LAVİNİA

14.bölüm

"Geç birader ben seni kucağıma alayım birlikte yapalım ne dersin" diyen Doruğa çevirdim aniden bakışlarımı oldukça gergin gözüküyordu ve gelmeyeceğim dediği halde gelmişti. Biliyordum burada beni yalnız bırakmayacağını.

"Pardon beyefendi bi sorun mu var?"

"Var kardeşim, şuan manitamın yanında bulunman ve onunla konuşman en büyük sorun" biri artık Doruğu mağarasına geri gönderebilir mi?

"Doruk, Deniz liseden arkadaşım" diye konuşunca aniden gergin olan bakışları beni buldu.

"Beni alakadar etmez kim olduğu söylediklerinin hepsini duydum şimdi uza burdan hadi"

"Ama ben Ase-"

"Ben yardımcı olurum devam et hadi uzatma" yok yok gerçekten bir şeyler oldu benim İstanbula beyefendime bu o nazik sakin Doruk olamaz.

"O zaman görüşürüz Asel"

"He aynen hadi" diyerek benim konuşmama izin vermeyen Doruğa baktım, onunda gözleri beni bulunca mimiksiz bir şekilde bakıyorduk birbirimize, ne o bişe söylüyordu nede ben.

"Neden geldin" diyerek konuşmayı ben başlamıştım.

"Gelmemi istemiyormuydun" istiyordum tabiki.

"Gelmeyeceğini söylemiştin"

"Seni yalnız bırakmak istemedim, hadi gidelim"

"Gerçekten trip mi atacaksın böyle" haklıydım basit bir konu için yalakalık yapacak değildim ya?

"Bunu daha sonra konuşalım çıkmamız gerekiyor"

"O zaman bana gel, ne konuşmamız gerekiyorsa konuşalım halledelim Doruk ben artık çok yoruldum sürekli üzülmekten sürekli birşeyleri düşünmekten"
Ama nafile sanki aklı başka bişeydeymişte beni anlayamıyor, geçiştiriyor gibiydi.

"Tamam Dila halledeceğiz en kısa sürede ama bugün olmaz hadi" yine geçiştirmişti beni ve yine umursamamıştı söylediklerimi.

*
Üstümü değiştikten sonra salondan çıkıp arabamın önünde bekleyen Doruğa doğru ilerledim.

"Şimdi sen geç eve dinlen ben işim bitince haber veririm sana" demişti ama bir gariplik vardı.

"Ne işin var" biraz kaba oldu ama bir sorun olduğunu hissediyordum.

"Şimdide güven problemlerimiz mi çıktı Dila, şirkete uğrayamadım bayadır evraklar tasarımlar var onaylanacak, dedemin yanına uğrayacağım sonra eve geçeceğim" doğru ya artık kendine ait bir evi vardı.

"Anladım tamam kolay gelsin o halde sana"

"Yapma böyle, bir suçum varmış gibi davranma bana benide anla bak şuan olduğumuz duruma neden bu durumdayız bir düşünsene, senin kendi içinde ördüğün duvarlardan aşamadığın duygulardan Dila bana güvenemiyorsun bile neden, neden izin vermiyorsun ciddi bir ilişki yaşamamıza neden yapıyorsun bunu bize Dila"

Cevap vermedim, veremedim yapamadım o an dilim tutuldu sadece öylece baktım ona, kendimi kimseye açamazken kimseye derdimi anlatamazken ondan bunu susmalarımdan, gözümden düşen tek damla yaştan anlamasını istemiştim, sessizliğimden içimde kopan fırtınalarımda, kendimle verdiğim savaşlarda yanımda olsun istemiştim, ama ben ona bunu hiç anlatamamıştım.

Oysaki dolan gözlerim, ardından tek tek düşen yaşlarım ne kadar dolu, ne kadar üzgün olduğumu açıklayacak nitelikteydi.
Hiç birşey diyemeden arabanın kapısına yaklaştım, kapıyı açıp arabaya bindim.
Çalıştırdığımda son kez bana bakan, aşık olduğum adamın gözlerine onlarca duyguyla baktım, durdursun beni, üzüldüğümü anlasın istedim, yanıma gelsin beni bir başıma bırakmasın istedim, ama yapmadı orada öylece durup sadece gidişimi izledi...

Yanından geçip giderken bile mimiksiz bakıyordu gözlerime, hiç mi telaş yapmıyordu ağlayarak kullanmama, başıma bir şey gelme ihtimalinden hiç korkmuyordu.

*

Eve gelene kadar deli gibi ağlamış, defalarca dayanamayıp bağırmıştım. Dorukla tekrar bir araya geldiğimizden beri başımıza gelmeyen kalmamış bütün aksilikleri birlikte atlatmıştık, ama en başından beri hiç sağlıklı bir ilişkimiz olmamıştı. Artık yavaş yavaş birbirimiz için uygun olmadığımızı düşünmeye başlamıştım, aşkımıza olan inancımı kaybetmeye başlamıştım. Ben sürekli birşeyleri toparlamaya çalışırken öbür taraf dağılıyordu, ve en sonunda en büyük zararı gören ben oluyordum, sevdiğim inandığım kim varsa hepsini tek tek kaybetmiştim biri daha, şimdi biri daha yavaş yavaş gidiyordu benden.

Ve belkide bu sefer telafiside olamayacak gibiydi, sevgisizlik, soğuma bu bir kişiye karşı bir kere hissedilirse geri dönüşü olmazdı, çünkü bir insanı bir kere seversin, 2.ye gerek duymazsın eğer duyuyorsan 1.si hiç olmamış demektir.
Bizde bu ikilemdeydik dediği gibi ben kendi duvarlarımı yıkamıyordum yaşadıklarımdan dolayı, peki ya o, o neden böyleydi onunkisi neydi?
Soğuyormuydu benden sırf bu yüzden? Tek suç bendemiydi?

Belkide evet bütün suç bendeydi, belkide haklıydı, yılların aşkı, çocukluk aşkım diye diye gözümde büyüttüğüm adama, aşkına fazla güvenmiştim, çünkü biz şuan 1 2 aylık ilişkilerin bile yaşamadığı kadar basit sorunlar yaşıyorduk ve o bütün suçu bende buluyordu.

*

Duşumu alıp saçlarımı kurumuştu, yatağıma oturup yorganı üstüme çektim, sadece dinlenmek istiyordum, sadece sessiz kalmak, sadece düşünmek istiyordum belki bu duvarlar anlardı halimden? Belkide onlar görürdü ne kadar yorgun olduğumu.

*

Yalnız kalmaktan korktuğumdan Selen'i aramak aklıma onca düşüncenin arasında yeni gelmişti telefonu elime alıp rehbere girdim, ama üstten gelen bilinmeyen numaradan olan mesaj duraksamama sebep olmuştu.

0530****:Manitanla harika zaman geçiriyoruz Aselcim sende bize katılmak istermisin?

Siz: Sen kimsin ne anlatıyorsun ya

0530****:Yaa hemen sinirlenme canım ben Doruğun çok sevdiği bir arkadaşı canını sıkmış birileri destek olmaya geldim bende.

Siz: Sana kimsin dedim isim ver

0530****:Melda ben memnun oldum Aselcim.

Siz:Uzatma Doruk nerde

0530****:Bunu benim söylemem doğru olmaz kendisine sorsan daha iyi olur gibi?

**
Siz:Doruk nerdesin?

Doruk:Evdeyim, neden?

Siz:Tamam, merak ettim sadece.

**
0530****:*fotoğraf*
Sence evde mi?

Ben geldim ya nolmuş bunlara DORUK ALDATMIŞ MI DİLAYI İNANMIYORUM YAAA.

OYYY VERİN OOOOOOY.

BU GECE EFKAR VAR ASKLARIM HADİ İYİ GECELER.
02.27...