Asul

21

Chapter 21

Warning: Abuse!!

Gabe and I separated ways to go home. Their street is Mabini while I live in Roxas street.

Hindi na ako nagpapahatid hanggang sa labas ng bahay dahil baka kung ano pa ang isipin ng mga magulang ko.

I was walking on our street and I saw some of our neighbors, and it was nothing to me when I heard their gossip.

I was walking on our street ng marinig ang ilang mga kapitbahay namin na nag-uusap.

"Sabay na naman silang umuwi." One of our kapitbahay said. "Eh bayot eh." Dagdag ni Aling Fe.

Kinuyom ko ang kamao sa inis, alam kong ako ang pinaguusapan nila dahil ako ang dumaan.

This is not the first time I encountered that our neighbors talk about me and my gender preference. It's their hobby and it's not good but I just got used to it.

I was about to ignore them because they don't deserve my energy when I heard other words.

"Bata pa lang ay la-lamya-lamya na." Saad no'ng isa, "Kawawa ang mga magulang, lalaking-lalaki pa naman ang tatay."

I saw them looking at me in my peripheral vision. Umirap na lang ako sa hangin kahit na hindi naman nila ito nakikita.

They don't deserve my respect because they don't even respect me.

Nagkibit balikat na lang ako at hindi na lamang pinansin ang mga sinabi nila.

They don't deserve my words, sayang lang ang laway ko sa kanila, dahil tiyak naman akong pag-uusapan lang ulit nila ako.

"Ma, nakauwi na ako." Sambit ko pagdating sa bahay.

Madilim ang hitsura ng loob ng bahay, ang sinag ng gintong araw ang tanging liwanag sa loob.

My Mama was preparing for our dinner on our dining table and my Papa was sitting on our sofa.

"Masyado na ata kayong close ng lalaki na 'yon." It was my Papa. "Halika nga rito." Tawag niya sa akin.

"Ano po 'yon?" Halos mahina at pabulong na ito.

"Kung ano man ang ginagawa ninyo, itigil mo 'yan." Kumunot ang noo ko sa sinabi niya, "Ano po bang ginagawa namin?" I asked him but still had respect.

"Layuan mo ang lalaki na 'yan, ganoon ka-simple." Saad niya, "Siya lang ang kaibigan kong lalaki." Sagot ko sa kaniya.

"Basta! Layuan mo siya." Matigas na ani niya sa akin. "Bakit? Ano po bang problema?"

"Ginagawang issue ng mga kapitbahay natin 'yan, at ako ang napapahiya do'n!" Untal niya.

"Hayaan ninyo sila, hindi naman totoo." Sagot ko, "Layuan mo muna para hindi na kayo pag-usapan." Mahina ngunit ramdam ko ang diin sa sinabi niya.

"Wala naman pong problema sa ginagawa namin, 'di ba?" I raised my eyebrows to him.

"Kapag sinabihan kong layuan mo, layuan mo." Pinandilatan na niya ako ng mata.

"Ikaw ba, bakla ka ba?" Lumakas ang boses ni Papa.

That question caused my traumas from my younger self came back.

"H-hindi po" Utal ko.

"Eh, bakit ang dami kong naririnig sa kapitbahay natin? Pati sa inuman namin, napapahiya na ako."

"Hindi ko po alam."

"Tangina ka! Wala akong baklang anak! Salot ang bakla!" Sumigaw na ito sa akin.

"Pinagtatawanan ako ng mga kumpare ko dahil diyan sa kilos mo."