A Reviving Vocal

XLIV - Releasing Memories

Nakita ko si Rain sa library sa may first floor mula sa labas habang nagbabasa siya. Pumunta ako malapit sa bintana at tinapik ito, nagulat siya kaya bigla niyang natapon 'yung libro sa kung saan. Napangiti ako dahil sa muntik na akong matawa, pero buti na lang hindi ito natuloy. Binuksan na niya 'yung bintana at nag-tanong, "Bakit ka biglang nang-gulat ng ganun?" Kibit-balikat ko lang siyang sinagot.

"Eh... b-bakit ka ba nag-aaral?" Hindi pa rin ako sanay mag-salita kaya paminsan-minsan nakakalimutan kong may boses na nga pala ako, nauutal-utal tuloy ako. "Kailangan eh. Gusto mo bang bumagsak ako?"

"Ah, that's right. You had a line of seven in your card -" pinigilan niya ako mag-salita at sumigaw, "Oo na! Oo na, wag ka nang maingay!" Pasalamat siya walang tao sa library ngayon!

Tinawanan ko na lang siya. "Ayaw mo ba talagang sumali sa laro mamaya?"

"Hindi na. Kailangan ko 'to gawin..." tumahimik siya saglit at hindi ko na nakita 'yung mukha niya dahil kinuha niya yung libro na naitapon niya kanina. "Oh, uhm... are you sure? Do you need some help?" I asked nervously.

Ngayon naman, tinago niya sarili niya gamit yung libro habang nag-sasalita. "Y-Yeah. I'm okay." Nag-taka naman ako kung bakit niya ginawa 'yun pero pinabayaan ko na lang at ipinatong 'yung journal sa may bintana, tapos nag-sulat na rin ako doon. Hindi ko rin alam kung bakit. 'If you need any help please tell me.'

Lumapit ako sa bintana at halos pumasok na ako ng library para lang mailagay 'yung journal sa table niya. Nung nailagay ko na, nag-paalam na rin ako sa kanya pero nagulat ako nang bigla siyang lumingon. Medyo lumapit 'yung mukha niya sa'kin kaya lumayo ako at nag-tanong na siya. "Pwede mo -" tumigil siya sa pag-sasalita niya nung narinig niyang may tumatawag sa'kin. Lumingon ako sa likod at nakita kong papalapit na sa'kin si Aisha.

"Eumeleia!" Tumigil muna si Aisha para huminga. "Sorry ah? Hindi na ata ako makakasama sa'yo sa pag-bili ng gitara kasi may inutos sa'kin 'yung nanay ko."

"Ganun ba? O-Okay lang, kay Rae na lang ako magpapa-" natigilan ako sa pag-sasalita dahil biglang sumingit si Rain. "Ako na lang. May bibilhin din kasi ako eh." Nagulat ako sa sinabi niya kaya napatingin ako. He has a simple expression on his face so I guess it's really true, I guess it's okay.

Ngumiti sa'kin si Aisha. "Sorry talaga! Kasama din si Rae sa'kin eh."

Huh? So it's just me and -

I blushed at what I just thought. Why? I've been with him before so why am I feeling nervous? It's not like something special - he has to buy something too.

Ugh, so frustrating.

Tinakbuhan ko na lang sila kasi wala rin akong masabi. Sa kakatakbo ko, hindi ko na namalayan na may tao na pala sa harap ko kaya na-bunggo ko siya. "I'm sorry -"

Oh no.

Hindi pa alam ni Reece na nagkaroon na ako ng boses kaya nagulat siya nung nakapagsalita na ako. Akala ko magre-react siya o kaya naman baka kausapin niya ako, pero hindi niya ginawa 'yun. Unti-unti nang nawawala yung mga nararamdaman ko sa kanya nung mga nakaraang araw pero ito nanaman, bumabalik ulit. Sa tuwing nakikita ko siya parang nung araw lang na nagka-gusto ako sa kanya. Hindi na siya tumingin pa sa'kin at dumiretso na lang sa paglalakad.

"Come on, Eumeleia. He hurt you and yet why do you still love him? You will keep on hurting more if you do that." I think they're right, because right now, my heart is tightening and I hate the feeling. It's like I'm losing my voice all over again.

* * *

The foundation week is finally over and we spent it really well since it's already our last year as high school students. We had so much fun but now is not the time to be relaxing because of the upcoming competition. I am supposed to go to our practice today but not anymore - my Mom said we were going somewhere today so I figured it would be best to just go with her. I feel like she's going to do something for me since it has been forever when we were alone together.