' worden?

Die gedachten breken me. Ik pak een scheermesje en haal de mesjes eruit. Ik leg ze neer, op één na. Voor even wil ik gewoon alles vergeten.

Ik staar naar mijn arm. Een paar druppeltjes bloed vallen op de grond. Ze vermengen met het water. Ik voel me opgelucht. Ik voelde zo weinig, maar toen kwam alles in één keer naar binnen razen. Dat heb ik eerder gehad, maar daar heb ik het verder nooit met iemand over gehad. Alleen papa en mama wisten ervan. Ze hebben me een poosje weggestuurd. Toen ik eenmaal weer terugkwam ging alles weer goed, maar toen ontmoette ik Keegan. Ik was zo gelukkig, maar hij veranderde. Het begon met één keer slaan. Hij had zoveel spijt en ik geloofde hem. Maar het gebeurde vaker en vanaf daar ging alles weer bergafwaarts. 

Ik stap onder de douche weg en droog me af. Met de handdoek wrijf ik over de kleine snee die ik net heb gemaakt, om het bloed weg te halen. Zayden mag hier niet achter komen. Ik trek snel mijn kleren aan en loop de douche uit. Ik loop naar het bed waar ik net het kettinkje heb neergelegd. Ik pak het voorzichtig op en doe het om. Ik doe mijn shirt erover heen. Dit is voor mij alleen. 

Ik loop naar beneden. Ella, Wes en Bryce zitten beneden. Ze kijken me verschrikt aan, behalve Bryce. Hij bekijkt me van top tot teen en begint te grijnzen. Ik negeer ze en loop meteen door naar de achtertuin. Ik ben hier nog nooit geweest. Ik heb het alleen door ons raam gezien. Het is hier prachtig. Ik loop naar een schommelstoel en plof neer. Ik kijk om me heen. De omheining is gevuld met bomen. De een wat groter dan de ander en de een wat mooier dan de ander. Ik hoor de wind waaien en de vogels fluiten. Hier zitten maakt me rustig. Voor een paar seconden hoef ik even aan niks te denken. Hier zitten is genoeg. 

De zon schijnt in mijn ogen. Ik sluit mijn ogen. Ik merk dat een grote schaduw de zon blokkeert. Geërgerd doe ik mijn ogen open. Zayden staat voor me. "Je blokkeert de zon."

Hij doet een stapje opzij en komt naast me zitten. We zitten krap op elkaar. Er is eigenlijk maar ruimte voor één persoon. Hij tilt me schuin op zijn schoot. "Zo, dit is beter" zucht hij. Hij geeft me zacht een kus op mijn wang. Zodra ik bij hem ben voel ik me veilig. Ik leg mijn hoofd neer op zijn schouder. "Hoe gaat het met je?" Ik merk dat ik verstijf bij die vraag. Ik weet niet goed wat ik moet zeggen. "Sorry, domme vraag" mompelt hij. Ik voel dat hij me bekijkt. Opeens pakt hij mijn arm beet. Shit. 

"Wat heb je gedaan?" Hij klinkt geschrokken en boos tegelijk. "Foutje bij het eten maken" stamel ik. "Hmm, gekke plek." Ik merk dat hij me niet gelooft, maar hij gaat er niet over door. Gelukkig. 

"Ben je afgevallen?" Ik kijk hem stomverbaasd aan. "Nee, ik ben zelfs twee kilo aangekomen sinds ik jou ken" antwoord ik, niet wetende of ik de waarheid spreek. "Mooi." Hij tilt me van zijn schoot en pakt mijn hand vast. Samen lopen we richting het huis.

Er valt een stilte, maar ik merk dat nog iets wil zeggen. "Zeg het maar."

"Wat?" Hij kijkt me aan. Ik zou dagen in zijn ogen kunnen blijven kijken. "Iets zit je dwars. Vroeg of laat ga je het toch wel zeggen, dus dan kan je het maar beter meteen zeggen" zeg ik in een hap adem. Hij gromt. Oke, er zit hem echt iets dwars. Hij opent de deur en loopt voor me uit naar binnen. Snel loop ik hem achterna. Hij vliegt de trap op en loopt onze kamer binnen. Ik sluit de deur achter me.

"Ik wil niet meer dat je half naakt door de gang heen loopt om handdoeken te halen" zegt hij dwingend. Jeez, Ella kan echt niks voor zichzelf houden. Hij komt dichter bij me staan. "Ik had een handdoek nodig" antwoord ik. "Dan roep je mij de volgende keer maar."

"Jij was er niet."

"Dus klop je maar half naakt bij iemand anders aan?"

"Het was Ella maar" zeg ik onschuldig. "En wat als Daxon open had gedaan?" Hij weet nog niet dat Bryce mij ook zo heeft gezien. Hij kijkt me fronsend aan. "Ik ben de enige die jou op die manier mag zien. Begrepen?" Hij kust me in mijn nek. "Uh, j ja" stamel ik. 

"Fijn." Hij gooit me op het bed en klimt boven op me. "Eigenlijk zou ik je moeten straffen" zegt hij met een grijns op zijn gezicht.