OBLIVION 1: Wyatt Roberts (Soon To Be Published Under Bibliothéque Publication)

EPILOGUE

2 months later...

Nag lalakad ako papasok ng simbahan at hindi ko mapigilan ang umiyak. Isa isang bumabalik ang mga alaala naming dalawa. Mula noong unang araw na nag krus ang landas namin.

"fuck! Are you going to commit suicide!?" sigaw niya ng mahinto na ang sasakyan niya.
Pinag papagpag ko ang bintana ng kaniyang sasakyan kaya binuksan niya iyon. "Miss kong may balak kang mag pakamatay wag kang mandamay!"

Iyon ang araw na parang mababaliw ako dahil sa nangyayari sa lola ko. Ang sungit-sungit niya pa noon, na sa unang tingin mo sa kanyia ay parang kakainin ka niya.

Hangang sa nag krus ulit ang landas namin sa ikalawang pagkakataon.

"Oh, Darling you're here!" Pipihitin ko na sana ang siradora pero huli na dahil kinabig niya ang bewang ko saka ako hinalikan.

"It's a pleasure to meet you again, Ms. Scuicidal. By the way, I like your lips," Wyatt added with a grin.

Iyon 'yong unang araw na pumunta ako sa company niya dahil sa interview. At, doon din nag simula ang pag ka inis na nauwi sa galit ni Chelsea.

"Mr.Velandre, I'm not the one who cheated. Si Chelsea ang nag loko at hindi ako. And please, kung inaakala mong makikipag balikan ako sa spoiled brat mong anak ay nag kakamali ka, dahil masaya na ako." Ani Wyatt at hinila ako papalapit sa kaniya.

"Labas ang girlfriend ko rito so please, respect her,"

At 'yong araw na pumayag akong mag panggap na girlfriend niya sa harap ng ama ni Chelsea.

Hindi ko inaakala na doon mag sisimulang mahulog ang loob ko sa kanyia.

"Icecelebrate rin natin ngayon ang engagement namin ng babaeng pinakamamahal ko."

Parang gusto ko nalang tumayo at tumakbo o 'di kaya mag evaporate nalang dito sa kinatatayuan ko.

"The love of my life, ladies and gentlemen!"

Nag umpisa nang mag lakas si Chelsea.

"Please give her around of applause. The woman I love, Effie Cynara!"

Napatigil ako.

Tama ba ang narinig ko?

Pati si Jayson at Angelica ay napatingin saakin.

"Love?" Tawag ni Wyatt sa'kin sa taas ng stage.

Hindi ko mapigilang umiiyak ng maalala ang mga 'yon.
Lalo na noong nawala si lola. Si Wyatt, si Wyatt ang walang sawang umalalay sa akin sa mga panahon na 'yon .
May mga hindi pagkakaunawaan man kami ngunit nalagpasan namin at inayos namin 'yon.

The man who made a difference in my life. The artist who created my bleak reality. The man who influenced my life. Walang iba kundi si Wyatt Roberts lang, the man I love the most.

"Sshhhh.. stop crying masisira ang make up mo," ani ni papa habang nakahawak ako sa braso niya.

I didn't think we'd end up where we are now. I had no idea he'd turn out to be the man I'd spend the rest of my life with.

Natakot din ako noong panahon na inaresto si Chelsea dahil akala ko doon na mag tatapos ang lahat.

"Love!!" Sigaw ko at hinawakan siyang nakahiga.

Tumulo ang luha ko ng makita ang dugong dumadaloy mula sa kanoyang braso.

"It's okay love, I'm fine. Daplis lang to," sagot niya at pinilit na makatayo.

"Stupid! Bakit ka kasi humarang!? Hindi ka si superman!" inis na singhal ko sakaniya habang umiiyak.

He chuckled and cup my face.
"Stop crying, hindi pa ako mamatay kailangan pang masundan si Wynter."