Abilerim mi ?

17. BÖLÜM | şok haber ve isim sorunu

Selamlar çok Sevgili biricik takipçilerim ve okuyucularım! Gününüz güzel geçiyordur inşallah.

Okulunuz güzel geçiyor mu. Gıcık olduğunuz kişi yoktur umarım, şayet olursa okul eziyet oluyor, Kendimden biliyorum. Bir sorununuz veya anlatmak istediğiniz bir şey varsa, benimle ilgili olmamak şartıyla konuşabiliriz 

Her zaman size cevap verecek kadar müsait sayılırım

Takip etmeyi, Oy vermeyi ve bol bol yorum yapmayı unutmayınızzzz

İyi okumalar.

Bölüm benden size hafta sonu hediyeniz olsun

~~~~~~~

(CUMA SAAT 16.20)

"Çıkalım" dedi Berk. Meriç, arel ve deniz önden giderken Berk de çıktı. Odada sadece ben, rüzgar abim ve Kartal kalmıştı.

"Benim gece ile konuşacaklarım var" dedi Kartal. Hedefi ben değil de rüzgar abimdi. Benimle konuşmak için rüzgar abimden mi izin alıyordu? İzin?

Sen devam et. Ben zaten burda yokum

"Konuşmazsınız" dedi rüzgar abim sertçe. Aslan yelelim beni de düşünürmüş. Aman aman.

"İzin almadım. Konuşacağım"

Gözlerim ikisinin arasında mekik dokurken onlar birbirlerine bakıyordu. Tam Şuan araya girmek isterdim ama götüm yetmiyordu.

Benim için kavga etmeyin

Falan

Bakışmaları birkaç saniyedir devam ederken Oflayarak ben de kapıdan çıktım. İkisi de ne konuşacaksa konuşsundu. Aşıkları yalnız bırakmak gerekiyor

Bence Kartal, rüzgar abimden daha sinirli gibiydi. Gerçi rüzgar abim benimle konuştuğu veya benimle olduğu zaman sinirli değildi. Şu zamana kadar gözlemlediğim kadarıyla rüzgar abim evde fazla konuşup gülmüyordu. Oysa benimle konuşuyordu ve gülüyordu.

Gerçekten bu durumdan bir bok anlamıyordum. Üstelik diğer abiler, can ve Demir de rüzgar abimden çekiniyordu. Hayır benim ponçik ve yumoş yumoş olan abimden niye çekiniyorsunuz ki.

Dışarı çıktığımda bir arada konuşan Meriç, Arel, deniz ve Berki gördüm. Arabada açtığım şarkıyı kapatmışlardı.

Bakışlarım onlardayken Telefonu cebimden çıkarıp Demir'i aradım.

"Hah! Abla ne oldu. Ayrıca sen ne ara evden çıktın. Yalnız Kartal abim sana çok sinirlenmişti. Evden nasıl çıkıp da amcamlara gittiğimizi hatırlamıyorum o kadar hızlıydık. Sen nerdesin" Güldüm. Hatta bildiğiniz kahkaha atmaya başladım.

Bana bakıyorlardı, umursamadım

"Abla komik değil. Bir şeyler söyler misin"

"Sorun yok geliyoruz" dediğimde birkaç saniye ses gelmedi "ben biliyordum. Hatta dedim ki ablam gidip Elsa gibi onları kurtarır. Hayır yani burda ablam varken Kartal abim de kimmiş"

Neşeli konuşmasına hafifçe güldüm.

"Elsa gibi" dedim sorar gibi.

"Öyle deme. Elsa benim tek süper kahramanım. Elsa hayranıyım ben"

"Sesinden hayranlığın belli oluyor ama Yalnız söylediklerini Kartal duymasın"

"Söylemezsin sen. Neyse onu bunu boş ver. Eve mi geçeceksiniz yoksa buraya mı geleceksiniz"