Abot Langit na Pag-ibig

Chapter Twenty Three

CHAPTER 23 

Matapos nilang makaupo sa harap ng hapag, agad na din dumating ang ama ni Miguel at binigyan nito si Estrella ng isang matamis na ngiti na para bang tuwang tuwa sa kanyang pagbabalik.

Medyo nakakailang din ang aura sa kumedor na iyon, walang ibang magawa si Estrella kundi kumain lang, buti na lang at talagang gutom gutom na siya kaya hindi mahirap sa kanya ang ituon ang kanyang buong atensyon sa kanyang kinakain.

"I am really happy na buo na ulit ang ating pamilya. Estrella is finally back, it's like I have a daughter again. Please hija, don't leave us again." Pag basag ni Donya Emilia sa katahimikan na bumabalot sa kanila sa hapag.

"Masaya din po ako na nagkita tayo ulit t-tita" medyo nahihiya si Estrella, she have no idea how will she address her mother-in-law.

"Hija, pleas call me Mama, just like the old times, magtatampo ako sa iyo niyan." May halong tampo sa boses ng Donya.

"Oo nga naman hija, ako din ah, call me papa pa rin. Besides you are still our daughter-in-law. Hindi naman kayo hiwalay ng anak ko, and I know na wala na kayong balak pang maghiwalay pa, right Mguel?" seryosong sabi ng ama ni Miguel.

Sa pag-uusap na iyon ay pakiramdam ni Estrella ay wala na siyang kawala sa marriage nila ni Miguel. She felt betrayed but at the same time felt bad for her husband's parents. She knows for sure na wala naman talaga nagawa ang mga sa kanyang masama, she feels that if she breaks to them that she is very decided to proceed with the annulment ay natatakot siyang baka tuluyan ng atakihin ang Donya. She will forever blame herself if that happens, and also the fact na hanggang ngayon ay hindi niya mabanggit sa kanila ang tungkol sa anak niyang si Marcus.

"Wala ka man lang ba sasabihin Hon?" pagpukaw ni Miguel sa kanyang pag-iisip.

"Sorry I was just very hungry, excuse my manners." She said with a smile on her face.

"Ang laki talaga ng pinagbago ng asawa ko, very sophisticated and very beautiful, even more than before." Nakaramdam naman ng ilang si Estrella sa sinabi ng asawa, she does not know how to respond to him.

"Yes, she is one of a kind gem hijo, don't let her go, and this time give me some grandbabies to play with." Nakangiti namang sabi ni Don Arnulfo, it was the first time she saw him smile that evening.

"We are working on that papa, actually pagkatapos namin ng dinner ay we don't have to chat with you old guys, you know, we have another session" Miguel said with a smile plastered on his handsome face.

"Miguel!" tila naeskandalo naman si Estrella sa sinabi ng asawa. Ngunit natawa na lamang ang dalawang matanda sa inakto ng kanilang manugang.

Gaya nga ng sabi ni Miguel ay hindi na sila pa nanatili ng matagal sa mansion ng mga magulang nito. Agad siyang hinatak nito matapos ang mabilisang paalam nilang pagpapaalam sa mga magulang nito.

"Miguel, ano ba? I don't understand why we are rushing to go back in this place? Gusto ko pa makausap ang mama mo." Sabe ni Estrella sa asawa.

"Gusto mo talaga makausap lang ang mama ko o gusto mo siya makausap para makaiwas sa akin?" hamon na tanong nito.

"Wala ka ng pakealam doon! I want to go home Miguel! This is insane! Didn't you hear what your parents are saying? They want us to get married in church! Ano ba ang sinabe mo sa kanila? You tricked me to go here and you take advantage of me!" mga akusa ni Estrella sa asawa.

" Bakit ba atat na atat ka ng umuwi ha? At ano naman sa iyo kung gusto nilang magpaksal tayo sa simahan? Hindi ba't matagal na dapat natin iyon ginawa? Oo inaamin ko, I may have tricked you pero I didn't take advantage of you because we both know how well you enjoyed our love making" sabe ni Miguel habang palapit siya ng palapit kay Estrella.

"Baka nakakalimutan mo kung ano ang nagyari noon kaya ako nawala sa buhay niyo. I never wanted to leave but you forced me to without listening to my explanation. You never gave me a chance to explain! Mas pinaniwalaan mo pa ang ibang tao kaysa sa akin na asawa mo!" Hindi na nga napigilan pa ni Estrella ako kanyang sarili at bumuhos ang kanyang mga luha matapos niyang maibuhos ang sama ng loob kay Miguel na matagal na niyang kinikimkim.

"Estrella" iyon lamang ang nabanggit ni Miguel.

"What? Hindi ba totoo naman iyon? Oo, naiintindihan ko na napilitan kang pakasalan lang ako dahil sa nangyari sa atin, pero Miguel ginusto mo rin ang nangyari. Kung tutuusin nga ay ikaw pa ang may atraso sa akin dahil pinilit mo ako, lasing ako at wala ako nagawa." Sabe ni Estrella at talagang hindi niya hinayaan magsalita si Miguel. Nais lang niya na making ito sa kanya.

"Ella, I know you are mad at me because of what happened but I am here, bumalik ako sa buhay mo para bumawi sa iyo. Alam kong nagging bingi ako sa mga paliwanag mo noon, I was mad, angry and I feel betrayed by you, inaamin kong nasaktan ng husto ang ego ko. I am sorry, I am a jerk, an asshole, inaamin kong lahat un sayo, but please give me another chance. Please don't tell me it's too late." Nagmamakaawang sabe ni Miguel sa kanya.

"Hindi ko alam Miguel, masyadong maraming nangyari noon. Besides, every time I see you the pain just keeps on coming back to me." Iyon lamang at tinalikuran na lamang ni Estrella ang asawa at tumungo sa kwartong kanilang inuookupa.

Lumipas ang gabi na iyon na walang nangyari sa kanila ni Miguel and she is thankful for that. Hindi siya pinilit nito ngunit tinabihan pa rin siya nito, he hugged her that night, gusto niya sanang umayaw pero hindi na niya ito pinigilan, she is too emotionally and physically tired to argue with him.

Nagising na lamang si Estrella dahil sa sinag ng araw na tumama sa kanyang mukha, she lay for a few more minutes before she decided to get up and take a bath. Hindi na siya nag abala kung nasaan si Miguel.

Makalipas lamang ang ilang minute ay natapos na din siyang mag-ayos ng sarili. Naisipan na din niyang bumaba ng makaramdam siya ng gutom, she will prepare something to eat. Habang pababa siya ay may naamoy siyang masarap na piniprito mula sa kusina, lalo lamang siya nagutom, pero nagtaka siya kung sino ang nagluluto dahil sa pagkakaalam niya ay wala naman silang kasama ni Miguel sa bahay na iyon.

"Good morning wife! I hope you are hungry because I prepared something for you. Come let's eat." Nagulat na lamang si Estrella na ang sumalubong sa kanya ay ang kanyang asawa na may hawak na sandok at nakangit sa kanya, as if nothing happned last night, na para bang hindi sila nag away.

"Nagluluto ka pala?" iyon lamang ang nasabi niya.

"Yes, simula nung umalis ka, nagtampo sa akin ng sobra si mama kaya minabuti kong umalis sa bahay and I started living by myself in the city. I learn how to be independent there, cook, clean and do my own laundry" sabi ni Miguel habang patuloy ito sa paghalo ng kung ano man ang niluluto nito.

"I am sorry about your mother, but I am glad na natuto ka sa mga simpleng gawain."

"Yeah, come on let's eat, try my special omelet, I hope you will like it kasi isa yan sa mga ipnagmamalaki ko" he said followed by a chuckle.

"Oh it's good! I like it, masarap talaga ito Miguel, baka marami akong makain nito." Papuri ni Estrella sa luto ng asawa, totoong nagustuhan niya ang luto nito. She can't believe that he can actually cook, ang laki talaga ng pinagbago nito.

"You should eat! Kakailanganin mo yan para sa gagawin ko sa iyo mamaya" sabi ni Miguel sabay kindat.

Namula naman ang mukha ni Estrella at napailing na lamang. Kailangan na talga niya makaalis, at pagkatapos niyang kumain ay kakausapin na niya ng masinsinan si Miguel... pero hindi niya alam alam kung paano at saan siya magsisimula. 

COMMENT

VOTE

BECOME A FAN

loveromanceissigningout