Chapter 30

5.2K 157 25
                                    

LAWRENCE

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.

LAWRENCE

"Umiiyak ka nanaman ba?" Umupo ako sa kama ni Chloe. Ilang araw na siyang nagmumukmok dito. Ayaw naman niyang sabihin kung anong nangyari.

Alam ko na pumunta siya sa charity ball na iyon. Pinagbigyan ko si Chloe dahil siguro'y mas kailangan ipamukha sakanya na hindi talaga siya welcomed sa Anarchs para matigil na siya.

"Chloe, kausapin mo naman ako..." Niyugyog ko ang balikat niya. Nakatago kasi siya sa comforter niya.

"Kilala mo ba si Ardyne? Will you get rid of her for me?" sabi niya bigla.

"What? What the hell happened that night? She was there?"

"Of course she was! Siya lang naman ang pinakaiingatang muse ng Anarchs!" Lumabas siya mula sa kumot at halatang galit na galit.

"Don't get Ardyne involved with your issues," banta ko tuloy. Chloe always gets what she wants, one way or another.

"Kuya, you like her too, right? Agawin mo siya sakanila! I won't object if she's to be your girlfriend. Please, para siyang damong ligaw! I hate her, Kuya. Please, help me?" ngawa niya.

"Matulog ka na..."

Lumabas ako sa kuwarto kahit na nagsasalita palang si Chloe.

Wala rin akong karapatan na idamay si Ardyne sa gulo namin ng Anarchs. Kailangang manalo ng Niners sa karera para magkaroon ako ng rason na kausapin si Ardyne.

I'll talk to her nicely... I'll apologize to her properly... These will be my birthday gifts to her— no trouble for her happiness.

Napangiti ako habang inaalala si Ardyne. She's a really cold and silent girl. She'd sit alone behind the library building and read. She didn't really have friends— maybe Jake and I were.

Patago kaming nagyoyosi dati ni Jake sa likod ng library at nang minsan, nakita niya kami.

"I don't care," sabi niya agad sa amin ni Jake bago pa namin siya mapagbantahan. I laughed my ass off because I was embarrassed that time.

Then, that place became our own. We never really talked about our personal lives but from time to time, I can see that she was sad as fuck.

Also, she was crazy about ramen.

Ayan tuloy, gusto ko ng ramen. Lumabas tuloy ako. Nasaan na nga 'yung ramen shop na paborito niya dati? Isang beses lang niya kaming dinala ni Jake doon. That one time after one taekwondo lessons...

***

Sinisipon ako dahil sa sobrang anghang ng ramen na kinain ko. Nasa labas na ako ng ramen shop nang mamataan ko si Ardyne. Papunta sila rito ng pinsan niya.

Fuck, gusto kong magtago dahil hindi ko pa alam kung paano siya kakausapin. Kaso lang ay nakita na niya ako.

"Oy," bati ko agad. Shit, oy? Oy talaga?!

HEARTSTRUCKTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon