The PAST MISTAKE

Chapter Twenty Six

"James?"

Ang pagtawag sa kanyang pangalan ang nagbalik kay James sa kasalukuyan.

"Parang ikaw 'yon-si Grace," dagdag pa ni James. "Lagi akong inaapi."

Tumaas naman ang kilay ni Francine. "Ikaw? Inaapi ko? Kailan? Saan? Tuwing tulog ka? Sa panaginip mo?"

"Ganyan na ganyan si Grace. Pareho kayong dragon na bumubuga ng apoy. Lagi akong binabara, sinusungitan, tinatarayan. Akala mo araw-araw may buwanang dalaw, eh. Madalas ko ngang nakikita si Grace sa katauhan mo."

Muling umiwas ng tingin sa kanya si Francine. At bago pa naibaba nito ang mga mata at ituon ang paningin sa plato nito, nasilayan pa ni James na tila nasaktan ang babae sa sinabi niya. Bakit ba hindi niya masabi ng tama ang mga nais niyang sabihin kay Francine?

"Hindi naman ako si Grace," mahinang tugon nito.

"Alam ko naman 'yon. Wala namang makapapantay sa kanya." Tila mas lalo pa atang lumala ang sitwasyon dahil sa idinagdag niyang pahayag.

Nagbuga pa ng hangin si Francine bago siya nito muling tinitigan. Namutawi rin ang sakit at lungkot sa mga mata nito. "Nasisiyahan ka talaga siguro tuwing sinasaktan mo ako, ano?"

"Ha?" Bakit ba mali-mali ang mga nasasabi niya sa asawa? May nais siyang sabihin, hindi niya masabi. Kung may sasabihin naman siya, hindi naman tama ang pagkakasabi niya sa mga rito. What was wrong with him? He was a charming prince upon his adoring women, suave beyond description. He could sugar-coat anything and make something despicable appear enticing. He could seduce woman using words. He could even make them come just by merely whispering the right words in their ears. Kaya ipinagtataka niya ngayon nang lubos kung bakit hindi niya masabi nang tama ang mga nais sabihin kay Francine?

"'Di bale na," pagpukaw ni Francine sa atensyon niya. "Ano naman ang kuneksyon ng kuwento mo kay Darwin Villanueva."

"I'm getting there." Muli siyang nagpatuloy sa pagsalaysay sa kanyang nakaraan, kasabay no'n ay ang pagtahak sa memoryang akala niya'y matagal na niyang ibinaon...

Simula noong araw na iyon sa may basketball court, halos araw-araw na nilang tinutukso si Grace na may pagtingin ito kay James. Sinimulan niya ring tawaging darling at baby ang dalagita, at mas lalong nanggagalaiti sa galit si Grace dahil sa mga panunukso niya at ng kanilang mga kaibigan. Natutuwa naman si James tuwing napipikon ito.

"Eeew! Kadiri! Kahit kailan hindi ako magkakagusto sa 'yo, James! Para mo na ring sinabing nagpatiwakal ako," inis na banat ng dalagita sa kanya nang sinimulan niya uli ang panunukso rito.

"Ano ka ba, Grace. Kapag ako ang naging nobyo mo, complete package na ang mukhang ito-may prince charming ka na, may boyfriend ka pang artista!"

"Prince Charming ka riyan. Mukha mo!"

"Guwapo?"

"Hindi! Mukha mong ipinaglihi sa espasol sa kaputian! Kalalaki mong tao, mas maputi ka pa kaysa sa akin? Nababading-an ako sa 'yo dahil sa kaputian mo! At isa pa, daig mo pa ang babae kung maglagay ng baby powder sa mukha."

"Para nga hindi oily ang guwapong face na ito. Teka, ayaw mo ba talagang malahian ng kaputian 'yang kulay lupa mong genes?" Tatawa-tawa pa siya nang sinimulan siya nitong paghahampasin sa balikat. Nasisiyahan talaga siya sa pang-aasar niya rito. Pero kahit morena si Grace, maganda naman ito kung maisipan lamang nitong mag-ayos at kumilos tulad ng mga babae nilang kaklase. Lagi kasi itong nakasuot na T-shirt. 'Di tulad ng mga babaeng madalas nakalugay lamang ang buhok, si Grace ay laging ikinukubli ang maiksi nitong buhok sa ilalim ng paborito nitong baseball cap na ibinigay pa niya rito noong ika-labindalawang kaarawan nito.