Ysh’s POV
Good Morning Sunshine. Ang aga naming umalis sa school for some school shits. Oo. Tamad ako. Noon. Hindi pwedeng magpakareyna akong paupo-upo lang palage na naman. Ang dami kasing kailangan gawin.
Ang daming requirements. Ang daming pinapagawa at kung anu-ano yung mga kasama sa curriculum. Pati soccer team may curriculum. Nakakaloka.
Papunta kame ngayon sa Laguna. Kahit kasagsagan ng ulan.
“Ysh! Dito ka na lang sa tabe ko.” – Jizika.
Ang poor ko tignan everytime na andito sa klase ng MA101-B. Ang sakit sa puso.
“Don’t worry Camille’s not around. We’re friends for now.” She added.
Leche. Parang kawawang-kawawa ang dating ko.
*TAM CALLING*
“Hey.”
(Anong hey? Asan ka na naman?)
“Nasa immersion kasama ko ang soccer team.”
(Umalis ng ganun lang walang paalam? Hello. Boyfriend here.)
“Tam just don’t make a big deal out of it. Uuwi din ako.”
(My point is –)
“Carl please. Wala ako sa mood makipagtalo. Call me later when you calm down. Bye.”
*TOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOT*
Hindi biro ang magboyfriend ng basketball player, magtake ng Multimedia Arts at maging player ng soccer team. Para kong pinapatay yung sarili ko. In a dahan-dahan way.
“Ui masama yang nakapangalumbaba ang aga-aga.” – Jizika.
Konting-konti na lang I’m freaking out.
“Kyaaaa! Hey! Ysh! Talk to me! I invited you here to chitchat hindi magpakalosyang ka sa mga iniisip mo dyan!” – Jizika.
And that’s it!
“Look Jizika. I don’t wanna be rude. I know you’re trying to be nice pero wala ako sa mood makipag-usap. Nagpapapanis talaga ako ng laway. If you’ll excuse me.” – Ako.
Sorry na. Hindi ko napigil. Pinilit ko naman pigilin eh.
Umupo ako sa dulo ng bus. Mag-isa. Di naman puno ang bus. Occupied buong dalawahang upuan pero yung buong hilera sa likod walang umupo. Foreveralone ako.
After a loooong trip we arrived na din. Yung pwet ko uminit na sa upuan.
“Okay guys. Socialized na. Just be yourselves.” – Coach.
Mukha na naman akong tanga. Hindi ko na naman alam gagawin ko.
Nasabi ko bang kasama pala si Jairo? Hell yeah. Di ko alam kung nakisama lang siya o kasama lang sa curriculum din nila.
I tried talking to him but he’s ignoring me. I was on state of shock that time. Malay ko bang nasaktan ko siya.
“Hey!” bati ko sa kanya.
Hey?! Anong hey? Awkward.
Tumingin lang siya and back to his business.
“Hello ilang taon ka na?” he’s talking to the little girl.
“Five po.” – Little girl.
“You love kids?” I asked.
Tumingin na naman siya sakin. Parang lalamunin ako ni Jairo ng buo.
BINABASA MO ANG
If Happy Ever After Exist (WMCMMTG Book 2)
RomancePeople change. Everyone does. Paano kung yung dating lumalaban para sa pag-ibig niyo ang taong sumuko this time? Ang tao may kapaguran. Lalo na paulit-ulit yung mga bagay-bagay na nangyayare. And I think it’s now over.
