He's Iglesia I'm Catholic (Bestfriend Series #2)

Chapter 20

"Sigurado ka bang pupunta ka?" tanong ni Shantal habang nakaupo sa couch.

Nandito kami ngayon sa boutique nila dahil nagpatulong ako sa kanyang pumili ng susuotin sa birthday party. Dito kami dumiretso matapos ang morning at afternoon class namin. I was hesitant to go to the birthday party but what can I do? kailangan ko talagang sumipot dahil ayaw ko namang ipahiya sila Jaxson, specially our father, yon nga lang mukhang ako ang mapapahiya.

"Shan, I don't have a choice." sabi ko pero umiling lang siya at tumayo na, sinimulan na niyang pumili ng mga damit.

"May choice ka, it's either pupunta ka o hindi. Pupunta ka dahil ayaw mong mapahiya sila diba? paano ka naman? paano kong ikaw ang mapahiya?" sabi niya na parang nabasa niya ang naisip ko.

Lumingon siya sa akin at isinukat sa akin ang isang kulay ube na dress.

"Beshywap, okay lang naman na pumunta ka pero natatakot ako sa mga panghuhusga ng mga tao sayo." sabi niya pero ngumiti lang ako.

"Thank you for your concern Shan, kaya ko." kakayanin ko.

Matapos naming pumili ng dress ay tuluyan na akong nagpaalam kay Shantal para umuwi. Ng makarating ako sa bahay ay hindi ko maiwasang magtaka ng makita ko ang limang  sasakyan na nasa labas. My hear beats fast as I look at the red car, it was familiar. Nagmadali akong pumasok sa bahay at hindi nga ako nagkamali na nandito siya at ang iba pa.

Minsan lang sila pumupunta dito lahat at kapag may emergency lang kaya malamang may nangyari na namang hindi maganda. When they saw me, they all look at me. Agad na tumayo si grandma kaya agad akong lumapit sa kanya at nagmano at humalik sa pisngi niya pati na din kay grandpa at umupo sa tabi nila.

I look at our visitors again. Prente silang nakaupong lima sa dalawang sofa, my four titos together with my mother. I can't help but to gulp because I don't know what to say. Their strict auras makes my spine shiver. They look all so expensive from head to toe.

Nakita ko pang ngumiti sa akin ang dalawang tito ko na parang naging mga ama na din sa akin noong bata pa ako, it's Tito Ezeiah and tito Clark. While my two remaining titos, tito Luca and tito Van, are just serious just like my mother. They don't like me either.

"Apo, nandito sila para pag-usapan ang magaganap na birthday party ng ama mo." sabi ni grandma kaya hindi ko maiwasang maalarma.

They already know. They are all businessmen and businesswoman after all.

"Janica, we don't wanted you to go." sabi ng isa kong tito na strikto din ang aura, it's tito Luca.

"She can go, anyway it's her father's birthday party." sabi naman ni tito Ezeiah na isa sa tito kong mabait.

"You know that some of the famous businessmen and businesswomen in business industry will go and it will be broadcasted all over the world. Ayaw kong makarinig ng kong ano ano na makasira sa reputasyon ng pamilya natin kapag nalaman nila ang tungkol kay Janica." my other tito who's also strict said, it's tito Van.

Maaaring marami ngang pupunta na mga sikat na businessmen at businesswomen dahil isa din ang ama ko sa pinaka sikat sa larangan ng negosyo sa Pilipinas. Sa sinabi niya ay hindi ko maiwasang mas lalong magdalawang isip na pumunta.

"Yes, I agree with that. Kailangan na ilihim hangga't maaari na anak siya ni Alaya kay Sabino. It's not good for our family's reputation." Tito Luca said.

Hanggang ngayon ay ginagawa pa din talaga nila ang lahat para itago ang totoong pagkatao ko, na anak din ako ng isang Zigfred. But isn't it too much? nakakapanghina na mismong mga parte ng pamilya mo ay ikinakahiya o itinatago ka. I understand their point that they don't want me to be known as Zigfred because they don't want our family's reputation messed up but did they even care about my feelings or what I feel everytime they argue and said something that's not good to hear about me?