Chapter 39

3.6K 113 12
                                    

ARDYNE IAN

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.

ARDYNE IAN

Yeoji won't let go of my hand. Naglalakad kami ngayon papunta sa malapit na park mula sa boarding house. He said we need to talk somewhere peaceful. He kept on glancing at me but won't say anything. Nakangiti lang siya.

Nitong nakaraang mga araw, habang naghihintay ng balita patungkol kay Drake, ay ang dami ko ng negative na iniisip. Gaya nalang ng paano kung di maka-survive si Drake? Siguradong magiging masakit iyon para sa lahat and I am one to blame. I want to say I didn't do anything, technically, but I am one of the reasons why Drake acted aggressively towards Nathan.

Kinakabahan talaga ako kanina nang tumawag si Yeoji. Sigurado kasi ako na si Drake lang ang dahilan para tawagan niya ako ngayon. Hindi ko nga lang inasahan na pupuntahan niya talaga ako. I was dead set on giving him space—and if it comes to the worst, that he'll probably won't see me again. He helped me get through my toughest time in life and I won't disappoint him. I won't be weak. I will go on and have a good life in the best way I can. He helped me become a better person.

Kaso lang nang makita ko siya at yakapin niya ako, nawala ang lahat ng inaalala ko. That's how much Yeoji affects me, I mused. I am totally in love with him. That's the only thing that matters to me right now.

I am very happy that things are going well.

"Ice cream?" itinuro ni Yeoj ang isang pushcart sa bukanan ng park.

"Sure, libre mo?" napangisi ako.

"Yeah, ilan ba ang gusto mo? Kaihit ilan pa yan!" natatawang sagot niya.

"Isa lang, tsk," napangiti tuloy ako. Umorder siya ng isang cone at kahit na nang inaabot niya ang kanyang wallet ay di niya binitiwan ang kamay ko. Siya tuloy ang hirap na hirap kaya ako na ang humila sa kamay ko.

"You can hold it again later," nahihiyang sabi ko tuloy.

"You're blushing." He grinned. Lumayo tuloy ako sakanya para takpan ang mukha ko. This guy really. Maya-maya ay lumapit siya saka inabot ang cone sa akin. I grabbed it and started to walk fast. He caught up pretty easily. And again, he grabbed and held my free hand.

HHWW? It feels nice.

"Alam mo ba kung saan galing ang pangalan mo? Ardyne Ian?" sambit niya habang naglalakad kami. I nibbled on my ice cream while thinking.

"I think a portmanteau of my parents' names. Daniel and Mariane. Pero hindi ko alam kung paano. Even the Ian part," natawa ako saglit. I'll have to ask my mom when I see her next time. Or maybe Tito Samuel knows.

"Ah. Pero bagay sa'yo ang pangalan mo. It's got that hint of you being a unique and strong—amasona?" Ngumisi siya at parang may inaalala.

"Amasona? Because I kicked your ass more than once?" balik ko tuloy.

"I just let you do that," depensa niya tuloy agad.

"As if! Ah, ikaw, saan naman galing ang pangalan mo?"

HEARTSTRUCKTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon