If Happy Ever After Exist (WMCMMTG Book 2)

Chapter 18: Revelation #2: Lies and Secrets

Andrei’s POV

Been busy for a while. Been hiding for a month. Hindi ko tinatakasan yung mga kalokohan ko. In fact inaayos ko lahat.

Tinatama ko na lahat ng mali ko. Nagsisi na din ako. Ipinagnovena ko na ang sarili ko. Kung may gustong pumatay sakin at this very moment go ahead.

Wala na kong pakialam.

“I don’t even need your money Iho. Our company have survived already.” Then she smiled.

Kung hindi lang talaga ko pinalaki ng maayos ng mga magulang namen ni Lewis papatulan ko na tong matandang to.

“No wonder kung bakit gusto ni Carl magpalit ng Ina. You don’t act as one. Tsss.” – Ako.

Mautak yung nanay ni Carl. Sa sobrang pagiging mautak sobrang naging gahaman. Nakakaputa talaga eh. Pucha nabubuhay siya sa pera.

Baka mapatay ako ng Papa ko pag nalaman niya tong nangyayaring to. I invested my shares to that effin company. Ibinigay ko lahat yung pwede kong iinvest dun.

Hell yeah. Pang teleserye yung kwentong to.

Nag-invest ako sa company nila Carl kapalit ng pananahimik ng Mommy niya, in return pababayaan niya si Carl at Ysh. Everything was so perfect.

Ganun ko kamahal si Ysh. Isusugal ko lahat.

At kahit ganun hindi ko maintindihan kung bakit hindi niya ko kayang mahalin pabalik.

Hindi ko alam kung ano yung takbo ng utak ng nanay ni Carl. Grabe.

“Only half of your shares ang maibibilik ko sa’yo. We had a deal.” Paninindak pa niya.

I left her office baka hindi ko matancha yung matandang yun imbis mabawasan mga kasalanan ko, lalo lang ako magkasala.

*RIIIIIIIIIIIING*

*DAD CALLING*

(Iho you need to go home ASAP.)

“Sige Dad. Be home soon.”

*TOOOOOOOOOOOOOOOOOT*

Ano naman kayang problema? Alam na kaya nila? I’m dying sa mga konsomisyon.

Ashley’s POV

“Ate once and for all can you just forget your grudge kay Dada. Please? I told you not to go here pero sumunod ka pa din. Ugh. Ewan ko sa’yo.” Bulyaw saken ng ate ko este ng kapatid ko.

Hindi ko ba alam kung bakit ako napilit magpunta dito. Bakit ba? Tulad ng sabe ko hindi ko rin alam.

“Mom can you smile? Kahit fake lang po?” sabe naman ng anak ko.

Okay sigeee naaaa.

Nagagalit na ang mga mas nakakatanda sakin. Nakakahiya naman sa kanila.

Magbibirthday lang kasi bakit kailangan pa maghanda, prepare for him. Can’t he just celebrate that day as simple as it can be?

I mean it’s not his debut nor his 7th birthday, o kahit sweet 16. DUH? He’s already 19. Tsss. Ang childish talaga.

“What are you doing here?” he asked.

Pagdating na pagdating yan agad bungad sa mga tao sa kanila. Like WTF? Hindi ba pwedeng mapansin yung effort ng kapatid ko, para sa kanya to oh.

“Surprise.” – Ysh.

“You don’t have to do this.” – Andrei.

HAH?! What’s his problem? I was like asdfghjkl;’’;?! Ugh!