ဆက္ပိုင္၏ အသက္ရွဴေငြ႔မွန္မွန္ကို သူၾကားေနရသည္။ ျငိမ္သက္စြာ သူ႔ရင္ခြင္ထဲမွာ အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ ဆက္ပိုင္၏ ျဖဴစင္ေသာမ်က္ႏွာကို ထက္ပိုင္တိတ္ဆိတ္စြာ ေငးၾကည့္ေနမိသည္။
မနက္ခင္းေနေရာင္ျခည္က သူတို႔ႏွစ္ေယာက္၏ အခန္းငယ္ထဲကို တိုး၀င္လာျပီျဖစ္သည္။
မေရာက္ခ်င္ေသာေန႔တစ္ေန႔ကိုေရာက္လာခဲ့ျပီျဖစ္သည္။
မရင္ဆိုင္ခ်င္ေသာ ေန႔ တစ္ေန႔ကိုရင္ဆိုင္ရေတာ့မည္ျဖစ္သည္။
ဆက္ပိုင္မိုးလင္းခါနီးမွ အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့သည္။ သူကေတာ့ အနည္းငယ္မွ အိပ္ခ်င္စိတ္မရွိပါ။ ထက္ပိုင္အတြက္ အခ်ိန္တိုင္း၊ စကၠန္႔တိုင္းသည္ တန္ဖိုးရွိလြန္းလွသည္။
ဒီေန႔...
သူ႔မဂၤလာပြဲေန႔ျဖစ္သည္။
ဆက္ပိုင္ႏွင့္ ထာ၀ရခြဲခြာႏွုတ္ဆက္ရမည့္ေန႔ဆိုလ်ွင္လည္း မမွားပါ။
ဆက္ပိုင္အနည္းငယ္လွုပ္ရွားကာ မ်က္လံုးမ်ားပြင့္လာသည္။ က်ိန္းစက္ေနဟန္ရွိေသာ မ်က္လံုးမ်ားကို လက္ဖမိုးျဖင့္ဖိပြတ္တိုက္လိုက္ျပီး သူ႔ကိုေမာ့ၾကည့္လာသည္။
"ကိုထက္ ႏိုးလာျပီလား.."
ဆက္ပိုင္နဖူးကို သူငုံ႔နမ္းလိုက္သည္။ သူ႔ႏွုတ္ခမ္းမ်ားကို ၾကာျမင့္စြာ၊ တင္းၾကပ္စြာ ဖိကပ္ထားမိသည္။ လွုိက္တက္လာေသာ နာက်င္ျခင္းမ်ားကို ျပန္လည္သိမ္းဆည္းကာ အျပံဳးတစ္ခုကို ဟန္ေဆာင္ဖန္တီးမိသည္။
"ေမာနင္း..."
ဆက္ပိုင္ အိပ္ရာမွ ထထိုင္လိုက္ကာ စားပြဲတင္နာရီကို တစ္ခ်က္လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ မနက္ ၇ နာရီကိုညႊန္ျပေနေသာ စားပြဲတင္နာရီမွာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ၀မ္းနည္းစြာစိုက္ၾကည့္ေနသလို။ ထက္ပိုင္ မထခ်င္ပါဘဲလ်က္ ကုတင္ေပၚမွထကာ မတ္တပ္ရပ္လိုက္သည္။ ဆက္ပိုင္ကိုယ္ေႏြ႔က သူ႔ကိုယ္ေပၚမွာထင္က်န္ခဲ့သည္။
"ေကာ္ဖီေသာက္မယ္မဟုတ္လား ဆက္ပိုင္.."
ဆက္ပိုင္ေခါင္းညိတ္ျပသည္။ ဆက္ပိုင္၏ အနည္းငယ္ပြေနေသာ ေခါင္းကို ကိုင္လွုပ္ကာ သူ အခန္းထဲမွ ထြက္လာခဲ့သည္။ မီးဖိုေခ်ာင္ေတြ ေကာ္ဖီန႔ံသင္းေနျပီျဖစ္သည္။ ဦးထြန္းဟန္ အိပ္ရာမွ ေစာစီးစြာႏိုးထခဲ့သည္ထင္သည္။ လိုက္ကာျဖဴကိုမဖယ္ကာ မီးဖိုခန္းအတြင္း ထက္ပိုင္၀င္လာခဲ့ခ်ိန္ ဂက္စ္မီးဖိုမွာ ၾကက္ဥေၾကာ္ေနေသာ ဦးထြန္းဟန္ကိုေတြ႔လိုက္ရသည္။
YOU ARE READING
စည်း
Romance(Unicode & Zawgyi) ပင်လယ်ဆိုသည်မှာ လေညင်းအောက်တွင် သာယာငြိမ့်ညောင်းစွာ လှုပ်ခတ်ရုံ လှုပ်ရှားပြီး ပြင်းထန်သော လေပြင်းအောက်တွင်မူ ဒေါသမာန်ကြီးစွာ ရုန်းကန်လာခဲ့မည်။ ခွန်းထက်ပိုင်သည်လည်း ပင်လယ်တစ်ခုဖြစ်ခဲ့သည်။ သူ၏ တည်ငြိမ်အေးချမ်းနေသည့် ဘဝပင်လယ်တွင် မုန...
