Loving You Was a Dream (A Bongbong Marcos Fanfic)

Chapter 32

I woke up early, dahil may flight pa kami mamaya pa uwing ilocos, Mamayang gabi na kase ang proklamasyon ni sandro, at dahil sa pagod ay hindi ko na naasikaso ang mga gamit ko, kaya gumising nalang ako ng maaga.

Ilang araw na rin akong hindi nakakatulog ng maayos, kakaisip sa kahihinatnan ng pag sabi ko kay Sandro.

Iniwan ko munang natutulog yung isa sa kwarto niya, gigisingin ko na sana siya kaso mukhang napagod ata kahapon, kaya hinayaan ko nalang siyang mag pahinga, kawawa naman e, matanda na.

Nang matapos ako ay kaagad na akong bumaba para mag handa ng aalumusalin namin.

Hindi ko alam kung anong problema ang kakaharapin ko sa pag amin kay Sandro, aakyat na sana ako para gisingin na yung isa, pero hindi na natuloy nang makita ko siyang papalapit na saakin.

"Hmm, i was about to wake you up" sinabi ko ng makalapit ito saakin at ng halikan ang aking noo.

"Good morning" nakangiting bati nito ng bumitaw ito sa pag kakahalik habang nanatiling naka akbay saakin.

"Morning, come let's eat breakfast na" 

"Hmm, what been bothering you?" Bigla akong matauhan ng marinig ko iyon.

"Huh? What?" Wala ko sa sariling sinabi.

"Kanina ka pa naka tulala diyan" nag aalala nitong sinabi.

"Oh, im sorry" wala kong ganang sinabi, hindi ko alam kung anong nangyayari saakin ngayon, hindi naman ako ganito kahapon, baka dala lang ito ng pagod.

"Hey, are you okay?" Mas lalo pa itong nag aalala.

"Yeah, kulang lang siguro ako sa tulog" saka ako matipid na ngumiti at nagpatuloy sa kinakain. Hindi narin ito nag salita pag katapos kong sabihin iyon.

Pag katapos naming kumain ay nag paalaman na ka agad ako at umakyat, para makapag handa na. Dahil in two hours na ang flight namin pa uwing ilocos.

Kinakabahan na ako para mamaya, this should be a happy day, pero mukhang masisira ko iyon. Bakit kasi ngayon ko pa talaga naisipan gawin yon, sa isa sa importanteng araw ni Sandro. But this is for the best.

Tapos na akong mag ayos, papalabas na sana ako ng kwarto ng bigla itong bumukas at bumungad saakin si tito.

"Love" pag tawag nito na tila nag lalambing, saka agad itong umakap saakin. Baka iniisip niyang siya ang dahilan kung bakit ako nag kaganon kanina.

"Hmm"

"Are you really okay? You are making me worry" he muttered habang nakayakap parin ito saakin at nakasiksik ang ulo sa aking leeg.

"Yes i am, sorry for making you worried, mahal" pag hingi ko ng tawad atsaka hinaplos ang kaniyang ulo, i felt bad tuloy, baka ay sinisi niya na ang sarili niya.

"I love you" malambing na sinabi nito ng marahan siyang kumalas sa pag kakayakap saakin at ako'y kaniyang tinignan. My heart felt re-charged when i heard him saying i love you.

"I love you" tugon ko atsaka marahan na ngumiti, pag katapos non marahan nitong inilapat ang kaniyang labi sa aking noo.

..