Loving You Was a Dream (A Bongbong Marcos Fanfic)

Chapter 25

Bong's

I was too close confessing my feelings for her, buti nalang at dumating si Sandro, pakiramdam ko ay binabasa niya kung anong gustong sabihin ng mga mata ko kanina habang nakatitig siya saakin.

Hindi ko alam kung anong nangyari sakanila ni Sandro kung kaya't ganon nalang siya kaagad lumabas ng kwarto, na ngayon ay mag kayakap na sila habang humihingi ng tawad si Sandro sakaniya

Hindi ko kayang masilayan ang mga ganitong mga pangyayari, tila na b-blanko ako, nasasaktan ako sa tuwing nakikita silang ganiyan kalapit. That should be me.

Saka na ako nag paalam, mag sasalita pa sana si Ella pero kaagad na akong umalis sa kinatatayuan ko

Pakiramdam ko ay parehas kami ng nararamdaman sa isa't isa, marinig ko lang talaga mula sa kaniya na mahal niya ako, ay ipag lalaban ko talaga siya, handa akong kaharapin ang lahat ng ibabatong batikos saakin huwag lang siyang mawala saakin.

Hindi ko maipapangako ang mapayapang buhay, pero maipapangako ko na mananatili ako sa kung ano man ang mangyari saating buhay.

Ella's

"babe, im really sorry about last night" pag hingi parin nang tawad ni sandro hanggang sa makauwi kami

"It's fine, sa kwarto ko muna ako matutulog, don't get me wrong im not mad ok? Sadyang gusto ko lang munang mapag isa" pag eexplain ko sakaniya, at hinawakan ang kaniyang pingi at marahan ng ngumiti.

"O-okay if that's what you want" pag sang-ayon nalaman niya at marahang hinalikan ang aking noo

Gusto ko munang mapag isa, gusto ko munang makapag isip isip. Gusto ko munang maliwanagan sa kung ano talagang nararamdaman at gusto ko.

..

Weeks have been passed simula ng mag simula ang kampanya, kaliwa't kanang caravans at rallies na ang aming napuntahan at pupuntahan pa, nakakapagod pero masaya, lalo na sa parte ni tito, na kung saan kaliwa't kanang kawayan at hatakan ang nagaganap, minsan nga'y naaawa na ako sakaniya. Habang siya ay hindi iniinda ang sakit, makita at mahawakan niya lang ang mga taong sumusuporta sakaniya.

Napaka taas talaga nang tingin ko sa taong ito, napaka buti ng loob, kahit ano man ang ibato sakaniya ay tatanggapin niya lang at hahayaan. Like i could never, kung ako yon magiging patola talaga ako.

Tapos ay kay dami pang nag si sulputan na kung ano anong disqualification cases na isinampa sakniya, pero nananatili parin siyang kalmado.

Sinusulit ko na ito na kasama ko siya dahil panigurado sa susunod na buwan ay uuwi na kami ni sandro sa ilocos para sa sarili niyang kampaniya.

"Ms. Ella, kain na raw po kayo pinapasabi ni sir BBM" the one staff said, saka ako tumango at tumayo.

Sandro wasn't with me, dahil may aasikasuhin lang muna daw siya sa ilocos, gusto ko nga sanang sumama nalang pero pinaiwan niya nalang muna ako rito para narin may makasama si tito

"Let's eat na" pag aaya ni tito bong ng makita akong papalapit sakaniya, at saka umupo na ako

"Oh, ayan lang ang kakainin mo?" Nagtatakang tanong nito ng makitang onti lang ang ikinabit ko sa plato ko, saka naman ako marahan na tumango

Hindi ko ba alam pero wala akong ganang kumain lately, madalas naman kaming nagkakasabay kumain bakit ngayon niya lang napansin

"Eat, more. For more energy, baka kung mapaano kapa niyan, oh here, eat some veggies" sunod sunod na sinabi nito at akmang lalagyan ng gulay ang plato ko bg pigilan ko ito

"No, tito thank you. Wala lang kase akong gana, i'll be fine" saka marahan na ngumiti, nakita ko naman ang pagka dismaya sa mukha niya ng hindi siya mag tagumpay, atsaka dahan dahang inilapag ang hawak hawak niya

"Where's mayor inday? Can you call her, tell her na sabayan na kami ritong kumain" he spoke to the other staff and he obliged

I waited for mayor inday to come before i started eating, na ngayon ay nakikipag kwentuhan kay tito, habang ako'y kumakain lang ng tahimik, at sumasagot lamang sa mga tanong nila.

Hanggang ngayon ay wala parin akong plano, sa kung paano ko maayos ang lahat, kailan ba ako makakawala sa ganito, bakit ba kase hindi ako malayang piliin ang pinaka mamahal ko.

Once na malaman ko lang mula sakaniya na mahal niya rin ako, ay hindi ako mag dadalawang isip na talikuran ang lahat para sakaniya. Handa akong harapin lahat ng pag subok na aming tatahakin, para mag kasama lang kami.

Im really sorry sandro, i tried. Pero hindi ko talaga kaya, siya parin talaga ang hinahanap ng puso ko.

Kailan man ay hindi mapupunan ang pusong may hinahanap na iba.

"In an hour po, mag sisimula na po ulit ang caravan" pag papaalala ng isang staff, tumango lang ang dalawa at nag patuloy sa pag kkwentuhan.

"How about you ella, kailan niyo balak mag pakasal? You're not getting younger anymore" mayor inday asked na kinabigla naming dalawa ni tito

"P-po? As of now po we dont still have any plans yet to get married" i don't know, wala akong balak pakasalan ang taong hindi ko naman kayang mahalin ng buo.

"Why? Hindi pa ba nag aayang mag pakasal sayo si sandro?" She joked saka ako umiling at ngumiti ng marahan

"How about you Sir? Wala ka bang balak mag pakasal ulit?" She asked tito naman, saka naman ito napailing at napa hawak sa buhok niya. Nakaramdam tuloy ako ng pagkailang sa paligid

"Excuse po, i'll just going to take a call po" pag sisinungaling ko, sak ako tumayo at lumabas, saka huminga ng malalim

Ang dami dami ko ng iniisip dumagdag pa iyon, paano ako mag papakasal kung ang taong mahal ko ay hindi pwedeng maging akin.

Kung mag papakasal man ako, gusto ko dun sa taong mahal na mahal ko talaga, sa gusto kong makasama talaga habang buhay.

How i wish, i can be with someone i want to be with. I wish i can be with him forever.

:))