A L E X
"buong araw ka nang tulala! that's so not you"
I snapped out of reality nang biglang magsalita si Javier sa likod ko sabay tapik sa balikat ko.
Saglit ko siyang nilingon saka ko binaling muli ang tingin sa kalangitan.
I felt his hand around me.
"what's the matter??" he asked.
I took a deep sigh.
Malapit nang umalis si Grey. I'm still stuck thinking of a way kung pano ko sila mapagtatagpong dalawa.
Ayoko namang umalis si Grey nang hindi manlang nakakausap si Ramon.
Alam ko kung gano kamahal ni Ramon si Gracie.
Alam ko rin na hanggang ngayon, hindi parin nakakalimutan ni Gracie si Ramon.
Gracie was there for me noong mga panahong nagkakalabuan kami ni Javier. She didn't leave my side. SHe was always there for me, and this is the right time to pay back all her efforts for me. Pero nakakainis na kahit gaano ko gustong tulungan siya wala akong magawa.
The girls and I have the same sentiments.
Kung pwede nga lang kami mismo ang lumipad at personal na kaladkarin si Ramon pabalik ng Pilipinas ginawa na namin.
But those two are just so stubborn!
"kung hindi natin mapilit na bumalik si Ramon bago umalis si Gracie, then bakit hindi nyo subukang si Gracie ang pigilan sa pag-alis??"
Bigla akong napa-isip sa sinabi niya.
He has a point.
Pero ayoko namang sa huli magsisi siyang hindi niya piniling umalis nang dahil samin.
I want her to stay because she wanted to, not because we asked her to.
"babe, hindi mo ba talaga pwedeng mapilit si Ramon?"
He took a deep breath.
"sa tingin mo ba kung kung may magagawa ako hindi ko gagawin??"
He looked at me intently.
"...I know how precious she is to you, and you know how much I value the people you love, kaya hangga't makakaya kong makatulong gagawin ko, but this time, maski ako walang magawa." he said.
Bigla akong nalungkot. Pare-pareho lang kaming walang magagawa sa sitwasyong ito.
Naramdamn kong kinapa niya ang bulsa niya.
"Ramon's calling" he said. Bigla akong naexcite.
"answer it!" I mouthed. so he did.
"Broooo!!! wazzupp"
