The Conspiracy of Silence

3rd Silence

He is a lonely man...

He lost the woman he only love all these years.

He suffered the unfairness of the world.

So Maine should not think of him as a monster. Masyado pang maaga at hindi pa opisyal na nagsisimula ang counseling niya para mag conclude ng ganoon. He is still wearing a mask, that's a definite.

"Hindi ako natatakot sayo, Mr. Faulkerson," pagsisinungaling niya. Pilit niyang tinatago ang takot sa mga mata habang tinitigan ito kahit na sobrang sakit na ng pagkakahawak nito sa kamay niya. "Siguro nga masyado pang maaga para i-provoke ka ng ganito. So I will watch my pace carefully from now on. I'm sorry."

He bitterly smiles down at her. Hindi natatakot? Eh kasing puti ng bondpaper ang mukha niya. What kind of guts does she have to mess him like this? She is not thinking well. She is not acting brave. She is acting like a fool!

Nilapit nito ang mukha sa kanya at agad siyang napaatras sa takot. Nakakapagtaka at unti-unting nagbago ang ekspresyon nito pagkalipas ng ilang segundo. Dahan-dahang napalitan ang galit nito ng pagkalito.

What is this sweet scent? Is it from her? isip nito. Hindi nito namalayan na nakawala na sa hawak niya ang mga kamay ni Maine.

Maine takes this chance to take something from her pocket. He gasps when she suddenly slips something in his mouth. It melts in his tongue and the sweet taste of strawberry invades his taste buds. Nanlaki ang mga mata ni Alden ng ma-realize kung ano ang ipinakain sa kanya ni Maine.

"Candy lang iyan. Hindi iyan nakakalason," mahinahon niyang sabi bago ngumiti. Kumuha siya ng isa pang candy mula sa bulsa at ipinakita ito sa harap ng binata. "Fox. Sana gusto mo ang candy brand na ito..."

Agad na sumama ang tingin nito sa kanya. Nawala na ang pagkalito at bumalik na ang galit nito sa mukha.

"May limang benepisyo ang candy sa katawan natin. Una, nagpapahaba ito ng buhay. Proven iyan ng Harvard School of Public Health. Second, the sugar from it restores willpower. It makes people persevere longer and keeps them focused. Pangatlo, it lessen the risk of getting heart disease." Napangiti siya sa katahimikan. Halata sa mukha nito na hindi ito nai-enjoy ang sinasabi niya pero hindi ito makaangal dahil nga hindi ito makapagsalita.

"Fourth, according to Cornell University, candy helps create new blood vessels. And fifth, the most important among the list..." Tinignan niya ito ng maigi sa mga mata. "... Candy helps improve mental health. It can improve your mood, reduce stress, increase mental focus, and even block pain."

Ngumuso siya sa mukha nito. "Kita ko na nga ang pagbabago sa ekspresyon mo dahil sa candy. You don't look as angry as you are earlier."

Dinedma siya nito at naglakad pabalik sa mini sofa ng opisina. Kinuha niya mula sa upuan ang phone nito at nagsimulang magtipa ng mensahe. Mayamaya, naramdaman niya ang sariling phone na nag-vibrate.

So this is your new method? Papakainin mo ako ng candy hanggang sa makapagsalita ako?

"No. Hindi kita mamadaliin na magsalita. I just want to peel that mask of yours. Gusto kong makita ang tunay mong saloobin. Huwag mong ikulong ang emosyon mo sa sarili mong mundo."

Konting katahimikan ang agad na bumalot sa kanilang dalawa pagkatapos. Biglang humigpit ang hawak ni Alden sa phone nito hanggang sa kita na ni Maine ang mga ugat sa kamay nito.

"You are wary of me. Dahil hindi mo nababasa ang mga gagawin ko. Kasi masyado ka nang kompurtable sa madilim mong mundo. Alam ko Mr. Faulkerson, nasabihan na ako ng psychiatrist mo dati, na ang tingin mo lang sa therapy session sayo ay for show lang para sa ikatatahimik ng mga tao sa paligid mo. You're scared. Na baka kapag nakita mo na ang liwanag, hindi mo gugustuhing manatili sa madilim mong mundo na ginawa mo because of your guilt. Even a lame daylight is putting you off the edge..."

Natigil si Maine sa mga sinabi ng mapansin ang kakaibang itsura ni Alden. He is not moving an inch. Masisira na ata ng phone nito sa higpit nito ng pagkakahawak. At ang galit sa mga mata nito. It then reminds her of a murderer's eyes. Kahit nakatingin ito sa sahig, ramdam ni Maine ang nararamdan nitong galit.

"Breath, Mr. Faulkerson..." mahinahon niyang utos dito. "Suck the candy and let the sweet taste calms you down."

Sumunod naman ito sa sinabi niya. Napangiti siya ng unti-unting kumalma ang mukha nito. She takes a few steps and let herself stand dangerously close to him.

"Mr. Faulkerson, my job is not for show. I am determine to bring back your voice and peel that pretending mask of yours. Life can be as sweet as candy when you learn to stop living in your dark fantasy. I will continue my counseling tomorrow since you look so tired right now. Good day, Mr. Faulkerson."

Nanatiling naka-estatwa sa kinatatayuan nito si Alden habang nakasunod ang mga mata sa papaalis na dalaga. He is actually curious as to how she will make him speak again.

Can she really make his life be as sweet as candy? Because right now, her memories are hunting him down.