Chapter 23: Secrets

2.7K 72 12
                                    

The very next day Mika woke up with a surging headache and an aching body but nothing beats the hollow pain digging through her chest. She had no idea how she was able to return in her hotel room nevertheless, she was quite grateful that she kind of managed. Being in a foreign land with really no acquaintances except for the Galangs, something bad could have easily happened to her especially at her state. She didn't know what happened next after the scene with Ara but she was in a total wreck. It was like she was a lost child purposely abandoned in the middle of a crowded city. She looked so wretched, anyone could have taken advantage of that but good thing, luck was on her side. She came to Clarkton unharmed and headed straight to her room, the sole witness of her misery and how she cried all of the pain of her heart out all night.

The tears had just just dried as she stared blankly at the ceiling as if it had the ability to speak and tell her the answers to her mountain of questions. Mugtong-mugto ang mga mata n'ya na halos naningkit na ang mga ito habang ang ulo n'ya ay parang binabayo ng martilyo sa sobrang sakit. Daig n'ya pa ang nakipagmarathon sa pag-inom ng alak sa malahangover na tama ng kanyang ulo. Hindi na naman n'ya iyon pinagtataka pa dahil magdamag yata s'yang umiyak nang umiyak. Ni hindi nga s'ya nakaidlip man lang. Maging ang makapagpalit kagabi ay hindi n'ya nagawa sa sobrang pagkablangko. Ang bigat-bigat ng pakiramdam n'ya at buong magdamag yata s'yang nakatitig  lang din sa kawalan.

The sun was just about to rise and its rays slowly and little by little peeked through the curtains. The fine young maiden could have marveled to see the beauty of another day unfolding if not for her agony piercing through every corner of her being. Inumaga na s'ya pero hindi n'ya n'ya pa rin mahanap ang inaasam na kapayapaan ng kalooban. Kung may makakakita lang sa kanya ay tunay na mahahabag sa kanyang kalagayan. 

Mya-maya pa'y nag-uunahan na naman ang mga luha n'ya sa pagpupulasan sa kanyang mga mata dahil sa muling pagsagi sa kanyang isipan ng karahasan ni Ara at ng halik nitong punong-puno ng pait. Buong magdamag na s'yang umiiyak pero parang hindi nauubos ang mga luha n'ya. Itinabon n'ya ang kanan n'yang braso sa kanyang mga mata. Gusto n'yang mainis at magalit sa sarili n'ya dahil hindi yata s'ya napapagod at walang balak tumigil sa kakaiyak.

-Mika's POV-

Ano ba Mika? Please, she's not worth your tears.

Sigaw ng isip n'ya pero wala din iyong nagawa para mapatahan ang sarili. Wala s'yang magawa kundi ang hayaan na lang ang mga luha n'yang parang ilog. Anoman ang gawin n'yang pigil at harang ng mga bato, umaagos at umaagos pa rin.

Ipinikit na lang n'ya ang kanyang mga mata. She was already completely drained both physically and emotionally that she was as good as a paper. Latang-lata n'yang tinakpan ang mga mata n'ya nang kanyang kanang braso at hinayaang mabasa iyon ng kanyang mga luha. Pagod na pagod na s'ya pero tila may sariling isip ang kanyang mga luha na walang ampat sa  pagpatak at hindi mapigil. Sa huli, pinabayaan na lang n'ys tutal wala rin naman saysay ang ang anumang gawin n'ya pagaalo sa sarili. She just allowed herself to drown in what felt like a never ending misery and sorrow until there was silence in her mind. She was falling into a deep abyss of darkness and finally sleep crept into her system.

... ♫ ♬ With the air, like I don't care baby by the way

Because I'm happy

Clap along if you feel like a room without a roof

Because I'm happy

Clap along if you feel like happiness is the truth

Because I'm happy

Clap along if you know what happiness is to you

Because I'm happy

Clap along if you feel like that's what you wanna do ... ♫ ♬

Frozen Heart (KARA FANFICTION)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon