Elementlerin Varisi

Bölüm 16

Bölüme geçmeden önce birkaç şey söylemek istiyorum.

Atlas'la nihayet tanıştınız! Hikayeyi yayınlamaya başlamadan önce okuyan ve fikirlerini aldığım arkadaşlarım Kaya'yı savunsa da, Atlas aklımda oluşmaya başlamasıyla beraber fazlasıyla sevgi duyduğum bir karakter. Umarım onu okuyunca seversiniz.

Bolca kalp💕💕

----------

Geçmişte...

"Seray!"

Sarah kızgınlıkla büyük salonu terk eden küçük kızının arkasından seslenirken Seray annesine aldırmadan salondan çıkmıştı. Seray'ın ablası Sera ise annesini sakinleştirmekle kız kardeşinin yanına gitmek arasında kalmıştı. 

"Anne!" dedi sonunda bir karar vererek. "Bu işi birbirinize bağırarak çözemezsiniz. Ona zaman ver. Senin tepkini kabullenmesi o kadar kolay olmayacak."

"Ben ona hak etmediği hiçbir şey söylemedim!"

Sera annesine sözlü bir karşılık vermeden ona bakmakla yetindi. Annesi yine bir şey söylemeyince büyük salondan ayrılıp gösterişli merdivene doğru yürümeye başladı. Üst kata çıktığında kız kardeşinin kapısına yöneldi, onu yalnız bırakıp bırakmamak konusunda tereddüt etse de sonunda kapıyı tıklattı. Karşıdan ses gelmeyince içeri girdi.

Çeşitli renklerin süslediği oda gökkuşağı renklerini barındırıyordu. Diğer renklere kıyasla daha yoğun olan mavi, çok hoş gözüküyordu. Seray küçüklüğünden beri denize düşkündü, balıkları çok severdi; özellikle yunusları.

"Seray?"

Kız kardeşinin odasında olmadığını bildiği hâlde emin olmak için ona seslenip, orada olmadığına karar verdikten sonra odanın arka penceresine doğru yürüdü Sera. Pencereden çıkıp duvardaki geniş çıkıntıya basarak bedenini yukarıya çıkardı, çatının kenarına oturdu. Düşmeyeceğine emin olduktan sonra eğimli çatının üzerinde ayağa kalkarak karşısındaki manzaraya baktı. Sarayın giriş kısmından bakınca halkı izleme şansı oluyordu. Ama kardeşinin bunu izlemeyi tercih etmeyeceğini bildiğinden arkasını döndü.

Oradaydı.

Sakince onun yanına gitti Sera. Gidip oturduğunda dengesini korumak için temkinli davranıyordu. Omzuna dokunup kendini fark ettirmek istedi ama Seray zaten bunu anlamış olmalı ki tepki vermemişti. Sol gözünden akan tek damla yaşı anında silen kız kardeşinin yanağına ufak bir öpücük kondurdu Sera. İkisi de tek kelime etmeden dakikalarca oturdu orada. Seray o sessizliğin içinde iç çekti ve inadı bırakıp sımsıkı sarıldı ablasına. Hep böyle yapardı. Teselli edilmekten nefret ederdi. Bir tek ablası anlardı bunu. Teselli edilmeyi sevmediğini bilmesine rağmen bir tek o yanına gelirdi Seray üzgünken. Sessizlik esir alırdı ortamı. Seray duyguları ortaya çıkmasın diye göz temasından bile kaçınırdı. Sonra ne olursa olsun onu en iyi anlayanın ablası olduğuna karar verip ona sığınırdı.

Sera ona sımsıkı sarılan kız kardeşi yüzünden dengesini kaybeder gibi olmuştu, düşmek üzereyken son anda tekrar dengeyi kursa da Sera düşmesini engelleyene kadar yüzünün aldığı ifade Seray'ın kahkalarla gülmesine sebep olmuştu.

Onların keyfi yerine gelse de aşağıdaki büyük salonda hâlâ gerginlik hâkimdi. Sarah kendisini sakinleştirmeye çalışıyordu. Biliyordu, böyle davranmaya devam ederse iki kızını da kendisinden uzaklaştıracaktı.