The Bad Boy's Girl is a Gangster

39- Gun

I revised this chapter so kindly read the whole chapter kung ayaw niyong maligaw sa mga susunod pa na kabanata. Thanks for the long wait!

-----
Sofia's POV

Ilang beses ko na bang sasabihin sa sarili ko na tama na. Tigilan ko na ang umasa? Nagmumukha na talaga akong tanga. Paulit-ulit na lang.

I turned my cellphone off. Wala naman siyang karapatan para tanungin ako. I can protect myself even without him.

Tumingin ako sa kalsada para alisin lahat sa utak ko ang mga umaabala sa'kin. Dapat lagi kong alalahanin na isang bad boy ang minahal ko. Masama siya. Di ko na dapat sa kanya ipagkatiwala yung puso ko. Second chance is enough. Maswerte na siya dahil siya lang ang lalaking minahal ko ng ganito.

"Ang lalim ng iniisip mo ah," he scoffed.

I growled inwardly. "Why do you care? Madami akong iniisip so shut up."

Tinawanan niya lang ako at di na siya nagsalita. One way to keep myself busy is to fight endlessly. 'Yun naman talaga ang main goal ko bago siya dumating sa buhay ko. Magpapalakas ako para maging Queen ng buong mafia world.

"Hey, Nathan."

He chuckled. "Nathan? I like that."

Inirapan ko siya. "After ng graduation gusto kong mag-aral sa Italy. Doon na din ako mag-eensayo sa main base ng guild."

Iginilid niya ang sasakyan at nilingon ako. "What? Bakit mo naman naisipan na pumunta doon? Mas laganap ang mga illegal guild dun, Sofia. Lalo mo lang ipinapahamak ang sarili mo," aniya.

"No, Nathan. That's the only way for me to become stronger! I want to keep my enemies closer! Hindi ba mas matututo ako sa marahas na paraan?!" nag-init bigla ang ulo ko dahil sa sinabi niya. It's like he's telling me I can't protect myself. Damn my gender. Hindi porket babae ako ay di ko kaya ang sarili ko! I am not normal by the way!

"Hindi mo ba alam na pwede kang mamatay doon?!" nag-umpisa na din tumaas ang boses niya. Hindi ko alam para saan 'yang galit niya. He shouldn't treat the guild's pride like this. Nakalagay 'yun sa rules namin. Kung ano ang gusto ko ay wala silang karapatan na kwestiyunin iyon unless he is the guild's master.

"You know I can kill you right now," I calmly said. Mukhang natauhan din siya dahil kinalma niya ang sarili niya. "You're disobeying me."

"I.. I'm sorry. Naisip ko lang ang kapakanan mo," pumikit siya ng mariin.

"Nathan.. I am not doing this for nothing. Alam niyong lahat kung bakit ako ganito," I sighed. Hinawakan ko ang braso niya at naramdaman kong medyo na tense siya sa hawak ko. "I am going to follow my mother's path. I want to be like her so please understand my decisions."

Kung ibang Sofia ang nasa harapan niya ngayon malamang ay naliligo na siya sa dugo. But, today I am not the Sofia I used to know. Natuto akong pahalagahan ang nararamdaman ng iba. Well, I guess it's for the better naman.

'Yun na ang huling pagkikita namin ni Jonathan. Ilang linggo ang lumipas matapos noon na hindi ko na siya nakita. Nalaman ko kasi na nadestino na siya sa ibang bansa dahil sa bago niyang mission. Matagal na din ng huli kaming nagkausap kaya wala akong balita na tungkol sa binigay na mission sa kanya.

8:17 pm — March 28, 2016

"Ready ka na ba, Sofia?"

Ngayong araw na ang graduation namin. Kasama kong pupunta si ate Frances dahil siya lang ang pwedeng tumayong guardian ko. Pagkatapos ng seremonya ay aalis na kami patungong Italy. Susunduin kami ng isang private plane ng saktong 12AM.