Marrying My Ex [MinSul]

Chapter 33

CHAPTER 33 - Kuya Daniel

“Mahal din kita, Taejoon.” Sagot niya sa kabilang linya pagkatapos kong sabihin yung nararamdaman ko. “Mahal na mahal kita, mula noon hanggang ngayon. Kahit na nasaktan mo ako noon, wala pa rin. Ikaw pa rin yung sinisigaw ng puso’t isip ko... Ayun siguro yung dahilan kung bakit bwisit na bwisit ako sa iyo noon. Kasi kahit galit ako, mahal pa rin kita at hindi ko yun matanggap. HAHAHA.”

Napangiti ako sa sinabi niya. Yes, mahal na mahal namin ang isa’t-isa! Ang kulang nalang ay kiss. Joke lang. Kung sana nandito siya ngayon sa tabi ko, diba?

“So, tayo na? Ulit?”

“Tayo naman talaga ah?”

BOOM! Fireworks <3

***

Days and months passed. Patuloy pa rin ako sa training. Imomonitor ako ni Coach Johnny hanggang sa World Junior Championship. Hanggang doon lang, tapos okay na ako.

June 2013 na ngayon. 1 year and 3 months na siya doon. 9 months nalang at makakapiling ko na ulit siya dahil 9 months nalang din at World Junior Championship ko na. Sa America na naman gaganapin ang competition kaya ang plano namin ay pupunta ako doon, tapos sabay kaming uuwi ni Jaehee after ng competition ko.

Nandito ako ngayon sa school. Walang training ngayon dahil Tuesday. Bukas pa ang training day. Nakaupo ako sa gilid ng gym at pinagmamasdan ang high jump set namin. Nagflaflashback sa utak ko ang mga pinagdaanan ko para marating ang kinalalagyan ko ngayon. Lahat ng paghihirap at sakripisyo. Pati ang pagsakripisyo ko sa relasyon namin ni Jaehee noon. Lahat, umaagos sa isip ko ngayon.

“Pare oh.” Napatingin ako sa isang can ng ice-cold coffee saka sa taong nagaalok nito sa akin.

“Salamat.” Kinuha ko ito at binuksan saka ininom. Umupo naman ang tao sa tabi ko.

“Gusto ko lang sana makipag-ayos.” Sabi niya.

“Bakit, nagkagulo ba tayo, Min Hyeonjae?” tanong ko.

“Naging mayabang ako noong nagkaroon ka ng Yips. Inaamin ako, naging masaya ako noon dahil ako naman ang napansin dahil wala ka na. Magkaibigan tayo pero nabulag ako sa pansamantalang kasikatan ko. Naging star high jumper ako sa loob ng maliit ng panahon pero lumaki agad ang ulo ko... Gaya ng sabi ko, pansamantalang kasikatan ko lang yun.” sabi niya. Oo nga, yumabang nga ang isang to!

“Pasensya na, Taejoon. Ngayon tanggap na tanggap ko na ikaw ang pinakamagaling. Pero nagpapasalamat pa rin ako dahil naranasan ko naman ang mapunta sa tuktok kahit sandal lang.”