OBLIVION 1: Wyatt Roberts (Soon To Be Published Under Bibliothéque Publication)

CHAPTER 7

EFFIE'S POV

Nagising ako dahil sa sikat ng araw na tumama sa mukha ko galing sa bintana.

Bigla akong napabalikwas ng maalala ko kung na saan ako.
Wala na si Wyatt sa kama, may suot nardin akong puting oversize shirt.
Inikot ko ang aking paningin sa loob ng kuwarto. Ang ganda, black and white lahat ng gamit na makita mo at ang linis din.

Tumayo ako at nag lakad. Ramdam ko rin ang sakit ng pagkababae ko.

Muli kong na alala ang nangyari kagabi, nasapo ko nalang ang mukha ko dahil sa kagagahang ginawa ko.

"Ang bobo mo Effie! Anong mukha na ang ihaharap mo sa boss mo ngayon?" bulong ko sa sarili ko. Bakit ba ako nag padala sa bugso ng damdamin ko, e.

"Hinid ka naman siguro mag papalit ng mukha para pag taguan ako, diba?"

"Ay palaka!" Bigla akong napatalon ng may bigalang nag salita sa likod ko.
Pag lingon ko, nakita ko ang mukha ni Wyatt na naka ngisi.

"Ano ba, sir! Papatayin mo ata ako sa nerbyos, eh!" bulyaw ko sa kaniya.

"Aba, pinagtataasan mo na ng boses ngayon ang boss mo?" taas kilay niyang sabi.

"Eh, kayo naman po kasi bigla-bigla nalang susulpot na parang kabote sino hindi ma-"

Hindi niya pinatapos ang sasabihin ko nang halikan niya ako, smack nga lang. Tangina, parang gusto ko naman atang higit pa doon.

"Bakit mo ginawa 'yon?" kunot noo kong tanong.

"To shut you up." sagot nya at nginisihan ako ulit.

Pakiramdam ko ay namula naman ako dahil sa sinabi niya.

"Anong oras na ba?" tanong konat hinabap ang handbag ko.

"It's 9:45 am," sagot naman nito at umupo sa kama.

Napalaki ang mga mata, omg, late na ako!

"Naku, sir! Late na ako!" Dali-dali kong kinuha ang mga gamit ko at lalabas na sana ng kwarto ng hilain niya ko pabalik.

"Anong late? Eh, kasama mo boss mo. Walang magagalit sa'yo do'n kung ma late ka man," anito at tumawa.

Napakamot na lang ako sa batok ng ma realized ang sinabi niya.

"Ah, sir, uuwi na lang po ako, " nakayukong paalam ko. Masyado na akong nahihiya sa pinag-gagawa ko.

"Mag breakfast ka muna bago umuwi, "pag aalol niya ngunit agad naman akong umiling.

"H'wag na po sir, doon na lang po sa bahay. "

Ako na siguro ang may pinakamakapal na mukha kung mananatili pa ako rito matapos ang nangyari sa amin ng boss ko.

"Sige na, nag luto ako para sa dalawang tao kaya hindi ko ma uubos 'yon ng mag isa."

"But sir-"

"C'mon, Effie. H'wag mo nang tanggihan ang pagkain."

Napakagat labi na lang ako.
Bakit gan'on, parang wala lang sa kaniya ang mangyari.

Napapikit ako ng ma alala ang nangyari ka gabi. Fuck! Dala ba 'yon ng alak?
Maling-mali ang ginawa ko pero hindi ko alam kung bakit ginusto ko rin 'yon. Parang gusto kong sampalin ang sarili ko dahil sa kagagahan na ginawa ko.

"Are you okay?" tanong niya ng mapansin niyang natigilan ako.
"Ah, okay lang po ako, sir. Nginitian ko siya ng pilit. Parang gusto ko na lang mag pa kain sa lupa. Kung puwede lang lumaho ay gusto ko nang lumaho sa kinatatayuan ko.