Zijn bezit

Wat ben je van plan?

"Ik had eigenlijk een verassing voor je vanavond, maar daar heb je zeker geen zin in?"

"Jawel" zeg ik snel. "Wat is de verassing?" Zayden kijkt me lachend aan.

De bel gaat. "Is dat de verassing?" Zayden knikt. Ik wil opstaan, maar Zayden houdt me tegen. "Ik haal ze wel even" zegt hij. "Ze?" Zayden loopt lachend de deur uit.

Ik hoor stemmen, maar ze zijn net niet hard genoeg om te horen wie ze zijn. Langzaam hoor ik ze de trap op komen.  Zodra de deur open gaat barst ik in tranen uit. "Och liefje toch" zegt de zachte stem van mijn moeder. "Mama, papa." Ik weet niet wat ik moet zeggen. Ik ben compleet sprakeloos. "Ik laat jullie wel even alleen" zegt Zayden terwijl hij al naar de deur loopt.

Mama komt naast me op bed zitten. "Hoe gaat het met je, lieverd?" Ik hoor aan haar toon dat het een dubbele vraag is. "Mam, het gaat goed met me. Echt. Ik ben zo blij met Zayden. Ik heb me nog nooit zo veilig gevoeld bij iemand" zeg ik zacht. "Dat is fijn" zegt mijn vader. Ik zie dat hij tranen in zijn ogen heeft. "Je vergeet toch niet al de verschrikkelijke dingen die hij heeft gedaan? En misschien zelfs nog wel doet?" Ik zucht. "Nee papa. Ik zie een totaal andere Zayden. Ik kan me niet voorstellen dat hij ooit zoiets zou doen." Hij knikt. "En heb je de kamer al gevonden?" Mama kijkt me vragend aan. "Welke kamer?"

"De kamer waarin hij iets bewaard van al zijn slachtoffers?" Wauw. "Mam, ben je echt serieus? Dat kan je nu toch niet meer denken? Hij heeft jullie hierheen gehaald!" Ik merk dat ik een beetje boos begin te worden. "Nee, sorry lieverd. Dat denken we inderdaad niet meer" zegt papa. Hij kijkt mama doordringend aan. Ik weet dat ze Zayden nog steeds verschrikkelijk vinden, maar ik besluit om dat los te laten. Voor nu.

"En hoe gaat het met jullie? En waar is Mireya?" Mama slaat haar ogen neer. "Wat? Wat is er aan de hand?" Papa schraapt zijn keel. "We uh, we weten niet waar ze is, lieverd." Ik kijk ze met grote ogen aan. "Hoe bedoel je? Je weet niet waar ze is?"

"We hebben haar al een week niet meer gezien" zegt mama terwijl er een traan over haar wang loopt. "Ze is met Keegan weggegaan en niet neer teruggekomen" zegt papa zacht.

"Zayden!" Ik roep zo hard als ik kan. Een paar seconden later komt Zayden de kamer in rennen. "Wat is er aan de hand?" Hij ziet er geschrokken uit. "Ze hebben mijn zusje" stamel ik. 

Zayden staat al een poosje op de gang te bellen. "Pap, mam. Ik zou graag willen dat jullie hier blijven." Zayden komt de kamer weer in lopen. "Dat lijkt me geen goed idee" zegt Zayden. "Wat? Hoezo niet? Dit zijn mijn ouders Zayden!" Hij knikt. "Ik vind het heel naar om jullie dit de zeggen, maar ik denk dat Keegan Mireya heeft. Het is belangrijk dat Alfa Ax en Keegan niks doorhebben. Ze mogen niet weten dat wij het weten." Papa en mama kijken hem met grote ogen aan. "Wat ben je van plan Zayden?" Ik kijk hem vragend aan.