Seni Sonsuza Kadar Beklerim

Bölüm 11 "Arkadaş?"

-Hadi anne geç kalacağım." Zayn'in akrabaları gelmişti ve Doniya kuzenleri Waliyha ile tanışmam için beni evlerine davet etmişti.Pembe elbisemi giydikten sonra annem saçlarımı taradı ve kurdalemi saçıma taktı.Elinden tutup dışarı çıktık.

-Hadi anne."annem gülerek:

-Hangisi için heyecanlısın Dylan?Waliyha için mi Zayn için mi?"kızararak omuz silktim.Elbisemin ucuyla oynarken:

-Anne ya!" diye sızlandım.Annem gülerek zili çaldı.Doniya beni içeri çekerken gözlerim Zayn'i arıyordu.Nihayet onu görmüştüm.Birkaç erkek kuzeniyle araba oyunu oynuyordu.Doniya Waliyha'yı çağırırken Zayn'in yanına yürüdüm:

-Merhaba Zayn." diye seslendim gülümseyerek.Yanıma geldi:

-Beni tanımıyorsun tamam mı?" 

-Neden ki?"dedim anlamaya çalışarak.

-Çünkü kuzenlerimle oynuyorum."diye açıkladı arabalara bakarken.

-Arkadaşız sanıyordum."diyebildim acıyla.

-Arkadaş?"diye geveleyerek arkasını döndü.Ağlamamak için dudaklarımı kemirirken içeriye doğru yürüdüm.Aptal hamam böceği.Bir daha onunla oynamayacaktım

...

-Kim var orda!" diyerek yataktan fırladım.Tıkırtı artarak devam ediyordu.Deyim yerindeyse altıma etmek üzereydim.Dişlerimi ısırarak kapıya yürüdüm,pencereye hafif bir vurma sesi geliyordu.En sonunda dayanamayıp çığlık atarak yukarıya Zayn'in yanına koştum.Odasına kapıyı tıklatma nezaketini göstermeden dalıp omzundan sarsarak uyandırdım:

-Zayn!Uyan pencerede biri var Zayn!" Gözlerini kırparak doğruldu:

-Mağrada mı yaşıyoruz!" diye söylenerek gözlerini ovuşturdu:

-Zayn dışarda birisi var!" diye bağırdım endişeyle.Resmen krize girmiştim sürekli titriyordum.Zayn omuzlarımdan tuttu:

-Sakin ol Dylan!" diye bağırdı ve beni sarstı.Ardından omzumu bırakıp aşağı indi,merdivenlerden inerken:

-Demek bir Süpermane ihtiyacın yok Dylan." diye alay ediyordu.Peşinden aşağı indim.Doniya'nın odasına girdiğimde koluna tamamen yapışık vaziyetteydim.Tıktıklar devam ediyordu:

-Sana birisi cama vuruyor demiştim." Alnını kaşıyarak pencereye yürüdü ve perdeyi açtı.Çığlık atmaya hazır vaziyette duruyordum.Zayn ise biranda gülmeye başladı.

-Pencerede bir şey yok Dylan sadece dolu yağıyor.Merak etme az sonra giderler."diye dalga geçti.Yüzümü buruşturup kollarımı göğsümde kavuşturdum:

-Haha çok komik."Zayn ise sırıtarak yanıma yürüyüp koluma yapıştı:

-Ah Zayn orda birisi var.Sanırım beni öldürecekler kurtar beni Süpermanim sana ihtiyacım var aaaaaa!" diye taklidimi yapmaya başladı.Ona öfkeyle bakarak:

-Ben öyle bir şey demedim."diye söylendim.Kıkırdayarak merdivenlere yürüdü:

-Eğer krkuyorsan kapı açık Dylan."diye bağırdı.Kazma!Burun kıvırıp peşinden yürüdüm.Güvenliğimi sağlayabilecek tek kişinin ağır ergen bir süperman olması rahatlamam için yeterli bir sebep değildi.Aniden karar değiştirip oturma odasına yürüdüm ve televizyonu açıp koltuğa kıvrıldım.

Yüzüme vuran güneş ışığıyla ayağa kalktım.Bitmek bilmeyen gecenin ardından parlak bir sabah mutluluk vericiydi.Televizyonu kapatıp battaniyeyi kaldırdım.Esneyerek gözümü ovuşturdum ve Doniya'nın yatağını topladım.Yüzümü yıkarken kapı çaldı.Tedirgin adımlarla kapıyı açtım.Doniya ellerii birbirine sürterek içeri girdi.

-Dylan çok özür dilerim."diye peşimden yürüdü.Televizyonu son ses açıp ekrana gözlerimi diktim.

-Dylan yemin ederim telefonundan hemen sonra yola çıktım ama yollar kapalıydı ve çok kar yağıyordu." ona dik dik bakarken:

-Zayn ve beni yalnız bırakmaya çalıştığını biliyorum.Ama onun Royce denen seviyesiz pisikopat dün beni neredeyse öldürüyordu ve şey şey..yapabilirdi."kaşlarını çattı:

-Ne yapabilirdi!Dylan?"

-O beni sıkıştırdı ve Zayn onu dövdü.Polisi çağırdı.Zor bir geceydi ve sen beni yalnız bıraktın."Bana sıkıca sarıldı:

-Çok çok üzgünüm Dylan." yavru kedi bakışları yüzünden ben de ona sarıldım.Yelkenler tekrar suya inmişti.Kapı çalındı ve Malik ailesinin diğer fertleri içeri girdi.

Günümüz oldukça sıkıcı geçti.Öğleden sonra Zayn gitti ve ben onu akşama kadar göremedim.Akşam da gelip odasına kapandı.O içeri girdiğinde Doniya kulağıma eğildi.

-Haftaya cumartesi günü onu takip edeceğim."merak etmiştim:

-Ben de geleceğim." birbirimize gülümsedik.Malik ailesine iyi geceler dileyip yataklara dağıldık.Bir süre uyuyamadım.Mutfağa gidip su içtim.Arkamı döndüğümde Zayn kapıdaydı:

-Sen de mi uyuyamadın?" diye sordu yanıma gelip su içerken.Omuz silktim:

-Evet." içimde bir ses nereye gittiğini sormak için yanıp tutuşsada derin nefes alıp içime hapsetmeye karar verdim.Balkona çıktım ve bembeyaz Bradford'u seyrettim.Karı güneşten daha çok severdim.Kar masumluktu,çünkü bembeyazdı üstündeki tüm kiri hiçbir yalan olmadan sergilerdi,kar yalansızdı.Derin bir nefes aldım,kim ne derse desin karın ciğerlerimde bıraktığı o serin sızıyı hep sevmişimdir.

Arkamdan biri geldi ve ceket türü bir şeyi omzuma bıraktı.Teşekkür etmek için arkamı döndüğümde o insanı içine hapseden upuzun kirpikli yeşile çalmaya meyilli kahverengi gözlerde kalakaldım.

-Teşekkür ederim."diyebildim en sonunda.Gülümsedi:

-Hasta olmamalısın.Yarın okul var."güldüm

-Okulu çok önemsediğini gözlerinden görüyorum Malik."diye dalga geçtim.Sırıttı ve güldü.Bir süre hiç konuşmadık.Kar sessizce yağmayı sürdürürken içeri girdim.

-İyi geceler Zayn." gülümsedi:

-İyi geçeler Dylan."Konuşmadı.Konuşmadım.Tekrar Doniya'nın odasına girip yatağa kıvrıldığımda tek düşündüğüm Zayn'di.Aramızın düzelebileceği konusunda umutlarım artmıştı.

..

-Okul üniformamı almak için eve gittim.Aslında bu akşam annem geleceği için eşyalarımı da bırakmıştım.Saçlarımı bağladıktan sonra okula doğru yürümeye başladım.Hava soğuk olabilirdi ama hoşuma gidiyordu.Karın botumun altında ezilirken çıkardığı sesi dinleyerek yürürken arkamdan bir kar topu darbesi yedim.Arkamı döneken Doniya ile göz göze geldik.Işıldayan gözlerle 2.kar topunu atarken hemen geri iade ettim.Doniya gülerek yanıma koştu.

Havadan sudan konuşarak okula yürüdük.Kapıda Zayn bekliyordu.Doniya göz kırpıp basketbol potasının altında bekleyen sevgilisine yürüdü.

-Günaydın."dedim Zayn'in dikkatini çekmek için.Bana döndü.Gözleri yabancı gibi bakıyordu.Buz gibi bir sesle:

-Okulda birbirimizi tanımıyoruz Dylan.Anladın mı?" afallamıştım.

-Arkadaş olduğumuzu sanıyordum." kalbim duyduklarımın hüznüyle teklerken bakışları gözlerimde durdu:

-Arkadaş?" diye geveledi ve beni orda bırakıp gitti.Hamam böcekleri gerçekten günlerce kafasız yaşayabiliyordu.Ama anlaşılan Zayn yıllarca yaşamıştı.