Desperate Secretary (Completed)

Chapter seventeen.

Chapter seventeen.

...Days passed.

Wala paring nagbabago...ganun parin...the memories of Jam are still hunting me..hindi ko na alam ang nangyayare sakin habang tumatagal maslalo kong nararamdaman ang pangungulila..hindi ko parin maintindihan yung sarili ko..pilit ko paring kinakalimutan itong mga nararamdaman ko.

Yung everyday routine ng buhay ko..paulet ulet nalang..gising sa umaga..go to work..deal with shits...meaningless relationship with Almira...in short, I have a nonsense days..without her.

At ang pinaka mahirap sa lahat....yung pakiramdam na napakalaking achievement na sakin ang maglapagpasan ang isang araw na hindi ko siya nakikita.

Hindi ganito ang naramdaman ko dati kay Almira...kaya kong mabuhay ng wala siya..dahil sino ba siya? Sinaktan lang naman niya ako...but when it comes to her..it's different, parang everyday unti-unti akong tinatanggalan ng buhay, dahil pagdating sakanya...alam kong ako ang may kasalanan..I'd taken her for granted.

Sinayang ko ang lahat ng oras, sinayang ko lahat ng pagkakataon..at higit sa lahat sinayang ko lang yung pagmamahal niya. Ganito pala ang pakiramdam ng nagsisisi...oo inaamin ko na ngayon..nagsisisi na ako dahil pinakawalan ko pa yung babaeng....alam ko minsan ko nalang makikita sa buong buhay ko.

Madaming 'what ifs' na nabuo...what if kung mas pinahalagahan ko siya? Nasakin pa kaya siya ngayon? What if kung sakanya ko nalang binuhos talaga lahat ng pagmamahal ko? Masaya kaya ako ngayon? What if hindi ko nalang siya tinignan bilang rebound ko? Maayos kaya ang takbo ng buhay ko ngayon?

At ang sagot sa lahat ng 'what ifs' ko ay..Oo, kung mas pinahalagahan ko lang siya..kung una palang sakanya ko na binuhos lahat ng pagmamahal ko...kung hindi ko lang siya ginawang rebound..I'll going to have a better life than a life that I am experiencing right now.

My thoughts are interrupted by a knock on the door..ng bumukas naman ito..nakita ko ang isang taong matagal ko ng hindi nakita sa buong buhay ko..ang bestfriend ko, si Seb.

"Bro, what's up?" Tanong ko sakanya. I somehow missed my bestfriend too.

"The sky?" Tanong niya naman sakin ng naka-smirk. Siraulo talaga..umiling iling nalang ako bago ko siya sinabihan ng "Gago. Ceiling kaya." Na naging dahilan ng tawanan namin.

"Hahahahaha. Tangina tol..havey yung pagiging waley mo ee." Sabi pa niya bago tuluyang umupo sa upuan na nasa harap ng lamesa ko.

"Whatever, pero seriously..kamusta kana?" Tanong ko sakanya.