Loving You Was a Dream (A Bongbong Marcos Fanfic)

Chapter 41

"B-babe?" Rinig ko mula sa likod ko, kaya kaagad akong napabitaw sa pag kakahalik namin at tumalikod, Nakita ko si Sandro na naka hawak parin sa doornob at may bitbit-bitbit, na tila nagulat sa kung anong nakita niya, naka lunok nalang ako ng marahas, at hindi alam kung anong sasabihin ko.

"Oh, Dad gising ka na pala" kaagad nitong sinabi nang mapatangin sa likod ko  at ibinalik ang tingin saakin "Anong ginagawa niyo?" Eto na nga ba kase ang sinasabi ko e.

Nakita niya kayang nag hahalikan kami? Maniniwala kaya siya sa gagawin kong palusot?

"K-kanina ka pa ba diyan?" Nauutal kong sinabi, pero hindi niya ako sinagot, tila hinahantay ang sagot ko sa tanong niya, patay na. "A-ah ano, napuhing kase si Tito" pag papalusot ko saka lamang ito tumango ng marahaan at tuluyan ng pumasok sa kwarto at inilapag ang mga bitbit niyang mga pag kain.

Naniwala kaya siya sa sinabi ko? Hanggang kailan ba kase kami mag tatago ng ganito, nakakapagod na.

"What do you feel, dad?" Kaagad na tanong nito pag kalapit niya kay Tito, habang ako hinahanda ang mga kakainin namin.

"Im fine, malayo sa bituka" pag bibiro nanaman nito.

"Urgh, sino nanaman ba kase ang may utos niyan" na iirita nitong sinabi, for sure kagagawan nanaman ito bg mga maka liwa, bakit kase hindi nalang nila hayaan si Tito, mind their own campaign.

"It's okay, son" mahinahon naitong sinabi, lahat naman para sakaniya okay lang e. Haist, nung nagpaulan ata ng kabaitan nag swimming ata siya noon.

"It's never been okay, Dad! Tignan mo paano kung natuluyan ka?!" He exclaimed. What the heck?

"H-hey, calm down, wala namang may gusto saatin sa nangyari" pag papakalma ko sakaniya.

"Ang hirap kase sayo, dad. Masiyado kang mabait, kaya tignan mo ang ginagawa nila sayo" panenermon nito, aba? Bumaliktad na ata ang panahon ngayon?

"Sandro" madiin kong sinabi, that's enough, anak siya dapat naiintindihan niya yung tatay niya.

"What? Totoo naman" totoo nga, pero hindi tama na sabihin iyon sa harap ng tatay mo.

"So kasalanan niya pang naging mabait siya? Kasalanan niya pang mas pinili niyang dedmahin ang mga ibinabato sakaniya? Hindi pag hihiganti, hindi galit ang solusyon Sandro" hindi ko na napigilan, he could say it politely, hindi yung ganyan.

"Hey, hey, tama na 'yan baka saan pa mapunta 'yan" pang aawat ni Tito.

"Okay, fine. Im sorry, i shouldn't said that" pag papakumbaba nito.

"Sandali nga, i'll just going to call the doctor" pag singit ko, kailangan ko munang umalis dito, masyado pa akong naiinis kay Sandro sa mga sinabi niya.

He has point, but hindi tama yung pag deliever niya.

"Wait, ako nalang" pag pigil nito saakin, mabuti panga at baka hindi kita matantiya.

"Okay" kaagad na pag payag ko.

Pagka-sara na pagka-sara ng pinto ay kaagad kong hinarap si Tito "Nakita mo na? Muntikan na tayong mahuli" Saka ko ito sinamaan ng tingin.

"Im sorry"

"Pinagalitan ka pa tuloy ng anak mo"

"Hayaan mo na, naiintindihan ko naman, nag aalala lang 'yon" mahinahon nitong sinabi.