Hayat inanılmaz zorlayıcı koşuşturmaları ve bu da olmaz artık dediğin engellerinin arasında yitip giderken bazen çok şeyi unutuyoruz.
Korkularımız ve geçmişteki acılarımız geleceğe atılan adımlarımıza engel oluyor.
Dinçer ile Elif'in da hayatlarınd...
Ups! Gambar ini tidak mengikuti Pedoman Konten kami. Untuk melanjutkan publikasi, hapuslah gambar ini atau unggah gambar lain.
Çarşamba gününün ikindi vaktine doğru ikinci bir buluşma mekanına gidiyordum. Ancak bu biraz daha farklıydı. Çünkü buluşacağım kişi Dinçer'in annesi ve gittiğim yerde eviydi.
Arabamı park edip bana konum atılan yere geldiğimde benzer villaların olduğu siteye baktım.
"Numara kaçtı ya?" dedikten sonra tekrardan telefonuma baktım. Ardından ilerledim.
Altı numaranın olduğu villanın önüne geldiğimde derin bir nefes aldım.
Ardından kızlar ile olan grubumuz Gelinler Pavyon'a girip "Geldim ben." diye mesaj attım.
Esin: Kaynanan ile tanışmaya hazır ol Elo!
Hazal: YA VEZİR OLACAĞIZ YA REZİL! HAYDİ BİSMİLLAH!
Gülerek gruptan çıktıktan sonra duruşumu düzelttim. Ardından ilerleyip villanın kapısını çaldım.
Bir kaç saniye ses soluk yoktu. Ancak ardından adım sesleri geldi.
Sonunda ise kapı açıldı.
Ancak kapı açıldığında gördüğüm kişi afallamama sebep oldu.
Dinçer gülümseyerek karşımda bana bakıyordu.
"Hoşgeldin." dedi hafif bir tebessüm ile.
Şaşkınca Dinçer'e baktığım sırada "Buyur, gel." diyerek geri adım attığında afallamış bir şekilde "Anneniz yok mu?" dedim içeriye doğru adım attım.
Ancak ardından hemen adımımı geri çekip "Ayakkabıları çıkarıyor muyuz?" dediğimde "Yok hayır. Zaten ev pek temiz değil. Girebilirsin." dedi.
Başımı sallayıp içeriye adım attığım sırada Dinçer Bey'de arkamdan geliyordu.
"Anneniz gecikicek sanırım. Keşke daha uygun bir vakit seçseydik." dediğim sırada verandaya doğru ilerliyordum.
"Evet. Biraz gecikmiş, o yüzden bana haber verdi."
Yavaşça başımı salladım. Ardından şöyle bir salona baktım. Ardından yeniden Dinçer Bey'e döndüm.
Salonun ortasında dikilmiş duruyordu.
Başını hafifçe salladı. Ardından "Bir şey içer misin?" dedi.
"Yok almayayım, teşekkürler." dedikten sonra arkamı döndüm ve mutfağa doğru ilerledim. Açıkcası Dinçer Bey'in hareketleri beni oldukça gerse de bir şey demedim.
Ta ki gördüğüm manzaraya kadar.
Çünkü mutfaktan çıkılan ve bahçeye bağlı olan verandadaki masa çok hoş bir şekilde hazırlanmıştı.
Masada iki kişilik servis açıktı. Hiçbir şeye dokunulmamıştı.
Kaşlarımı çatarak masaya baktım. Aslında tam olarak gerildiğim kısım burasıydı.
