Hurt Me To Death

11th Drop: DEATH BED

CHAPTER 11

ALLIANAH

*Tok.tok*

Speaking of the which, heto na s'ya.

Binuksan ng mom ni Drake yung pinto at hindi nga 'ko nagkamali, s'ya mga 'yung kumatok. Sinalubong s'ya ng mom niya ng yakap at lumapit s'ya kay Mom at yumakap din.

Lumapit sya sa'kin..

EXPECTED:

Lumapit sya sakin at niyakap ako ng mahigpit at sinabing..

"Bakit di ka pa namatay?!"

WHAT REALLY HAPPENED:

Lumapit siya sa'kin at niyakap ako nang mahigpit.

Natatakot na 'ko sa susunod niyang gagawin dahil baka 'di niya ako pakawalan sa yakap hanggang sa mahirapan akong huminga at malagutan ako ng hininga.

"I'm glad you're fine."

Do'n biglang bumilis ang tibok ng puso ko na parang may car race sa loob no'n. Sobrang lakas ng kabog ng dibdib ko.

May halong kaba, saya at..

Kilig.

Kahit sandali, gusto ko sanang paniwalaan na nag-aalala siya sa'kin. Pero may parte sa utak ko na nagsasabing hindi 'yon normal, parang may hindi tamang nangyayari.

Bakit all of the sudden bigla siyang natuwa na buhay ako? Hindi ba gusto na nga niya ako dati pang mawala?

At..

'Di ba nga nasa bar siya no'ng nakita ko siya?

Nakita ko ang Mom niya at Mom ko na nakatingin sa'min at nakangiti.

Gusto ko sanang maniwala pa na totoo lahat 'to– ang yakap ni Drake at pag-aalala. Pero alam ko naman 'yung main purpose niya..

It's just for show.

"Oh s'ya anak, lalabas lang kami to give you some privacy. Take your time." Pagkasabi no'n ni Mom lumingon lang sa kanila sa Drake at ngumiti at bumalik na ulit sa pagkakayakap sa'kin hanggang sa makalabas sila.

"D-Drake.." mahina kong bulong sa kaniya at kumalas siya ng yakap.

Yumuko siya at bumulong.

Hindi ko alam kung anong sinabi niya ang tanging narinig ko lang nang malinaw ay "... I'm sorry."

Hindi siya nakatingin sa'kin kaya hindi ko alam ang emotion niya pero base sa boses niya, halatang malapit na siyang umiyak.

"Look Drake, it's fine. I'm fine.." sabi ko sabay hawak sa kamay niya.

Matagal akong nawala at nagkaro'n siya ng oras sa sarili niya. Hindi ako umaasa na makapag-isip isip siya tungkol sa relasyon namin at mabago ang pakikitungo niya sa'kin. Tanging pag-asa ko lang ay mas maging mahinahon at kalmado siyang makipag-usap at makitungo sa'kin.

Do'n palang masaya na 'ko.

Tumingin siya sa'kin at sa wakas ay nagsalita.

"Ako 'yung dahilan kung bakit ka nand'yan ngayon.."

"Pero ikaw din naman 'yung dahilan kung bakit ako gising ngayon," sagot ko.