Zijn bezit

Weer alleen

Ik staar voor me uit. Deze pijn is erger dan ik ooit heb gevoeld. Hij gaat me verlaten. Ik weet het. Hij zegt van niet, maar ik weet beter. Waarom zou hij mij nog willen? Ik ga weer alleen zijn.

Zayden's p.o.v

"Verdomme, gaat er nou nog iemand komen of wat?" Ik schreeuw hard de gang in. Eindelijk komt er iemand aan lopen. Het is weer dezelfde zuster als net. Hebben ze geen andere zusters? "Wat is er aan de hand?" Ze loopt op Allison af. Ze aait haar zachtjes over haar arm. "He meisje, hoor je me?" Allison geeft geen reactie.

"Wat is er gebeurd?" De zuster kijkt me met grote ogen aan. "Ze wilde weten waarom we ons zorgen maakte om haar" zeg ik zacht. Ze knikt rustig. "Daar had je beter nog even mee kunnen wachten" zucht ze. "Daar kom je nu een beetje laat mee hé!" Ik merk dat ik steeds bozer begin te worden. Ik moet moeite doen om mijn wolf binnen te houden.

"Allison zit in een soort shock. Hier kunnen wij helaas niet veel aan doen. Hier komt ze zelf weer uit als ze hier klaar voor is" zegt de zuster. "Mag ze weer mee naar huis?"

"Nog niet. Alles lijkt goed te gaan, maar we houden haar nog graag een nachtje hier. Als morgen nog alles verder goed is dan mag ze naar huis." "Oke, bedankt. Denk ik" antwoord ik kribbig. Wat een kut zusters hebben ze hier.

Ik blijf de nacht bij Allison. Als ik wakker word zie ik dat ze nog steeds voor zich uit staart. Vandaag mag ze naar huis. Damn, ik hoop dat ze snel weer de oude word.

Ik wist niet dat ze zo graag pups wilde, maar er is nog hoop.

Ik pak alle spulletjes bij elkaar. "Alfa Zayden, hoe gaat het met haar?" Ik kijk om en zie Ella in de deuropening staan. Ze ziet er nog steeds slecht uit. "We hopen op het beste, Ella" antwoord ik. "I ik, ben er denk ik klaar voor om te vertellen wat er is gebeurd" stottert ze.

Allison's p.o.v

Ik hoor alles wat ze zeggen, maar kan mezelf niet zo ver krijgen om te reageren. Zayden zei dat alles goed kwam. Maar dat geloof ik niet. Dat heb ik vaker gehoort. Mijn wereld gaat weer instorten, net nu alles zo goed ging. In de verte hoor ik Zayden tegen iemand praten. Praat hij tegen mij? Het verbaasd me dat hij er nog steeds is.

Mijn wolf huilt nog steeds. Beter gezegd ze schreeuwt. Ik heb het nog nooit iemand gezegd, maar mijn grootste droom was een eigen gezin hebben. Eigen pups. Veel pups. Zayden wist dit niet. Niemand wist dit. Maar nu kan ik nooit pups krijgen. Vanaf nu zal alles anders worden.

Ik doe geen moeite om te luisteren wat ze zeggen of om op te merken wat er om me heen gebeurd. Niks interesseert me meer. Niet nu ik weet hoe mijn toekomst eruit gaat zien. Alleen. Weer helemaal alleen.