The Rules of Love [Under Revision]

Chapter 32: Heart

Kean's POV

Agad kong binuhat si Cyan nang mawalan na siya ng malay, nag-uumpisa na mag-panic ang mga kaklase ko. Iyong iba tinawag na si Ma'am Bea, at sila Lorraine naman kino-contact ang parents ni Cyan.

Sobrang lakas ng kabog ng dibdib ko. Wala naman sana mangyaring kung ano.

"Doc, bakit po siya nawalan ng malay?" tanong ko sa school doctor.

"Hijo, ikaw ba ang nagdala sa kaniya dito?" Tumango ako at sumagot, "Opo, doc."

"She seems to be having an anxiety attack. There are various reasons why this happens, such as high levels of stress or chemical imbalances. Maari rin naman dahil sa social situations or p'we rin dahil sa certain medical conditions," paliwanag niya.

"Gaya nga ng sabi ko sa kaniya noong nakaraan. Maaring maulit iyon," dagdag pa niya. I take a deep sigh before I nodded. "I want to talk her parents."

"Parating na po sila," kasasabi ko palang no'n ay may kumatok na sa pinto at nagbukas no'n.

Nandito na mga magulang niya, nagmano ako sa kanila bilang pagbati. Pumunta muna ako sa labas para makapag-usap sila tungkol sa kalagayan ni Cyan.

Habang nakaupo sa labas at naghihitay sa kanila, biglang may tumulong luha sa mga mata ko. Ilang beses narin nangyari sa kaniya ito. Palaging hindi makahinga at nawawalan ng malay.

Yumuko ako at sinandal ko aking ulo sa aking kamay.

Ilang buwan na rin mula ng makilala ko si Cyan, ilang araw na rin ang nakalipas mula nang umalis ako sa frat. Balita ko, ipinatitigil na ni Sam ang naumpisahang laro na iyon at aalisin na rin ang samahan na nabuo sa academy.

Hindi ako nagkamali ng naging desisyon dahil masayang masaya ako tuwing kasama ko si Cyan. Hindi ko siya kayang ipagpalit sa anumang halaga ng pera o ibang tao.

After nila makapag-usap, pumasok na rin ako ulit sa room.

"K-kean?" bulas ni Cyan nang makita ako.

"Ayang, ayos ka na?" tanong ko. tumango siya bilang sagot. Umangat rin siya sa pagkakahiga para makaupo nang maayos.

"P'wede na raw ba ako umuwi?" tanong niya. Hindi ko naman nasagot 'yon.

"Nakausap na ng parents mo ang doctor," sagot ko nalang. May namuong pag aalinlangan at pagtataka sa kaniyang mukha, gaya ko kanina.

"Oo, kailangan ko raw magpacheck-up. So, I have to be absent tomorrow." saad niya. I bit my lip, trying to hide my worry.

"I'll come with you." Buong loob kong sabi. I just wanna make sure she's safe. Pakiramdam ko kasi hindi ako mapapakali.

She shook her head, "Hindi na. Pumasok ka bukas, baka may ma-miss kang lesson," she insisted, trying to protect me from any inconvenience.

"Take down all the notes, so I can copy them later," bili pa niya. I nodded, trying to reassure her that I woiud make up for her absence.

Pupunta pa rin naman ako sa kanila bukas para malaman ang check-up niya.

___

Nandito kami ngayon sa bahay nila, sa garden. Habang sila Maxine at Lorraine naman ay nasa loob. Rinig pa nga mula dito ang tawanan nilang dalawa dahil sa pinapanood nilang movie.

"Would you like some cookies? Ipagbe-bake kita!" she exclaimed, her eyes sparkling with joy. I nodded with a smile.

"Ayang? Gusto mo rin ba bumisita sa bahay? Miss ka na raw nila mama at Ash," tanong ko. Naalala ko kasi bigla na nangungumusta sila kay Cyan.

"Oo naman! Hmm, p'wedeng bukas punta ako, after my check-up. We can go straight to your place, I'll abke cookies for everyone," tuwang-tuwa niyang sabi. Tumango ako at sumang-ayon.

Maya-maya pa't nag-ring ang phone niya, agad niya 'yon kinuha sa bulsa ng bag niya. 

"Mommy mo tumatawag," saad niya bago ito sinagot.

"Hello po tita?" bati niya sa kabilang linya. Hindi ko naman naririnig ang usapan nila kaya pinagmamasdan ko lang siya habang kausap si mommy.

"S'yempre po, tita. Okay po." tumawa pa siya pagkasabi no'n. Nakaka-kumpleto ng araw ang ngiti niya. Umiwas ako ng tingin nang mapatingin rin siya.

"Kaya nga po, laging cannot be reach ang phone niya ewan ko rin po ba." Mukhang ako ang pinag-uusapan nilang dalawa.

"Hey, kausapin ka ni mommy mo," sambit niya at saka inabot sa akin ang phone niya.

"Hey, ma?" I asked, holding the phone tightly to my ear.

"Hey, your phone it's always unreachable," she replied. Mahinahon lang naman siya kaya alam kong hindi siya galit.

"Sorry ma, mahina kasi signal ko," paliwanag ko.

"Oh, I see. I have something important to tell you. Since you're still around, I thought I'd catch you now. But neevr mind, p'wede naman later nalang."

"Okay, ma. Uwi rin ako agad."

"Ano daw sabi ni tita?"

"May sasabihin daw siya mamaya, I don't know kung tungkol saan." Hawak ko pa rin ang phone niya kaya ibinalik ko na rin sa kaniya.

Bumalik na kami sa loob ng bahay nila, nanonood pa rin sina Lorraine. Inalok pa kami ng popcorn na niluto nila.

"Ayang, hindi na rin ako magtatagal ha, may sasabihin daw si mommy eh," saad ko habang nakaharap sa kaniya. "Susunduin ko siya, dadaan rin ako sa banko," dagdag ko pa.

Tumango naman siya, "Okay, I'll see you tomorrow?" she asked. I nodded with a smile.

"See you tomorrow," I whispered.

Hinatid niya pa ako hanggang gate ng bahay nila at pinahiram ng kaniyang payong.

"Thank you, Ayang!" I whispered as I leaned in and placed a soft kiss on her forehead.

____

Habang nasa byahe, nag-message si mommy na 'wag na raw siya sunduin dahil pauwi na rin siya at mauuna pa nga. Hindi na rin ako pumunta ng bangko, naisip ko bukas nalang.

Pag-uwi ko sa bahay, nag-message agad ako kay Cyan na nakarating na ako. Naabutan ko si mommy sa sala nanonood ng TV.

"Hi, ma!" bati ko bago humalik sa kaniyang pisngi. Naupo rin ako sa tabi niya dahil gusto ko na malaman kung tungkol saan ang sasabihin niya.

"Ano 'yon, ma?" tanong ko. Napatingin pa ako sa kaniya, ang seryoso naman niya kasi tignan.

"We have to go to the US tomorrow."

Hindi ko alam kung ano magiging reaksyon ko. Why all of a sudden?