မိနစ္ပိုင္းအတြင္းမွာ အိမ္ေရွ႕မွ ကားရပ္သံကို ၾကားလိုက္ရသည္မို႔ မင္းသူ အိမ္ေရွ႕ကို ေျပးထြက္လာမိသည္။ ရန္ႏိုင့္ကားေပၚမွ ဆင္းလာေသာ ဆက္ပိုင္ႏွုတ္ခမ္းမ်ား တင္းတင္းေစ့ထားသည္။ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ထားေပမယ့္ မ်က္လံုး၀ိုင္းမ်ားမွာ စိုးရိမ္ပူပန္ရိပ္မ်ားရွိေနသည္။
"ကိုမင္းသူ ဘယ္တုန္းကေရာက္လဲ..."
"အခုနကပဲ"
ဆက္ပိုင္ အိတ္ထဲမွ ေဆးေသတၱာအမည္းေရာင္ကို ေတြ႔လိုက္ရသည္။ ဆက္ပိုင္လည္း အခုရက္ပိုင္းအတြင္း ယူပစ္လိုက္သလို ပိန္က်သြားသည္ကို မင္းသူ သတိထားမိလိုက္သည္။ ဆက္ပိုင္ မင္းသူကိုေက်ာ္ျဖတ္ကာ အခန္းထဲသို႔ေျခလွမ္းက်ဲျဖင့္ လွမ္း၀င္သြားသည္။
ကုတင္ေပၚမွ ထက္ပိုင္ကို လွမ္းၾကည့္ျပီး ဆက္ပိုင္ မ်က္ႏွာအေတာ္ပ်က္သြားသည္။ ခ်က္ခ်င္းလိုလို ထက္ပိုင္ ကုတင္ေဘး၀င္ထိုင္ကာ လက္ေကာက္၀တ္မွာ ေသြးစမ္းျပီး ဒစ္ဂ်စ္တယ္သာမိုမီတာျဖင့္ အဖ်ားတိုင္းကာ ထက္ပိုင္ မ်က္လံုး၊ ပါးစပ္မ်ားကို စမ္းသပ္အျပီးမွာေတာ့ ပင့္သက္တစ္ခ်က္ ရွိုက္လိုက္သည္ကို မင္းသူသတိထားမိသည္။
"အစားမရွိလို႔ အားနည္းတာ ကိုမင္းသူ.. အဖ်ားၾကီးေနတာလည္းပါတယ္.. စိုးရိမ္စရာမရွိဘူး"
မင္းသူကိုယ္တိုင္ အခုမွ အသက္ရဲရဲရွဴရဲသည္။ ဆက္ပိုင္ယူလာေသာ ေဆးေသတၱာထဲမွ တစ္ခါသံုးေဆးထိုးအပ္ကို ထုတ္ယူလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္စားပြဲေပၚမွ စာရြက္ျဖဴတစ္ရြက္ႏွင့္ ေဘာပင္ကို လွမ္းယူကာ ေဆးအမည္တစ္ခ်ိဳ႕ကို ခပ္သြက္သြက္ေရးျခစ္လိုက္သည္။
"ကိုမင္းသူ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေရနဲ႔အ၀တ္တစ္ခု ယူေပးပါလား.."
"ေဟ.. ေအး ေအး.."
မင္းသူ ေနာက္အလွည့္ အခန္းအတြင္းလွမ္း၀င္လာေသာ ရန္ႏိုင့္ကို ေတြ႔လိုက္ရသည္။
"ရန္ႏိုင္... ငါေဆးသြင္းေပးရလိမ့္မယ္.. ဒီေဆးေတြတစ္ခ်က္ေလာက္ ၀ယ္ခဲ့ေပး...."
ရန္ႏိုင္ ေခါင္းညိတ္အေျဖေပးကာ ဆက္ပိုင္ကမ္းေပးလာေသာ ေဆးစာရြက္ကိုလွမ္းယူလိုက္သည္။ မင္းသူ ေရဇလံုႏွင့္ အခန္းထဲကို ျပန္ေရာက္ခ်ိန္တြင္ ဆက္ပိုင္ ေဆးထိုးေပးျပီးေနျပီျဖစ္သည္။
YOU ARE READING
စည်း
Romance(Unicode & Zawgyi) ပင်လယ်ဆိုသည်မှာ လေညင်းအောက်တွင် သာယာငြိမ့်ညောင်းစွာ လှုပ်ခတ်ရုံ လှုပ်ရှားပြီး ပြင်းထန်သော လေပြင်းအောက်တွင်မူ ဒေါသမာန်ကြီးစွာ ရုန်းကန်လာခဲ့မည်။ ခွန်းထက်ပိုင်သည်လည်း ပင်လယ်တစ်ခုဖြစ်ခဲ့သည်။ သူ၏ တည်ငြိမ်အေးချမ်းနေသည့် ဘဝပင်လယ်တွင် မုန...
