If Happy Ever After Exist (WMCMMTG Book 2)

Chapter 17: Pagudpud Escapade (Part 2).

Ysh’s POV

 

Hindi ko na alam kung bakit to nangyayare samen. Hindi kame nag-aaway ni Bela. First time to.

May mali ba sa mga ginagawa ko. Hindi ko na alam. Wala na kong alam sa mga nangyayare.

*KNOCK* *KNOCK*

 

“Pasok.” – Ako.

Nagiging sentimental ako nitong mga nakaraang araw. Ewan ko ba. Sa dame ng mga nangyayare sobrang nagiging apektado ako. Sobra kong iniisip yung mga yun. Kahit hindi ko problema pinasan ko na.

“Tita!” sigaw ni Joshen habang papalapit sakin.

Namiss ko tong batang to. Simula nung lumipat sila ni Ate Ashley mag-isa ako sa bahay. Hindi din sila bumibisita.

“Where’s Tito?” I asked.

“Andun may kausap po. Kasama niya si Sean.” Sagot ni Joshen.

Sino kayang kausap nun?

Sa totoo lang hindi ko alam paano ihandle yung mga nalalaman ko. Hindi ko alam paano ako kung wala si Carl. Siya na lang yung natitirang naniniwala sakin. Siya na lang yung nagtitiwala sakin. Siya na lang yung kakampi ko.

“Tita why all of a sudden you cry? You always do that when we’re together. May nagawa po ba ako?” sabe niya saken habang pinupunsan yung mga luha ko.

“Sorry baby. Tita’s alright. I’ll be alright.”

Hindi ko alam kung anong sasabihin ko dun sa bata. Lahat na apektado sa nangyayare sakin pati mga tao sa paligid ko.

*EEEEEEEEEEEEKKKKKKK*(A/N: DOOR)

 

“Umiiyak ka na naman?” biglang pumasok si Carl.

“Of course not. Nasundot lang ni Joshen yung mata ko. Di ba baby?”

“Liar Tita.” He whispered.

Umupo si Carl sa tabe ko. Nakaupo kasi ako sa kama niya.

“Anong pwede kong gawin para mapasaya ka? Tam hindi ko na alam. Hindi ko alam anong nangyayare sa’yo. Don’t you get it? Nasasaktan ako pag nakikita kang nagkakaganyan.” Tumayo siya bigla at lumipat sa ibang kama at humiga.

Nagtatampo na siya. Ayoko namang nagkakaganito kame ng dahil na naman sakin.

Hindi ko lang kasi alam paano sabihin sa kanya. Sorry Carl. Naguguluhan na din ako.

Bela’s POV