LAVİNİA

5.Bölüm

Kitabımız 2k okunma olmuş teşekkür ederim herkese oy vermesenizde okumanızda mutlu ediyor. 🤍

Je t'aime de tout mon cœur...

"Dila"

Duyduğum sesle titreyerek uyanmam bir oldu.
Kahretsin! Uyuya kalmıştım masada, ama ya gördüklerim rüyamı düşünürken karşımda gördüğüm kişiyle bir anda irkildim. Emre burdaydı saate gözüm kaydığında 21:00'a geldiğini fark ettim bana yazan kişi 20:00'de orda olmam gerektiğini söylemişti.

Düşüncelerime ara vermeme sebep kasıntı Emre'nin konuşmasıydı, "Sen gelmeyince ben geleyim dedim" dedi ama zaten allak bullak olmuş olan kafam daha da karıştı.
"Derken?" yani anlayamamıştım rüyam gerçek miydi yani, acaba Doruk'ta gerçeği biliyormudur?

"Sana yazan bendim, çizimlerin konusunda konuşmak istemiştim sadece."
Sanki böyle biz bir kitap karakteriymişizde bizi yazan, yaratan kişi beni özellikle böyle aptallarla sınıyordu.
Yaratmak Allah'a mahsustur Dil- pardon Aselciğim.

"Seninle konuşmam gereken hiç bir şey yok ya şimdi burdan çizimlerimi verip gidersin ya da..." konuşmama izin vermeden sözümü kesti.

"Yadası ne? Doruğu mu çağırırsın ne yaparsın dur ben söyleyeyim eğer öyle düşünüyorsan yanılıyorsun o çok sevdiğin çocukluk aşkın başka bir kadınla gönül eğlendiriyor sende burda ayakta uyu."

Söylediklerini duymak istemiyordum ellerimle kulaklarımı kapamış, bakışlarımı etrafta gezindiriyordum. Küçüklükten gelen bu davranışım çok uzun sürerse krize dönüyordu, çok fazla psikolojik destek almıştım ama bunu asla atlatamıyordum. Emre durumu anlamış gibi yavaşça yanıma yaklaştı, ondan nefret etmiyordum ama sevdiğimde söylenemezdi.

"Asel lütfen sakin olurmusun? Ben sadece..." derken sözünü kestim.
"Sen ne Emre! Ne sen, ne yapmaya çalışıyorsun. Derdin burdaki üç beş çizim ise al senin olsun hepsi. Uzak dur benden anladın mı bir daha karşıma çıkarsan... Çıkma!" dedim ve çantamı alarak ordan uzaklaştım.
Göz yaşlarımı tutamıyordum, ama bu Doruk hayatıma yeniden girdiği zamandan beri hep oluyordu. Belkide ondan uzak durmam yok saymam gerekiyordu. Şuan sadece Emre'nin Doruk hakkında söylediklerini düşünüyordum, ya gerçek değilse, düşünmekten sıkılmıştım artık bir şey yapmam gerekiyordu.

Eve geldikten sonra hızlıca duşa girmiştim, çıktıktan sonra pijamalarımı giyip yatağa girdim biraz öylece durup etrafa bakındım, hani gelir ya bazen düşünme perileri alıp götürürler seni çok uzaklara.

İyice düşünüp Doruğa yazmaya karar verdim.

Siz:Doruk bey müsaitseniz bir kaç şey söylemek istiyorum.

Bir kaç şey ne kızım ya, gerçekten elim ayağıma dolanıyordu ona yazarken bile, ama bu saatlerdir ağladığım gerçeğini değiştirmiyor, sadece o aptalın söylediklerinin doğru olup olmadığını merak ediyordum.

Küçük prens : Müsait değilim daha sonra belki.

Siz:Acil ama neden müsait değilsin.

Siz:Yani değilsiniz.
Off.

Küçük prens:Bunun seni ilgilendirdiğini düşünmüyorum.

Siz:Haklısınız, ama gerçekten önemliydi toplantınızda yoktu bugün ne olabilir ki meşgul olabileceğiniz.

Küçük prens: Yemekteyim Asel ve rahatsız edilmekten hiç hoşlanmam.

Siz: AA afiyet olsun Doruk bey, kiminlesiniz peki.
Sanane derse göt gibi kalacağım ama hala zorluyorum.

Küçük prens:Bir arkadaşımla Asel.