Desperate Secretary (Completed)

Chapter thirty.

Chapter thirty. 

Patuloy si Franco sa paghalik sa akin..kulang nalang eh magsugat ang mga labi ko. Gusto ko siyang itulak pero masyado siyang malakas. Hindi ko alam kung anong gagawin ko...naramdaman ko nalang na nawasak ang suot-suot kong damit kasabay ng pagbagsak ng mga luha ko...

....at sa ginagawa niya ngayon, maslalo kong napapatunayan na hindi tunay yung mga sinabi niya. 

Hinigpitan ko ang pagyakap ko sa kumot na bumabalot sa hubad na katawan namin ni Franco. Iniisip ko ang mga nangyare samin...naiiyak ako, nasasaktan..kasi kahit papano umasa naman ako..na totoong mahal na niya ako. 

Pero bakit ganun? Imbes na maramdaman ko yung pagmamahal niya...I felt raped...pakiramdam ko binaboy lang niya ako. Hindi ko mapigilang hindi humikbi sa mga iniisip ko..kasi masakit, sobrang sakit. 

Nahigit ko ang paghinga ko ng maramdaman kong niyakap niya ako mulas a likod. Hindi ako nagsalita hinayaan ko lang siya doon..kahit sobrang bilis na ng tibok ng puso ko. 

"I'm...I'm sorry." Basag na boses niya ang narinig. Hindi ako nagsalita dahil naramdaman kong mas dumami ang nagbara sa lalamunan ko. 

"I'm sorry..gusto ko lang naman kasing..gusto ko lang..na ibalik mo na yung Jam...yung jam na mahal ako..kasi ang sakit ee..hindi ko alam pero sobrang sakit.." Sabi pa niya habang nararamdaman ko ang pagtulo ng mga luha niya sa bandang leeg ko na maslalo namang nagpaiyak sakin. Hindi padin ako nagsalita..hindi ko alam yung sasabihin ko..isa pa, hindi ko alam..kaylangan ko nabang maniwala? 

"Hindi ko na kasi alam yung gagawin ko ee..hindi ko na alam kung paano..kung paano ko ba mababalik yung dating ikaw..yung dating Jam..." Ramdam ko yung bawat sakit at panghihina niya sa mga sinasabi niya..gusto ko ng maniwala ee...pero kasi...hindi ko na alam. 

Akmang tatayo ako para makaalis sa mga yakap niya...para makaiwas sakanya, dahil doon naman ako magaling diba? Magaling lang akong iwasan ang mga bagay na hindi ko alam kung ano ang dapat kong gawin..yung mga bagay na hindi malinaw sa isip ko kung paano ko haharapin. 

Pero bago pa man ako makaalis, niyakap na niya ako ng mahigpit. 

"Please.." Nadurog ang puso ko ng magsalita siya..maslalo kong naramdaman na nahihirapan nadin siya..

Hinarap ko siya..gusto kong makita ang mga mata niya..gusto ko malaman kung..totoo nangaba talaga siya. At nang hinarap ko siya, doon ko nakita ang sakit, panghihinayang at...pagmamahal sa kanyang mga mata..hindi ko alam pero biglang tumulo yung luha ko. Biglang bumilis ang tibok ng puso ko...he cried, and that is bacause of me. 

Napapikit ako ng hawakan niya ang aking mga pisngi at punasan ang mga luhang kanina pa tumutulo.